Only angel

51 | Doodsbrief & Paniekaanval

51 | Doodsbrief & Paniekaanval

Nadat Laurens een half uur geleden mijn appartement was uitgestort had ik me voor mijn raam neergezet op mijn matras. Het was echt een mooie dag vandaag en ik verspilde hem door hier te zitten denken.

Ik stond op en nam mijn cameratoestel en hing hem rond mijn nek en nam mijn gsm en sleutels en stak ze in mijn zakken weg. Ik deed mijn schoenen aan en stapte mijn appartementje uit en deed de deur achter me dicht.

Mijn vinger drukte de lift knop in en ik wachtte op de lift, ik kende de buurt al een klein beetje. Ik weet dat er een groot park met een vijver in de buurt is en een leuk boekenwinkeltje waar ze ook muziek verkopen.

De deuren schoven open en ik stapte in en drukte op de 0. Ik staarde naar de grond en keek daarna naar de ijzeren deuren, de deuren schoven niet veel later open en ik stapte uit.

Ik zag iets in mijn brievenbus steken en besloot het pas straks mee te nemen als ik terug kwam.

De zon scheen op mijn huid zodra ik buiten kwam, ik had misschien mijn zonnebril mee moeten nemen maar ik ben te lui om terug naar boven te gaan. Ik begon mijn weg naar het park en stopte hier en daar om foto's te nemen van de dingen die ik mooi vond. De zon begon meer op te komen maar het deed deugd.

Na een paar minuten kwam ik aan in het park, de bomen zorgde voor schaduw op het gangpad. Hoe verder ik in het park ging hoe meer opener het werd en je de vijver kon zien, het park was ook net en er waren veel joggers en op het open gras waren sommige mensen met hun hond aan het spelen. Ik zette me met mijn rug tegen de boom aan en keek rustig rond. Het was zalig en even was ik alles vergeten waar ik eerder vandaag zorgen om had.

Ik nam mijn camera in mijn hand en haalde de dop van de lens af en maakte foto's van de mensen die met hun hond aan het spelen waren, ik bekeek daarna de foto's en wiste degene die wazig waren of gewoon lelijk waren.

Daarna nam ik nog wat foto's, het begon al meer donker te worden en ik nam mijn gsm en keek of ik een bericht had van Laurens maar helaas zag ik niets, ik twijfelde of ik iets naar hem zou sturen maar ik was niet diegene die weg was gelopen. Ik stak hem weer weg en zuchtte zacht, het ging altijd zo als Laurens en ik ruzie hadden.

Ik stond op van mijn plaats en begon mijn weg naar huis. Ik kwam al snel aan bij mijn appartementsgebouw en stapte binnen, ik stopte bij mijn brievenbus en nam de brief eruit. Ik drukte op de liftknop en wachtte geduldig.

De deuren schoven open en ik stapte in en duwde op de 5. Ik draaide de envelop een paar keer om maar zag er niets speciaals aan. De deuren schoven open en ik nam mijn sleutels en stapte uit. Ik opende de deur van mijn appartement en sloot hem weer achter me.

Ik deed het licht aan en ging naar de keuken en vulde een glas water en dronk er van, ik zette me neer op mijn matras en deed de envelop open en vouwde de brief open. Het was een doodsbrief en mijn hart bonsde in mij ribbenkas, wie was er dood? Familie van me? Mijn moeder heeft niets gezegd dat er iemand overleden was.

Mij ogen vielen op de naam Anne Twist. Ik las wat verder. Moeder van Harry Styles.

Oh nee, mijn hart brak voor hem. Zijn moeder is overleden, ik kan me herinneren dat hij me na het werk mee nam naar het ziekenhuis om haar te bezoeken. Oh Harry toch.

Ik legde de brief neer en belde Felix op, ik wachtte ongeduldig. "Kan je me al niet missen?" Vroeg zijn arrogante stem. "Harry's moeder is gestorven." Mijn stem was zacht terwijl ik voor me uit keek. Harry moet er kapot van zijn. "Ik weet het." Zei hij en ik fronste. "Heb jij ook een brief gekregen?" Het was stil, Felix is nooit stil. Ik ging met mijn hand door mijn haar. "Ik kom af." Zei ik en deed mijn schoenen aan.

"Ik denk dat dat geen goed idee is Abby." Zei hij, ik stond stil voor mijn deur. "Hij is bij jou." Fluisterde ik. Mijn hart brak nog meer en ik fronste, waarom was hij bij Felix?

"Abby-" Begon hij maar ik legde af en deed mijn schoenen uit. Felix had gevraagd of ik nog iets hoorde van Harry, zou hij al die tijd nog contact gehad hebben met hem? Dan zouden we het me zeggen, toch? Waarom zou hij zo iets verzwijgen? 

Ik deed mijn deur in het slot en nam mijn deken en hoofdkussen uit een doos en legde ze op mijn matras. Ik kleedde me om in mijn pyjama en legde me neer onder de dekens.

Waarom zou Harry naar hun toe gaan? Hij en Felix kwamen wel overeen en Harry en Adam ook maar ze vertelden geen dingen over hun privé leven aan elkaar. Harry en zijn mama waren enorm close en ik weet dat Harry vast gebroken moet zijn.

Mijn handen namen de envelop weer vast en vond geen postzegel, ik fronste. Heeft hij zelf de doodsbrief in mijn brievenbus gestoken? Hoe wist hij woon? Heeft Felix het hem verteld?

Ik zuchtte diep ik had zo veel vragen en geen antwoorden, het is enorm frustrerend. Als ik naar Felix zou gaan, zou hij me dan buitensmijten? Hoe kon Felix me dit aandoen? Me laten zitten met zoveel vragen, hij weet wat voor een twijfelaar ik ben.

Misschien is Harry wel naar hun gegaan omdat hij niets meer van me wilt weten? Maar dan zou hij me niet uitnodigen voor de begrafenis van Anne. Ik ging met mijn hand door mijn haar en zette me weer neer op mijn matras, ik moest kalm zien te blijven. Ik moest iets zien te vinden dat me kon afleiden van heel dit gedoe.

Ik liet me achterovervallen en lande op mijn laken, mijn ogen staarde naar het witte plafond. In één van mijn dozen heb ik een nieuw boek steken, misschien kan ik dat lezen. Ik stond weer op en begon mijn zoektocht naar mijn boek.

Er werd op mijn deur geklopt, ik stopte met rommelen en keek naar mijn deur. De kans is groot dat het Laurens was en ik had geen zin in zijn gedoe, misschien als ik stil genoeg was ging hij wel weg. "Abby! Doe open, ik weet wel dat je daarbinnen bent!" Riep Felix, ik rolde mijn ogen. "Ga weg Felix!" Riep ik terug.

Het was even stil en voor één moment dacht ik dat hij naar me geluisterd had, maar we spraken hier over Felix. Hij begon weer op de deur te bonzen, ik stapte naar de deur met grote passen en voelde me boos worden. Ik draaide de sleutel op en opende de deur. "Wat?" Siste ik pist, zijn ogen werden wat groter in verassing. "Hij heeft een paniekaanval Abby, je moet meekomen."