物の哀れ//Mononoaware - Kaisoo

11

Jongin: Çok güzel bir evliliğimiz vardı Kyungsoo.

Evlendiğimiz 3 yıl oldu ama yeni evli çiftler gibiydik. Her şey harikaydı yani.

Bir gün, kahretsin ki, ben eve sinirli geldim. Hastane de olanlar yüzünden çok strese girmiştim ve o gün patladım.

O gün eve gelince, seni de çok kırdım.
Bir çiziğin olsa dünyayı yakacak olan ben, o gün seni paramparça ettim.

Seni dinlemeden odamıza çıktım.
Gelmeni beklemeden uyudum.

Ben benim aklımı sikeyim, sensiz nasıl uyurum?

Sabah kalktığımda evde yoktun. Beni biliyorsun, sinirim bir anlıktır. Sabaha sinirim çoktan gitmişti, tıpkı senin gibi.

Seni çok merak ettim. Seni aradığımda telefonunu açmıyordun. Annenleri, akrabalarını, arkadaşlarını tek tek aradım. Sehun'u aradım. Ama o orospu çocuğu telefonumu açmadı. O zamanlar yakın arkadaştık. Duymadığını düşünüp yanına, hastaneye, gitmeye karar verdim. Sehun ile bir şeyler yapar da, seni buluruz diye düşündüm.

Hastaneye gittiğimde, herkes telaşlı ve anlamayan gözlerle bana bakıyorlardı.

Olanları öğrendiğimde kendimi öldürmek istedim.

Sen o gece evden çıkınca, kaza geçirmişsin Kyungsoo. Ben geldiğimde, seni çoktan ameliyata almışlardı.

Çok ağladım. Biliyorum bunlar en önemsiz şeyler. Ama ben çok ağladım.

Daha sonra senin ameliyattan çıkamadığını öğrendim.

Bak yemin ederim, sana yemin ederim Kyungsoo, o an ölmek istedim. Yanına gelmek istedim.

Ameliyathaneye girdim ve ellerini tutup ağlamaya başladım. Hatırladığın o anı varya, hani Sehun denilen piç kıvırmıştı, o işte bu andı Kyungsoo. Daha sonra beni eve gönderip dinlenmem gerektiğini, bir süre psikolojim için hastaneye gelmemem gerektiğini söyledi. Bende kabul ettim.

Kyungsoo: Ama ben ölmedim? Kim sana benim öldüğümü söyledi?

Jongin: Sehun bana senin öldüğünü söyledi.

———————————————

Lütfen oy verip yorum yapmayı unutmayın 💞🙏🏻