kasımpatı // taegi✔

7

Hastane yatağında bir kez daha dönüp rahat bir pozisyon bulmaya çalıştım. Uçaktan iner inmez hastaneye yatırılmıştım ve doktorların onayını bekliyordum.

Düşündüm. Bir kez daha düşündüm. Arkadaşlarımı, ailemi, ölümü... Jiminler için bir veda mektubu yazmalıydım sanırım. Ayrıca kelebeğe de veda etmeliyim. Bunları yapınca tutamadığım sözlerin acısı geçer mi ki kalbimde?

Yatağın yanındaki komidinin çekmecesini açtığımda birkaç kâğıt ve kalem görmemle hemen onları elime alıp düşünmeye başladım. Bu onlara son vedamdı...

'Kardeşlerim,

Öncelikle her şey için özür dilerim. Belki de hiç saklamamalıydım gerçekleri. Gözyaşlarımı döktüğüm yerler kapı arkası ya da yorganımın altı olmak yerine sizin omzunuz olmalıydı.

Hiçbir şey için geç değil demek isterdim kendime. Pişmanlığımın üstünü örtüp her şeyi düzeltebileceğim kadar vaktim olsaydı keşke.

Beni zorlayan şey, şu an yaşıyor olduğum halde ölümümden sonrası için yazılar yazmam... Her şey için geç olsa da burada anlatacağım. En azından kardeşinizin bir anda benliğinden uzaklaşıp yabancılaşma nedenini öğrenmeye hakkınız var.

O gün... Turnuva günü yere başıma aniden bir ağrı saplandığı için düştüm. Zaten son 1 aydır durup dururken kusup baygınlık geçiriyordum. Başım her an ağrıyordu. Bu yüzden annemler hemen beni doktora götürdü. O zaman sadece 10 yaşındaydım. Nereden bilebilirdim ki doktorun ağzından çıkan 4 kelimenin hayatımı çıkmaza sürükleyeceğini? Beyinde tümör bulgularına rastladık. Tek bir cümleyle dünyamın yıkılacağını nereden bilebilirdim?

Benden nefret edin istedim bir anda. Eğer beni sevmezseniz, ben ölünce umursamaz, hiçbir şey olmamış gibi hayatınıza devam edersiniz diye düşündüm. Ama geçen gün Jungkook'un bakışlarında 7 yıl öncesindeki kardeşimin bakışlarını görünce başarısız olduğumu fark ettim.

Tekrar özür dilerim. Hayallerimizin katili olduğum için... Hasta olduğum için... Öldüğüm için...

Beni çabuk unutun olur mu? Beni unutun, ama sizi gerçekten çok sevdiğimi unutmayın. Çünkü yaşadığım şu 17 yıl içerisinde en güzel şey o.'

'Mezarda olsa bile siz gülümseyince gülümseyecek çocuktan sevgilerle...'

KİM TAEHYUNG

Burnumu çekip gözyaşlarımın yer yer leke yaptığı kâğıda acı bir gülümseme sundum. Kalbimin üstündeki anlamsız acıyı yok sayarak elime telefonumu alıp günlerdir girmediğim uygulamaya bastım.

17 mesaj arasından onunkinin üstüne basıp yazmaya başladım.

kth7: "Özür dilerim. Ben... Birazdan ameliyata gireceğim. Ama başarabileceğimi sanmıyorum. Sana yaşayacağımı söylemiştim. Verdiğim sözleri tutma konusunda hiç yetenekli değilimdir. Yaşama ihtimalimi ölme ihtimalimi görmezden gelirsem görebilirim. Eğer bu hayata veda edersem bir şekilde haberin olmasını sağlayacağım."

butterfly11: "Şaka dimi? Daha geçen gün yaşama umudunu hissettiğim çocuk nereye gitti? Benim çatıdan inip eve sağ salim dönmemi sağlayan çocuk nerede?"

