Only angel

53 | Homofoob & Gelukkig

53 | Homofoob & Gelukkig 

Mijn appartement zag er niet uit, maar dat was oké. Nu ik alles heb kan ik kijken waar alles het beste kan staan. Ik keek naar de klok en zag dat ik nog 3 uur had vooraleer Laurens me kwam ophalen, dus belde ik Felix op.

"Abby?" Vroeg hij verward, ik rolde mijn ogen. Ik was nog steeds boos op hem maar had hem en Adam nodig om mijn meubels te verhuizen.

"Ze hebben alles geleverd, kunnen jij en Adam me komen helpen?" Ik weet dat Felix zich schuldig voelt en waarschijnlijk voor één keer niet de bitch ging uithangen en me ging komen helpen zonder te zagen.

"Oké, we komen. We zijn er binnen 15 minuten." Hij legde af en ik zette alvast koffie voor ons.

Ik nam drie tassen en zette ze al neer, en vulde die van mij al. Mijn ogen keken naar mijn meubels en de plaats die ik had. Ik nam een blad en een balpen en begon te schetsen waar ik wat wou hebben.

Er werd op mijn deur geklopt, "Binnen!" Riep ik, de deur opende en Felix en Adam stapte binnen. Ik legde mijn balpen meer op mijn papier en dronk van mijn tas koffie toen Harry de deur achter zich dicht deed. Ik wou mijn koffie uitspuwen, hem had ik hier niet verwacht.

Zijn ogen keken mijn appartement rond en mijn ogen keken naar hem en daarna naar het stel. Maar natuurlijk ontweken ze beiden mijn blik, ik rolde mijn ogen en zette mijn tas neer.

Het was ongemakkelijk stil in de kleine ruimte, Harry had zijn rug naar ons toe toen hij uit het raam keek en ik wees naar hem. "We konden hem niet alleen laten." Siste Felix zacht en ik rolde mijn ogen opnieuw.

"Je kon het op z'n minst zeggen." Fluisterde ik, Harry draaide zich om naar ons. "Ik ben hier hoor, ik kan jullie horen." We keken naar hem.

"Koffie?" Vroeg ik in het algemeen, Felix en Adam knikte en Harry zei neen en zei iets van dat cafeïne dat niet goed voor je is. Ik rolde mijn ogen voor de tiende keer vandaag, koffie was mijn leven en ik weet dat Harry het altijd slecht vond dat ik het dronk.

Ik goot koffie in de tassen en zette ze voor hun neer, voor Harry nam ik een glas water en zette het voor hem neer.

Mijn ogen staarde naar mijn tas toen ik gestaan voelde, ik keek op en keek in die van Harry. "Je hoeft niet mee te helpen." "Het leid mijn gedachten af."

Ik voelde me slecht dat ik zo geprikkeld gereageerd had maar ik voelde me gewoon niet comfortabel, het is raar dat hij terug in mijn leven is. Net nadat alles weer goed ging.

Het lastigste gaat zijn om dit uit te leggen aan Laurens.

Toen iedereen hun tassen/glas leeg was begonnen we met het verschuiven van meubels, toen alles stond zoals ik wou zette we ons neer in de zetels. Allemaal uitgeput omdat we geen conditie hadden, behalve Harry. Hij zweette zelfs niet eens, wat vrij raar was want het was warm weer en de ruiten stonden zelfs open. Misschien heeft hij aan zijn conditie gewerkt toen hij weg was.

Mijn gsm ging af en ik nam op. "Hey Abs." "Hey Laurens, alles oké?" vroeg ik en stond op van de zetel, ik voelde de jongens hun blik in mijn rug branden toen ik naar de keuken ging om nog een tas koffie in te schenken.

"Goed en met jou?" "Hetzelfde, we hebben net gedaan met alles goed te zetten. Het ziet er goed uit." Legde ik uit en ging voor mijn raam staan en keek naar buiten.

De jongens begonnen te mompelen tegen elkaar maar ik verstond er niets van. "Ik belde om te vragen of het oké was voor jou als ik je wat vroeger kon oppikken? Ik heb vroeger gedaan met werken, kunnen we wat meer tijd met elkaar doorbrengen." Ik kreeg een grote glimlach op mijn gezicht.

"Zou geweldig zijn, misschien kunnen we dan een wandeling maken?" Ik beet op mijn lip in afwachting op zijn antwoord. "Tuurlijk, lief. Ik moet gaan. Ik zie je om 17 uur." "Tot straks." Ik legde af en stak mijn gsm weg.

"Komt Laurens?" Vroeg Felix en ik draaide me om naar hun, Harry keek verward. "Later pas, als hij gedaan heeft met werken." Ik zette me weer neer in de zetel. "Wie is Laurens?" Iedereen keek naar Harry en mijn hart stopte even met kloppen, al weet ik niet waarom.

"Abby' s homofobe vriend." Ik kneep mijn ogen fijn naar Felix. "Hij is homofoob?" Harry klonk verrast en ik fronste en schudde mijn hoofd. "Hij gaat het uitleggen, jullie weten dat ik nooit met iemand zou gaan die iets tegen jullie zou hebben. Jullie zijn mijn beste vrienden, jullie zijn belangrijker dan Laurens."

"Zou je het uitmaken omdat hij tegen homo's is?" Vroeg Harry. "Tuurlijk." Zei ik zonder twijfel. Ze zijn mijn beste vrienden en staan altijd voor me klaar. "Maakt hij je gelukkig?" Hij had een frons op zijn voorhoofd, ik knikte. "Ja." Hij duwde zijn lippen op elkaar en keek weg van me.

Het werd weer ongemakkelijk stil en ik keek naar de vloer, ik keek op zodra ik Adam' s stem hoorde. "We moeten gaan Abby, we hebben nog afgesproken met iemand." Ik knikte en stond op en opende de deur voor hun, Felix gaf me een kus op mijn wang net zoals Adam en ze gingen op de gang staan.

Harry aarzelde en bleef bij me staan, hij opende zijn mond om iets te zeggen maar sloot hem weer. Hij zuchtte en ging met zijn hand door zijn haar. Zijn ogen keken in die van mij, zijn gezicht stond hard maar zijn ogen zacht. "Ik ben blij dat hij je gelukkig maakt." Het leek hem moeite te kosten om dat luidop te zeggen, ik glimlachte naar hem. Ik apprecieerde het enorm dat hij het zei.

"Kunnen we nog eens praten? Voor haar begrafenis?" Vroeg hij en keek weg van me, ik zag dat er tranen in zijn ogen te zien waren. Hij knipperde en keek naar me, wachtend op mijn antwoord.

Mijn hand vond zijn bovenarm en ik gaf hem een kneep en een kleine glimlach. "Tuurlijk, vraag aan Felix mijn nummer maar." Hij glimlachte en knikte, hij nam een stap naar voren en kuste mijn wang wat me verraste. Hij glimlachte nog eens en ging weg, mijn hart hamerde tegen mijn borstkas.

Wat deed hij me toch aan.

------------

Ik wil jullie allemaal bedank en op mijn verhaal te stemmen, reageren en te lezen! X