Finding You

Hoofdstuk 7

Pov Feline

'Waar breng je mij heen' vraag ik als Louis mij aan mijn pols vast heeft en door de straat heen rent. 'Dat zie je zo wel' antwoordt hij simpel en begint normaal te lopen en laat mijn pols los. 'Hier is de Starbucks' zegt hij en gaat stil staan. Ik mag dan wel weten wat Starbucks is, ik ben er nog nooit geweest. Als Louis mij niet mee had genomen was ik er vast ook niet naar binnen gegaan. 'Wat wil je hebben' vraag Louis als wij aan de beurt zijn om te bestellen, maar omdat ik er dus nog nooit ben geweest weet ik ook niet wat ik lekker vind. 'Wat is lekker' verluister ik in zijn oor omdat ik op dit moment niet dom wil overkomen. Louis heeft uiteindelijk maar wat voor mij besteld, al die namen ik wist echt niet wat het was. Maar ik moet toegeven dat dit tocht echt wel heel erg lekker is. 'Waar gaan we nu heen?' Zeg ik voordat ik nog een slok van mij Starbucks drinken neem, waarvan ik de naam nog steeds niet weet. 'Je bent wel nieuwsgierig hé' zegt Louis terwijl hij naar mij knipoogt. Ik knik kort en neem snel een slokje van mijn drinken, hopelijk heeft hij niet gezien dat ik nu zo rood ben als een tomaat. 'Bevalt het je tot nu toe een beetje hier in Londen?' Ik knik kort, ook al heb ik nog weinig van de stad gezien. 'Het is hier allemaal zo anders als thuis' zeg ik dan. Het is raar de jongen die ik nu net een paar dagen ken kan ik vertrouwen, het is raar dat hij omdat hij zo beroemd is en met mij wil praten. Ik weet alleen niet of ik het aan zou kunnen, de paparazzi en het overal gevolgd worden. Ik heb alleen het idee dat hij tot nu toe best wel overdreef hij is nog niet aangevallen of gevolgd door paparazzi of fans. Want ja die zijn er ook altijd nog en als ze zo zijn als Emma kun je er maar beter snel vandoor gaan. Ik grinnik kort bij de gedachte maar focus mij al snel weer op waar Louis mij heen brengt. Ik laat mij door hem leiden. Hij wijst naar een trap naar beneden, daarnaast staat een bordje met underground. 'Londen is een te grote stad om lopend doorheen te gaan' verklaart hij dan. We rennen de trap af en beneden blijven we even wachten. Ik weet niet hoe dit werkt, ik vind een trein soms al moeilijk. Wat nou als je in de verkeerde trein stapt en ineens heel ergens anders uitkomt dan waar je moet zijn. De eerst volgende underground stopt en we stappen in. Het is mega druk en er is dus geen plek om te zitten. Louis gaat bij een paal staan en houd zich er aan vast. Ik volg zijn voorbeeld door ook de paal vast te houden zodat ik niet zo snel om val. Na een tijdje voel ik dat we gaan remmen omdat ik nu meer kracht moet zetten om te blijven staan en niet om te vallen. Louis pakt mij bij mijn hand en neemt mij mee, een teken dus dat wij er hier uit moeten. Zonder er verder wat van te zeggen volg ik hem, hij zou mij rondleiden en hij laat mij echt van alles zien.

Na een stukje gelopen te hebben zie ik al waar we zijn. Iedereen kent dit en ook iedereen wil hier heen, alle toeristen staan hier dan ook altijd. Vanaf een afstand zie ik ze al staan, met een iPad, telefoon of camera. Ze maken foto's van het gebouw en foto's van hunzelf als een soort van bewijs dat ze er zijn geweest. 'Wil je van mij een foto maken' vraag ik aan Louis terwijl ik al voor het gebouw ga staan. Hij knikt en pakt zijn telefoon erbij en maakt een foto. 'Maak er nou één van mij' zegt hij terwijl hij zijn telefoon in mijn handen drukt en een gekke bek trekt voor op de foto. Ik begin te lachen om zijn gezicht en hij kijkt mij zo aan van, dit is toch heel normaal. Misschien is het ook wel heel normaal, voor hem dan. Ik kan ook niet zeggen dat ik zo normaal ben. Bij hem kan ik tenminste mijzelf zijn, ik voel me op mijn gemak en hij maakt mij vaak aan het lachen. Louis schiet zelf ook in de lach. Ik moet nu ook zo lachen dat ik bijna op de grond val. 'Je blijft wel staan hè' zegt Louis terwijl hij al bijna weer in de lach schiet. Ik knik naar hem maar kan mijn lach niet inhouden. Ik weet niet waarom maar nu heb ik gewoon echt de slappe lach.

