Only angel

50 | Laurens & Chinees

50 | Laurens & Chinees

Mijn ogen keken naar het witte gebouw dat snel mijn nieuwe thuis ging worden. De straat was rustig en de zon scheen.

"Waarom moet ik altijd de zwaarste shit dragen Abby." Zeurde Felix terwijl hij naar de dozen keek, ik keek weg van het gebouw en keek naar mijn zeurende beste vriend. Adam rolde zijn ogen en nam ook een doos en ging al naar binnen. "Watje." Zei ik met een lach, hij stak zijn middenvinger naar me op waardoor ik begon te lachen. We namen een doos en gingen mijn nieuw appartementsgebouw binnen.

Ik moest wel verhuizen nu Felix en Adam verloofd waren. Ze hadden overal seks en ik had hun al een paar keer betrapt.

"Waar is je vriendje trouwens? Moet die eikel niet helpen?" Ik onderdrukte mijn glimlach en schudde mijn hoofd, we stapte de lift in en zette de dozen even neer. Ik drukte op nummer 5 wat het hoogste was. "Hij werkt Felix, je weet hoe hij is." Hij rolde zijn ogen.

Ik weet dat Felix niet veel van hem moet hebben en Adam ook niet echt, maar hij is er voor me als ik hem nodig heb.

"Geef hem een kans." Zei ik, de liftdeuren schoven open en we namen de dozen weer op. "Ik heb hem al genoeg kansen gegeven." Ik rolde mijn ogen. "Je scheef hem af toen hij nog maar een stap binnenzette." Mompelde ik en stapte binnen aangezien de deur open stond, de muren waren wit en door de grote ramen stroomde licht binnen.

We zette de dozen neer. "Die man heeft iets tegen homo's." Zei Felix en ik fronste. "Wat? Hoe bedoel je?" Ik voelde me ongerust toen hij het zei, ik weet dat Laurens Felix niet moet hebben omdat Felix een grote mond heeft en altijd iets zegt over wat Laurens draagt.

"Als Felix en ik kussen, bij elkaar liggen of elkaars handen vast houden kijkt hij ons vuil aan." Zei Adam, Felix knikte. Ik fronste. "Ik heb hem dat nog nooit zien doen." Zei ik en keek naar de twee jongens.

"Hij doet het als je weg bent." Mompelde Felix met een frons. Mijn hart brak als ik naar de twee keek, Felix ontweek mijn bik en Adam had een diepe frons. "Hij komt niet naar onze trouw." Siste Felix, hij draaide zich om en stapte mijn appartement uit.

Waarom hebben ze me dit nooit niet gezegd? Laurens en ik zijn al 4 maand samen en ze hebben me nooit iets gezegd?

Ik voelde een hand op mijn schouder en keek in Adam zijn ogen, hij gaf me een kleine glimlach uit sympathie. "Waarom zeiden jullie niets?" Hij keek naar de deur waar Felix uit was gestormd en zuchtte.

"Je bent blij als je bij hem bent, het was lang geleden dat we je blij zagen Abby." Ik keek naar de vloer en schudde mijn hoofd, ik weet wat ze bedoelen. "Jullie moesten het zeggen, ik kan er wel tegen." Ik keek op en hij schudde zijn hoofd naar me.

"We wouden je beschermen Ab. We moesten er zijn voor je, we konden het niet zeggen." Hij nam me in zijn armen en ik fronste. Ik moet gaan praten met Laurens, hij kan zo niet doen tegenover mijn familie.

"Komen jullie nog helpen of niet?" Zuchtte Felix die een doos neerzette. Ik liet Adam los en we gingen met z'n allen nog een paar keer naar beneden tot de auto van Adam leeg was. "Wanneer komen je meubels?" Vroeg Felix, ik nam mijn gsm en bekeek de mail van het bedrijf dat alles kwam brengen. "Morgen pas." Zuchtte ik, we zaten op de grond met chinees voor ons.

"En Laurens?" Vroeg hij daarna, ik fronste bij het horen van zijn naam. "Eum, ik denk binnen een dik uur pas." Ik stak chinees in mijn mond terwijl ik de jongens hun blik voelde, ik kauwde op mijn eten en keek eerst naar Adam en dan naar Felix. Ik hief mijn wenkbrauw op, waarom keken ze zo naar mij? Ik slikte en dronk van mijn glas water. "Waarom kijken jullie zo? Laurens komt pas als jullie weg gaan." Mompelde ik en at verder.

