Jongin: Ne?
Kyungsoo sen ciddi misin?
Beni suçlamıyor musun?
Kyungsoo: Hayır Jongin, bunu da nereden çıkardın?
Jongin: O gün ben o şeyleri söylemeseydim sen kaza geçirmeyecektin ve bu halde olmayacaktın.
Kyungsoo: Hayır
Tanrım Jongin
Sen hep böyle mi düşündün?
Jongin: Evet.
Her gün kendimi bu düşünce ile yiyip bitirdim.
Kyungsoo: O gün evden gitmeyebilirdim, ama gittim.
Arabayı o kadar hızlı sürmeyebilirdim, ama sürdüm.
Yani eğer birini suçlayacaksak, benim listem gayet uzun.
Bu yüzden bir daha asla ama asla kendini suçlama.
Bu kavga konusunu bir daha açmayalım bile.
Jongin: Lütfen kendini suçlama Kyungsoo.
Tanrım
Sen neden kendini suçluyorsun?
Kyungsoo: Dediğim gibi;
Bir daha kavga konusunu açmayalım.
Jongin: Peki.
Eeeeeee
Hayat nasıl gidiyor?
AY DUR
AY
Ben bunu yazan aklımı sikeyim...
Kyungsoo: Tanrım Jongin
Gülerken yataktan düşüyordum.
Senin bu tatlı hallerini o kadar özlemişim ki.
Jongin: Kyungsoo
Bir şey sorabilir miyim?
Kabul etmezsen anlarım ama sen yinede kabul et.
Kyungsoo: Bu salak hastane yatakları tek kişilik ama sen sarılmaya gelebilirsin Jongin.
Jongin: Ay dyr bend gelirotm
Brkşe brnş
Ay çpk heyrcsnlamdım
Kyungsoo: Telefonu cebine koy da gel.
Manyak herif.
——————————————
Lütfen oy verip yorum yapmayı unutmayın 💞🙏🏻
ŞİMDİ OKUDUĞUN
物の哀れ//Mononoaware - Kaisoo
Teen FictionBu dünyadaki her şeyin geçici olduğunun farkına varmayı ve gelip geçen her şeyin de üzüntü ve efkâr yarattığını anımsatır.
