Only angel

56 | Spaghetti & Verkloten

56 | Spaghetti & Verkloten

Toen ik mijn appartement binnen stapte was ik kletsnat, het had maar niet gestopt met regenen onderweg. Ik had het ijskoud en mijn kleren plakte ongemakkelijk tegen mijn lichaam, misschien had ik Harry's lift moeten aannemen.

De druppels rolde van mijn jas tegen de grond en ik zuchtte, ik deed mijn schoenen uit en ging naar de badkamer waar ik al mijn kleren uit trok en ze op de grond liet liggen. Ik zette de douche aan en ging eronder staan en probeerde mezelf op te warmen.

Toen ik wat meer opgewarmd was douchte ik me, ik zette de kraan uit en nam een handdoek en deed die rond mijn lichaam. De badkamer voelde koud aan en ik kreeg kippenvel, ik droogde me af en deed de handdoek weer rond me en ging naar mijn kleedkast en nam er kleren uit en deed die aan.

Het waren mijn favoriete comfortabele kleren die lekker warm waren, ik liet mijn haren nat zodat ze natuurlijk konden drogen en ging naar de keuken en maakte een tas chocolade melk en zette me daarna voor de tv. Ik nam de afstandsbediening en zette de tv aan en zapte wat, toen er niets op was zette in een film op.

Toen de film gedaan was, was het al 18 uur 40 en besloot ik om aan het eten te beginnen.

Ik begon met de spaghetti saus te maken, toen ik daar bijna klaar mee was zette ik het water op.

Er werd op de deur geklopt toen ik mijn handen aan het wassen was, ik zette de kraan af en droogde mijn handen. Geen idee wie het kon zijn, niemand heeft me gestuurd dat ze langs gingen komen. Ik stapte naar de deur en opende hem.

Laurens glimlachte naar me en stapte binnen. "Stoor ik?" Vroeg hij, ik glimlachte en schudde mijn hoofd. Ik stapte naar hem toe en stond op mijn tippen zodat ik hem kon kussen.

"Het ruikt hier lekker, maak je spaghetti?" Hij sloot de deur en volgde me naar de keuken. "Eet je mee? Ik heb genoeg gemaakt." Hij kuste mijn wang. "Graag."

Laurens zette de tafel voor ons terwijl ik de spaghetti slierten kookte. "Hoe was je gesprek met Harry?" Hij klonk jaloers wat me liet grijnzen terwijl ik in de saus roerde. "Goed, we hebben goed gepraat. Hij gaat na de begrafenis terug naar Amerika."

Ik voelde armen rond mijn middel en schrok, ik keek over mijn schouder naar hem. "Dan al?" Hij kuste mijn wang. Ik knikte en de timer ging af, ik zette het vuur uit. "Hij heeft mensen leren kennen daar, misschien heeft hij een vriendin daar." Legde ik uit en goot de pasta in een vergiet zodat het water weg liep.

"Heeft hij gezegd dat hij iemand heeft?" Ik keek naar hem. "Niet met die woorden," ik deed de pasta weer in de kom en nam onderleggers. "Hij zei dat hij mensen had ontmoet en dat hij terug ging." Ik plaatste de onderleggers op tafel en zette de kom pasta neer en hij zette de kom met saus neer.

"Hoe voel je je daarbij?" Ik fronste. "Waarbij?" Hield ik me van de domme. Ik wou het eigenlijk niet met Laurens over mijn gevoelens hebben voor Harry, Harry betekent nog steeds veel voor me.

"Dat hij misschien een ander heeft? Dat hij weer weg gaat?" Ik zuchtte en begon op te scheppen en zette me neer.

"Ik vraag toch ook niet naar jouw exen?" Mijn toon was verbazend kalm, ik keek hem aan en zag hem naar me fronzen. "Dat is niet hetzelfde." Ik rolde mijn ogen en mengde mijn pasta met mijn saus.

"Eigenlijk wel." Zei ik en stak pasta in mijn mond. Zijn bestek kletterde tegen het bord en ik keek op, zijn ogen waren fijngeknepen. Hij was weer eens pist.

"Waarom moet je altijd een perfect moment verkloten?" Zijn blauwe ogen stonden hard en zijn vuisten waren gebald. Ik slikte en dronk van mijn water. "JIJ ben diegene dat weer door moest drammen over Harry. JIJ moet steeds alles weten." Siste ik.

Ik was dit zo beu, dit is al de zoveelste ruzie over Harry en hij is maar een paar dagen terug in het land.

"Je houd dingen voor me achter." Hij stond recht en wees met zijn vinger naar me.

"Ik ben niets dan open met je geweest en jij bent diegene die me niet alles verteld Laurens. Je vertelt me niets over je familie, ik heb je vrienden nog nooit niet ontmoet en weet niets van je exen." Ik stond recht en schoof mijn stoel naar achteren.

"Jij bent diegene die shit voor me achterhoud, niet ik. Je kan gaan Laurens, ik heb genoeg van je gedoe." Riep ik, zijn gezicht veranderde meteen. "Maak je het nu uit met me?"

"We blijven maar ruzie maken om dezelfde dingen, je loopt daarna altijd weg en als je afgekoeld ben kom je zeggen dat het je spijt." Hij haalde zijn schouders op en kwam voor me staan.

"Dat is nu eenmaal waar we goed in zijn." Mompelde hij wat me liet fronzen, ik zette een stap naar achter en schudde mijn hoofd. "In ruziën? Ik denk dat we beter uit elkaar gaan Laurens."

Hij duwde zijn lippen op elkaar en keek weg van me. "Maak me dan steeds niet boos Abby." Mijn mond viel open, dit meende hij niet. Dit was niet allemaal mijn schuld.

"Echt Laurens? In een ruzie ben je met twee, dit is niet alleen mijn schuld!" Riep ik vol ongeloof naar hem. "Ga weg Laurens, ik wil je niet meer zien." Siste ik en liep naar de deur, ik opende hem en draaide me naar Laurens.

Hij bleef staan en keek naar de vloer. Na een tijd keek hij op en stormde hij langs me de deur uit, ik sloot de deur meteen achter hem en draaide hem dicht.

Ik leunde even met mijn rug tegen de deur en zuchtte diep, ik voelde tranen in mijn ogen prikkelen en een brok in mijn keel vormen maar ik wou niet wenen. Mijn ogen vielen op de spaghetti en mijn maag gromde, ik nam mijn bord en legde er nog een ander bord over en stak het in de microgolf om het op te warmen.

Ik nam Laurens zijn bord en smeet de spaghetti in de vuilbak en vulde zijn bord met water. Toen de microgolf af ging nam ik ovenwanten en haalde mijn bord eruit en zette het op tafel een begon te eten.