the deal between me and peter pan!

chapter quatro

chapter quatro::::::the deal::::::::::

_________________________________________________________________________________________________________________________________________________

tired??

said a familiar yet annoying voice from behind me. i almost shout with amusement when i saw him there...

:-O iiikkkkkkaaaaawwww???

pero...

panong...?

hinabol mo ba ko...?

wala ka namang.....

sino ka ba talagga.......??????

ssssshhh!

lumapit sya malapit sakin. nailang ako kasi kahit anong pagod ko at kahit gano pa ko kalutang.. aware ako na medyo cute sya. naka costume nga lang saka maamos..lumapit pa sya hanggang sa mapapikit na lang ako...

"mabilis kang tumakbo pero mas mabilis pa din ako. obvious ba? you are no match with me and you call yourself a good runner? hahaha

ayun. tumawa na naman sya.. lagi na lang syang ganun  . hobby ba nya ang pagtawanan ako .

hoyy! ikaw.. ilang beses ko bang sasabihin sayo na hindi ako naniniwala sayo. walang fairytale at walang fairy at walang magic... kaya pede ba wag mo na kong lokohin.. ano ba talagang gusto mo..?

"tsk.tsk. ang kulit mo rin noh.? sinabi ko na sayo di ba? akko nga si peter pan.. and i need help to return to neverland...

hhhhhaaaayyyyyy!! mababaliw ako sa lalaking to. bat ba nya ko pinaglololoko..?

sige.. kung ikaw nga si peter pan.. patunayan mo...

"yun lang ba?? "

nagsmirk tapos wink sya  sakin.. he bow at me 90 degrees tas sumipol sya gamit ang dalawa nyang kamay..

hhaha ano yun? proof na ba yun? wala namang nangyari. youre just wasting my time.. este youre just wasting my day.. kaya pede ba wa----

"ssshhh!!"

maya maya lang ay nagsidatingan ang napakaraming fireflies.. what? fireflies?? may fireflies pa pala ngayon?

kaso umaga ngayon kaya hindi masyadong impressive..

"so ano? naniniwala ka na ba? you know, fireflies are cast away faries of neverland.. they are lost fairies just like me..."

napanganga ko. tiningnan ko sya.. litiral na tingin.. totoo nga kaya? he looks so innocent.. na parang wala syang pakialam sa itsura nya.. kung gaano sya kadungis at kung ano ang sasabihin ng ibang tao sa kanya. parang ang tanging pakialam lang nya ay kung paano sya magiging masaya. ang hirap nyang paniwalaan kasi lagi syang nakangiti...

hmmmm...

napahinto sya sandali. nag iba yung expression ng mukha nya at napahawak sa tyan nya..

"haha. pede mo ba kong pakainin? kahapon pa ko hindi kumakain eh.. haha"

hayy. so childish. kung hindi lang sya matangkad.. iisipin ko na 10 years old lang sya.

oo nga pala.. naalala ko. wala nga pala akong pera. hayy.

sige na. naniniwala na ko. for now. tara sumama ka sakin.. sa bahay namin may pagkain ..

"hayyyy.. salamat naman.. gutom na gutom na kasi talaga ako. what kind of place is this? wala man lang ilog na pwedeng makunan ng pagkain.."

tskk.. sige na tara. pero mangako ka na wala kang gagalawin sa bahay ha?

"okey... tara! mahuli magiging pirates bait!!