~ Problemsiz hayat çoğu insanın en büyük hayallerinden biridir. Benim düşündüğüm şey ise problemlerin bizi biz yapan şeyler olduğu. Herkesin kendine has problemleri, kendine göre çıkmazları var. Kime sorarsanız sorun en büyük sorunun kendinde olduğunu söyleyip yakınır.
Eh bir nevi doğrudur bu. Bir sorunu sorun yapan bizim hayatımızdır. Çünkü bazen bizim köşe bucak kaçtığımız o büyük problemler sürüsü bir başkasının hayatından on saniyesini bile almayacak koca bir hiçliktir.
Çoğumuzun hayatında kabul edilebilir yada kesinlikle istemediğimiz şeyler vardır. Genel olarak insanların kabul etmeyip istemediği problemler benim için o kadar da büyük değildi. Sıradan bir hayatım sorun diyebileceğim kadar büyük sorunlarım yoktu çünkü.
Tabi ki benimde çoğu insan gibi vücudumda beğenmediğim kısımlar var. Ama hiçbir zaman bunları büyütüp bir sorun haline getirmemiştim. Yada hiçbir zaman karşıdaki insan tarafından dile getirilmemişti bu sorunlar.
Şimdi ise balkonda oturmuş karşımda paketleri valize yerleştiren çocuğa şaşkın gözlerle bakıyordum. Evet bu bir problemdi. Sıradan bir insanın uyuşturucu taşımacılığı yaptığını hiç bir zaman görmemiştim. Bu kesinlikle büyük bir problemdi. Fakat karşımda oturan çocuğun bunu bir problem olarak gördüğünden emin değildim.
İşini bilir elleriyle sakin bir şekilde paketleri düzenleyip yerleştiriyordu. Suratında silik bir gülümseme vardı. Ben ise hâlâ kocaman gözlerle yaptığı işi izliyordum. Evet kesinlikle söyleyebileceğim bir şey yoktu. Bu durumda ne denilirdi inanın bilmiyorum.
İşini bitirip valizi yavaşça kapattı ve kenara yerleştirdi. Ayağı kalkıp bir süre beni süzdü. Sanırım vereceğim tepkiyi merak ediyordu. Çünkü bunları gördükten sonra ağzımı bıçak açmamıştı. Sadece oturup şaşkınca onu izlemiştim.
Bakışmamızın uzayacağını fark ettiğimde önüme dönüp balkondan dışarıyı seyretmeye başladım. Evet seyredecek pek bir şey yoktu. Hatta hiç bir şey yoktu. Çünkü balkon yaklaşık on metre ötede olan aptal bir pembe binanın duvarından başka bir şey görmüyordu. Bir kaç saniye sonra yanıma çekilen diğer sandalyenin sesini duydum. Sonra ise önüme uzatılan bir dal sigara.
Ona doğru dönüp şüpheli bir şekilde yan profilini süzdüm. "İçinde uyuşturucu olmadığını nereden bileceğim?" Diye hesap sorar gibi konuştum. Kafasını çevirip ağzındaki henüz ucu yanmamış sigarayla ve hafifçe açılmış gözleriyle baktı bana. Şu an bu saçma durumda olmasaydık bu halinin tatlı olduğunu bile düşünürdüm. Ama şuan bu durumda sadece çatık kaşlarımla suratına bakıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kafasını hafifçe sallayıp elini köşedeki sigara kutusuna attı. Kutuyu alıp kucağıma fırlattıktan sonra kendi sigarasını yakmakla meşgul oldu. Kutunun ve sigaraların sağlam olduğunu bizzat onayladıktan sonra kutudan bir dal çektim. Sürekli sigara içip sigarasız yapamayan aptal gençlerden değildim tabi ki. Sadece arada içerdim zevk olsun diye.