kth7: "O çocuk ölüyor..."

butterfly11: "Hayır. Lütfen deme böyle şeyler."

kth7: "Senden son bir isteğim olacak. Kullanıcı adını değiştir lütfen. Kelebeklerin 1 gün yaşadığı dedikodusu yanlış olsa da ömrü kısa hayvanlardır. Kasımpatı olsun adı mesela. Kasvetli, iç karartıcı sonbahar günlerine can veren çiçektir kasımpatı. Ömürleri de uzundur. Senin de ömrün uzun olsun. Benim için de yaşa. Yaşamak için elinde olan 17 yılı değerlendiremeyen, hayalleri kendinden önce ölen bu aciz çocuk için yaşa. Lütfen..."

butterfly11: "Yapma."

kth7: "Gitmem gerek. Ameliyat odasını hazırlamışlar. Kendine iyi bak."

butterfly11: "Hayır umudunu kaybetme. Yaşayacaksın. Şimdi bir çiçekçiye gidip iki tane kasımpatı alacağım. İkimizin de ömrü uzun olacak. Ameliyatının başarılı geçtiğini haber veren mesajını bekliyorum."

kth7: "Özür dilerim..."

Son mesajımı da yazıp gönderdikten sonra karşıdan gelecek cevabı beklemeden telefonumu kapattım. O sırada içeriye tekerlekli yatakla birkaç doktor gelince gözlerimi kapattım. Belki de ölsem benim için daha iyi olacaktı. Hep başkalarını düşünerek yaşamıştım. Bu sefer bencil olsam... Bencil olup başkalarını düşünmeden bir şeyi kendim için yapsam...

Sırtım diğer yatakla buluştuğunda tüm acılarımın üstüne gülümsedim. Son 7 yıldır gülümsemelerimin arasından en gerçeği buydu belki de. Gözlerimi kimseyi görmemek adına kapattım. Gözlerinin içine bakıp el sallayacağım kimse yoktu ki yanımda.

Doktorun narkozu enjekte etmelerini söyleyen sesini işitirken gereksiz binlerce düşünceyi kafamdan attım ve o an beni en iyi anlatan şarkıyı mırıldanmaya başladım.

Sana inandığımdan değil
Sadece tutunmaya çalışıyorum
Tek yapabileceğim
Sahip olduğum tek şey bu
Kalmak istiyorum
Daha fazla hayal kurmak istiyorum

Ama görüyorsun
Gitme vaktim geldi
Evet, bu benim gerçeğim
Bu benim gerçeğim

Sadece yaralar ve kesiklerden ibaret olacağım
Ama bu benim kaderim
Bu benim kaderim
Yinede mücadele etmek istiyorum

Belki de ben, ben asla uçamam
Çiçek yaprakları gibi asla uçamam
Kanatlarım varmış gibi uçamam
Belki ben, ben gökyüzüne dokunamam

Yinede ellerimi yukarı uzatmak istiyorum
Koşmak istiyorum, sadece biraz daha
Karanlığın içinde dolanıp duruyorum
Mutlu zamanlarım bana bir soru sordu

Sen gerçekten iyi misin?
Oh hayır
Cevaplıyorum, korkuyorum delicesine
Hala elimdeki 6 çiçeği sıkıca tutuyorum

Ben, ben sadece yürüyorum. Bunu ona söyledim
Oh hayır
Bu benim kaderim
Uyanık kal, uyanık kal, uyanık kal
Ağlama
Uyanık kal, uyanık kal, uyanık kal
Yalan söyleme
Belkide ben, ben asla uçamam

Çiçek yaprakları gibi asla uçamam
Kanatlarım varmış gibi uçamam
Belki ben, ben gökyüzüne dokunamam
Yinede ellerimi yukarı uzatmak istiyorum

Koşmak istiyorum
Sadece biraz daha

KİM SEOK JİN - AWAKE

__________

Umarım yazabiliyorumdur...💜