Accidentally Got Pregnant by a Billionaire Man

Chapter 49

CHAPTER 49

(Pagkagulat)

KIM'S POV

Andito ako sa ngayon sa office ko, naghihintay kay Anna. Nandito na din kasi yung mga ininterview kahapon.. Akala siguro nila na, sila yung mapipili. Hayst, bakit di ko nalang sinabi kahapon, nagsasayang lang sila ng pamasahi dito.

Nakaupo ako ngayon sa isang upoan na maaaring umikot ng kahit kailan. Nakatalikod ako sa kanilang lahat. Naiirita ako pag tinitigan ako ng mga manyakis na taong yaon. Nag lilipbite pa ang mga ito pag nakatitig ako sa kanila..

matagal tagal na din ang aking paghihintay ng hindi ko pa din maaninag si Anna.

San na kaya yun?

"Ena?". tawag ko kay Ena, agad naman syang lumingon sakin

"Ano po yun sir?". sambit nya

"Nandito naba si Anna?". pagtatanong ko, munit pati sya hindi siguradong andito na ba.

Hindi pa din sya nakaabot dito..

"Bakit kaya sya natagalan?". bulong ko sa isip ko, hindi ko akalaing narinig yun ni Ena

"Baka po sir busy sa kakaisakaso sa kaniyang mga anak". sambit ni Ena sakin

Inisip ko nalang na baka nga dahil sa mga anak nya. Ngunit wala na akong oras para maghintay, Hindi ko hahayaang mawala man lang sa isip ko ang unang layunin ko sa buhay. Ang makita ang anak ko.

"Rik?". tawag ko sa kanya

at halatang hindi sya nakarinig

inulit ko ang pagtawag

"Rik!!!". malakas lakas na sigaw ko

tumingin naman sya sakin, at ngumiti..

"Ano po yun sir Kim?". pagtatanong nya sakin.

Inayos ko ang aking pagkakaupo, at inayos ang aking damit.

"Nais ko sanang bumalik na sa Bohol, Kayo nalang ang magpakilala sa lahat ng tao dito na si Anna ang napili natin okay?". sabi ko sa kaniya.

tumango naman ito.

"Salamat". ako

Ilang minuto pa ay umaksyon na akong tumayo...

ANNA'S POV

"Dalian nyo jan, dali dali na kayo, Welcome mga anak sa bagong tatrabahoan ni Nanay". sabay turo ko sa malaking building.

At Malaning ning na kulay nito.

"Kuya, heto po yung pamasahi oh". sabay bigay ko sa pamasahi at sabay kuha sa mga binili naming pagkain..

Dali dali ko na din silang, iginaguide tungo sa pintoan ng building.

I feel the pressure now, ngayon pa naman i aannounce ang result.
Kahit mga hambog sila, nakakaawa din. Dahil baka may pinagdaanan sila.. at baka may mga kapamilya silang nagkakaroon ng karamdaman thats why naisipan nilang mag aapply. Pero i need to accept the fact na ako ang napili.

Unti unti na akong maglakad ng mapansin kong hindi ko hawak si Meg. Nanlaki ang aking mga mata.

"Si Meg?". malakas lakas na sigaw ko..

Nanlaki naman sa gulat ang mga mata ni Ricka

"Ma, ginulat moko dun ha? ang lakas naman ng boses mo!". sabi ni Ricka

Ngunit hindi ko yun pinansin ang tanging nasa isip ko nasan si Meg

"Hoi Ma, wag ka ngang Praning jan, andito si Meg oh, nasa kamay ko! ano kaba naman, natabunan lang ng malalaki mong plastik na punong puno ng pagkain". sambit nya sakin na may pangisi ngisi pang nalalaman..

"Jusko naman! naisahan nyoko dun ha?". ako

Hindi pa din nawala ang panginginig ng aking mga tuhod at kamay dahil sa pangyayareng iyon.
Ginawa nyong kakilakilabot ang isang segundo ko. Hahaha.

Naglakad na kami ng Naglakad!

At papasok na..

'Papunta na ako jan' dinig kong sabi ng isang lalake, parang boses ni sir Kim.. na nadaanan namin. Pero wala na din akong oras para lumingon. Baka sakaling, namalik teynga lang ako. Nagkakamali lang ng pagkarinig.

KIM'S POV

"Sige Rik, e sure mo yan ha?". ako

tumango naman ito

"Salamat". ako

hindi na ako nagpatumpik tumpik pa, hindi na ako nagtatagal. At nagsimula ng maglakad tungo sa exit.

May katawag ako, si Gil.

Naglakad ako ng naglakad hanggang sa may nadaanan akong isang babaeng, bitbit ang dalawang anak niya. Isa babae, isa din lalake. Munit hindi ko na sinayang oras ko sa paglingon kung sino, dahil may kausap naman ako sa cellphone ko.

"Kim? Uuwi kana ba Kim?". tanong ni Gil saakin

Alam kong may tampuhan kami nuon pero mas inuna kong kulitin sya at lambingin

"Papunta na ako jan". sabi ko,

Patuloy ako sa paglakad tungo sa daan. Balak kong mag taxi..

"Miss na kita". sambit ko sa kanya

Bigla naman syang tumahimik, at dinig ko ang paghinga nya kasama ang pagtulo ng luha.

"Umiiyak kaba?". pagtatanong ko kay Gil.

"H-hindi". nauutal na rason nya sakin.

Itago mo man o hindi alam kong umiiyak ka...

"Pst, hoy, alam kong umiiyak ka. Sorry na kung nasaktan kita". ako

Naglakad ako ng patuloy hanggang sa maka para ng taxi..

"K-kuya sa Airport po". sabi ko

"Tinotoo mo talagang umuwi dito, miss lang kita, Sineryuso mo na". siya

eh ayaw nya ba akong umuwi?

"Ayaw mo ba akong umuwi jan?". ako

"Hoy di no, Gusto nga kitang andito eh. Pag uwi mo ha? kiss mo na ako sa labi". sabi nya saakin

naalala ko yung akala nyang nahalikan nya na ako sa labi. Ang di nya alam ay daliri ko yun na nilagyan pa ng Chocolate para maging matamis sa panlasa niya.

"Ssshhhh. Wag kang mag aalala. Laro tayo, Zombie-zombie... Hihiga ka? tapos kakainin kita. Gggrrrr hahahahaha". sabi ko sabay tawa.

"Ikaw ha, loko loko ka talaga!". Abegil.