'Kom dan gaan we nu ergens anders heen' zegt Louis als ik dan ook eindelijk ben uitgelachen.

'Waar gaan we nu heen dan' vraag ik, want ja met die jongen weet je het ook nooit, de hele dag zorgt hij voor verassingen. Ik weet niet wat die jongen met mij doet maar het voelt geweldig.

'Je kent de Tower Bridge wel toch' ik knik, want ja die ken ik. Het is ook voor het eerst vandaag dat hij verteld waar we heen gaan. 'Hier zijn we dan' zegt hij en ik kijk mijn ogen uit, het is hier ook allemaal zo groot. Het rare is nog wel dat ik wel vaker in Londen ben geweest bij mijn oma, ik kan er alleen bijna niks meer van herinneren. 'Kom' zegt hij dan en pakt mijn hand vast en hij begint te rennen. We komen steeds dichter bij de brug en ik vraag me af wat hij nu van plan is. 'We gaan even een stukje klimmen' zegt hij als we heel dicht bij de brug staan. 'Ben je gek ofso, dat mag toch helemaal niet?' verbaasd kijk ik hem aan maar hij lijkt heel erg zeker van zijn zaak. Ik heb namelijk niet het idee dat je zomaar die brug op mag klimmen. Na een soort van lange klimtocht staan we ergens boven aan de brug. 'Mooi uitzicht hé' zegt hij als we uitkijken over het water en een deel van de stad. ik knik. 'Hier hebben we ook een deel de video van midnight memories opgenomen' verteld hij dan. Ik moet zeggen ik ken het liedje wel maar ik ken de video ervan dus weer niet. 'Ik ken de video niet' antwoord ik dan. 'Echt niet?' ik schud mijn hoofd. Hij pakt zijn telefoon erbij en begint te typen. Al snel laat hij zijn telefoon aan mij zien en gaat wat dichter tegen mij aan staan. Het is best wel een leuke video. Ik glimlach naar hem als de video is afgelopen en hij stopt zijn telefoon weer in zijn broekzak. Hij komt op dat moment nog iets dichterbij staan voor zover dit nog mogelijk was. Zijn hand gaat naar mij wang en langzaam komt hij dichterbij. 'Wat doen jullie hier?!' hoor ik dan iemand schreeuwen en ik draai me om en kijk de man angstig aan. Hoe gaan we ons hier nou nog uit redden.

----------------------------------------------------

Hier dan eindelijk weer een hoofdstuk, ik ben met heel veel dingen bezig en ook heb ik samen met Melissiebarteltje een nieuw verhaal staan op mijn account. Je kunt nog steeds auditie doen alleen zou dit niet lang meer duren omdat we al aan het nadenken zijn over de rollen verdeling dus als je nog een rol wilt moet je snel zijn. Het boek heet Christmas Memories en het is kort verhaal over kerst en de jongens van One Direction.

Omdat ik al een lange tijd niet meer heb geupdate aan dit verhaal of mijn andere verhalen heb ik er voor gezorgd dat dit weer een wat langer hoofdstuk is. Ik probeer aan de andere verhalen ook zo snel mogelijk weer verder te schrijven.

Zouden jullie willen voten? en misschien ook een comment plaatsen?

OMGGF IK KOM ER NET ACHTER DAT IK 1K READS HEB OP DIT BOEK <3__<3

ENNEE WIE DOEN ER ALLEMAAL MEE MET DE RTL LATE NIGHT WIN DINGEN? HET LIJKT MIJ ZO GAAF.