kasımpatı // taegi✔

1

Burnuma alışık olduğum koku dolunca yine hastanede olduğumu anladım. En son ne olmuştu? Sadece küçüklüğümden beri hayran olduğum topla birkaç kez çöp kutusuna şut çekmiştim. Sonra başıma ağrılar girmiş, ve bu zayıf vücudum daha fazla dayanamayıp yerle buluşmuştu.

Tümör... Beynimdeki lanet hastalık... Çocukluğumun katili... Herkes gibi normal, sağlıklı biri olsaydım ne olurdu ki? Yaşıtlarım gibi rahatça top peşinden koşabilseydim... Arkadaşlarımla şakalaşırken çamurlarda yuvarlanıp üstümü kirlettiğim için annem azarlasaydı beni... Babamla evin içinde maç yapıp annemin en sevdiği vazosunu kırdığımız için azar işitseydik hey şey daha güzel olabilirdi.

Ben Taehyung. Başkalarına göre ailesinin her şeyden sakındıkları şımarık zengin çocuk. Futbol oynadığı sırada yere düşüp dizini hafifçe sıyırdığı için spor kulübünden ayrılan çocuk... Kimse bilmiyordu ki o gün bir anda başıma saplanan ağrıyla yere düştüğümü, bir aydır sık olan baş ağrılarım ve kusmalarım yüzünden hastaneye gittiğimizde beynimde kötü huylu bir tümör olduğunu öğrenince ailemin yalvarışlarımı duymazdan gelerek beni spor kulübünden aldıklarını.

Ben Taehyung. Başkalarına göre her şeyden korkan, uyuşukluktan sırasından bile kalkmadan tüm gün sınıfta oturan çocuk. Her okul çıkışı iki sokak ötedeki evine gitmek için bile içinde üç tane koruma olan lüks arabaya binen zengin bebesi. Kimse bilmiyordu ki hepsi şu lanet tümör yüzünden.

Şimdi de okul çıkışı arabanın gelmesini beklerken gördüğüm topa nefsime yenilip paslanmış birkaç hareket yapmıştım. Futbol hayatımın merkeziydi ki benim. Hep büyüyünce futbolcu olacağım diye hayaller kurardım. 'Büyüyünce ne olacaksın?' sorusunun 'Futbolcu.' kelimesinden başka karşılığı yoktu benim için. Yani 10 yaşıma kadar öyleydi.

Ben Taehyung. 7 yıldır anlık bir ölümün kafesinde, avuçlarında hayallerinin kırık parçalarıyla köşeye sinip sonsuz uykuyu bekleyen çocuk...

__________

Hikâyeme çokça sevgi gösterin lütfen!