Ik vond het verschrikkelijk om hun gerust te stellen dat mijn vriend pas komt als ze weg zijn, ik had nooit gedacht dat Laurens iets tegen homo's had. Als ik het over het koppel had lachte hij vaak, hij deed niet raar en zei niets slecht.

"Heb je nog iets gehoord van hem?" Vroeg Felix, ik keek op. "Tuurlijk, hij had daarnet iets gestuurd als ik zei dat we alles naar boven hadden gebracht." Zei ik, ik vond het raar dat Felix achter Laurens vroeg. De jongens keken elkaar aan.

"Ik wist niet dat je nog iets van Harry hoorde." Zei Adam en stak chinees in zijn mond terwijl hij naar me keek, wachtend op een antwoord. Ik heb zijn naam al zo lang niet meer gehoord dat het raar klonk als Adam zijn naam zei. Ik fronste en bleef Adam aanstaren. "Waarom zou ik iets van hem horen?" Mompelde ik, waarom moesten ze hem opbrengen?

"Fucking goed gedaan." Siste Felix naar Adam, Adam keep zijn ogen fijn naar Felix. "Steek die shit niet op mij, Felix. Ik moest het van jouw vragen." De jongens kibbelde over wiens fout het was.

Mijn eetlust was over, ik zette de chinees neer en mijn gsm trilde tegen de vloer. Ik nam mijn gsm en opende het bericht van Laurens. Het zei dat hij onderweg was, ik zuchtte en keek naar de jongens die nog steeds aan het kibbelen waren. "Laurens komt." Zei ik luid over hun gekibbel, ze stopten meteen en keken naar me. Ze stonden op en kuste mijn wang terwijl ze sorry mompelde en niet veel later zat ik in mijn appartement, alleen met mijn gedachten.

Waarom dachten ze dat ik nog met Harry sprak? Ik ben een tijd ongelukkig geweest na alles wat er gebeurt is, ik hoorde hem niet meer en zag hem nergens. Zijn bedrijf sloot en hij was weg. Het hielp om hem te vergeten, maar dan brachten die twee hem op.

Ik zuchtte diep en nam de resten van de chinees en smeet het weg, ik strekte me uit en keek om me heen. Dozen stonden bij elkaar en mijn matras lag aan het raam, het was tijdelijk tot de mannen van het bedrijf kwamen met mijn meubels.

Geklop op de deur trok mijn aandacht weg van het zicht buiten, eigenlijk had ik niet zo veel zin om de avond met Laurens door te brengen. We zouden moeten praten over Adam en Felix en als we discuteerde werd hij snel boos.

Ik opende de deur en keek in de blauwe ogen van Laurens, hij glimlachte naar me en kuste me. "Hoe was je dag?" Vroeg hij en stapte langs me binnen terwijl hij rond keek. Ik sloot de deur met een frons en dacht na over mijn dag. "Goed." Zei ik, hij deed zijn schoenen uit. "Bij jou?" Vroeg ik, hij draaide zich naar me toe. "Goed nu ik jou zie." Glimlacht hij naar me, ik glimlachte.

"Hoe was de verhuis?" Vroeg hij en ging met zijn hand door zijn blonde haar. "Je kent de jongens." Zei ik met een glimlach en keek hem aan. Zijn gezicht strak en hij knikte. "Wat heb je tegen hun?" Vroeg ik met een frons, hij fronste naar me.

"Ik weet niet waar je het over hebt." Hij keek weg van me, iets wat hij deed als hij loog. "Waarom lieg je dan?" "Abigail." Zei hij met een waarschuwende toon, ik kruiste mijn armen over elkaar heen. Gefrustreerd waar dit naartoe aan het gaan was. "Waarom kunnen we niet gewoon praten? Waarom moet je altijd boos worden?" Vroeg ik , hij zette een stap dichterbij en stak mijn haar achter mijn oor. "Sorry." Zijn blauwe ogen staarde naar me, ik keek weg van hem.

"Kunnen we het er een andere keer over hebben?" Vroeg hij, ik schudde mijn hoofd vol ongeloof. Zo moeilijk kan het toch niet zijn? "Ik ben moe." Voegde hij eraan toe. "Kan je gaan?" Vroeg ik, hij staarde me aan. "Wat?" Vroeg hij, ik staarde terug. "Echt? Oké dan." Hij deed zijn schoenen aan en ging naar de deur, hij keek me zelfs niet aan als hij de deur achter zich dichtsmeet.