Tween Barkada: The Reunion [Book 1, 2 & 3]

B2: Chapter 27: Sino Kayo?

Kara POV

Nandito na kami lahat sa Benguet Hospital, nababalot ng matinding kalungkutan ang lahat dahil ilang oras ng nakakalipas di pa rin lumalabas ang doktor..

Hindi makapagsalita ang lahat, lahat ay tahimik na nag hihintay..

Kitang kita ko ang lungkot at sakit sa mukha ni Bambi dahil sa nangyayari hanggang sa..

"Sino po relatives ng pasyente? " sabi ng doktor at agad lumapit si Bambi

"Ako po ang girlfriend nya..Kumusta po si Josh? " mahinahong sabi ni Bambi ngunit may halong kaba

"I have good news and bad news.. " panimula ng doktor, nanlaki ang mga mata namin ng marinig ang bad news..

"Ano po muna ang good news? " sabat ni Robin

"That good news is ligtas na sya sa kapahamakan.. " narelieve kami ng sabihin yun pero..

"But the bad news is.. " pabitin si dok

"Ano po? " sabi ko

"The bad news is his brain has been injured, that cause a mild traumatic brain injury, and that effect of it is there is a possibility of memory lost " sabi ng doktor

"Ano!? " gulat naming sabi

"Dok! Memory lost! Ibig sabihin makakalimutan nya kaming lahat! " di makapaniwala si Bambi.

"That is the possible case of a traumatic brain injured person.. " say ni dok

"Hanggang kailan dok? " tanong ni Bel

"Yan ang di ko masasagot, milagri kung mapabilis ang pagbalik ng memories nya, sa ganyang case, it consumes half a year or year long " say ni dok.

"Hindi pwede hindi maaari! " iyak ni Bambi

"Pwede na po ba namin makita ang kaibigan namin? " tanong ni Jacob at nag nod ang doktor

Pumasok na kami sa kwarto kung sa nakita namin ang walang malay na si Josh.. Ang ibang barkada ay naupo muna sa sofa para magpahinga pero isang taong talaga di napapagod ang matinding nakakaranas ng lungkot at sakit sa lahat si Bambi, nilapitan nya si Josh, hinayaan na namin sya at nagpahinga muna kami..

Bambi POV

Memory lost? Bakit!? Ibig sabihin kasama na ako don na mawawala sa isipan nya? Di maaari! Please! Wag naman sana!

Nilapitan ko ang walang malay nyang katawan, kita ang mga galos na natamo nya, ang bendang nakabalot sa napuruhan nyang ulo, Hindi ko lubos maisip na mahahatong sa ganto..

Umupo muna ako sa tabi nya at hinawakan ang kanya kamay..

"Josh.. " panimula ko

"Josh..please gumising ka na..sana..Hindi totoo ang amnesia mo please! " naiyak kong sabi ang hirap

"Sabi mo di ba walang susuko? Diba..na di ka susuko, tayo di tayo susuko sa kung anong meron tayo diba sabi mo yun.. " ang hirap pigilin ang luhang pumapatak

"Josh please! Sa panaginip lang to lahat! Please Josh! Please! Wag mo akong iwan please! " patuloy pa rin ang pag agos ng luha sa aking mga mata hanggang sa..

Nakita kong gumalaw ang kamay ni Josh..

"Guys" agad nasilapit ang barkada

"Bakit anong nangyari? " tanong ni Kara

Unti unting minulat ni Josh ang mga mata nya..

"Josh gising ka na! " agad ko syang niyakap ng mahigpit ngunit di nagtagal kumalas sya agad