Double Trouble || MarkHyuck

|Cafeteria disaster|

Todo pokus si Donghyuck sa pagsagot sa mga assignments niyang ipapasa sa susunod na period. This time, wala pang teacher kaya oks lang.

"Enebe bebe Jene... lunch ba kamo? Meserep eke. Ako nalang kainin mo. Hehehe."

"Hmmm? Talaga? Patikim naman oh." Pabirong sambit ni Jeno saka tumawa silang dalawa.

"Kadiri ka Jaemin! Gago ka rin Jeno!" Pandidiri ni Renjun saka tinulak si Jaemin na linalandi si Jeno na nagpapalandi naman.

"Jeno oh! Si Renjun jelly bitch." Saad ni Jaemin saka tumawa habang hawak hawak yung kamay ni Jeno na oks na oks lang.

Kras niya kasi ni Jemen :')

"Tumigil ka nga sa kakalandi mo Jaemin! Yak! Hoy pagdika tumigil kakaladkarin kita palabas!" Banta ni Renjun habang namumula sa galit at ehem, selos.

"Anyways, sasabay saamin yung anakins ko na si Jisung. Laki na ng bebe ko... feeling ko ang tanda ko na tuloy-"

"Siraulo ka. Tumahimik ka bwisit. Umiinit ulo ko sayo Na Jaemin!" Sambit ni Renjun.

"Oh? May anak na pala tayo Nana?" Tanong ni Jeno saka tumango si Jaemin.

"Oo hihihi. Najuntis mo ako pero oks lang. Magaling sumayaw anak natin saka kyot at matalino. Panagutan mo si Jisung please."

"Oo naman. So ano Nana my labs. Gawa pa tayo ng anak para madagdagan si Jisung?" Pabirong sambit ni Jeno at tumango naman si malanding Jaemin.

Binato ni Renjun ng notebook sina Jeno at Jaemin bago pinaguntog yung mga ulo saka kinurot yung mga hita.

"Ang kakati niyo bwisit!"

Di pinansin ni Donghyuck yung mga kaibigan niya kasi yung mga assignments niya... Importante sila saka di pwedeng malaman ng parents niya yung pinagagagawa niya.

Natapos niya rin ang apat na takdang aralin na kinopya niya kay Jaemin at Renjun. Buti nalang friends sila at tamad yung teacher nila para tingnan yung mga papel nila ng maayos.

"Donghyuck." Tawag ni Minhyung sa seatmate.

Lumingon si Donghyuck sa likod niya saka tinaas yung kilay niya. Ngumiti naman si Minhyung at para bang yumanig yung mundo niya.

"So... anong kailangan mo?" Tanong ni Donghyuck saka mas lumapad yung ngiti ni Minhyung at para bang mabubulag na si Donghyuck.

"Can you help me?"

"Help? Okeh man." Sagot ni Donghyuck then he straddled his chair so he could talk to Minhyung.

"So I am having troubles in some phrases and I want to learn more Korean since my Korean is limited. Can you help me please? I really need your help. Jeno can't help me this time because he looks busy and occupied."

Nganga si Haechan kasi wala siyang maintindihan saka sumakit tuloy yung ulo niya sa dami ng English ni Minhyung.

"Ha? Pota anuepinasasabi mo?"

"Oh I'm sorry... Can you teach me more Korean?" Tanong ni Minhyung saka nagloading pa si Donghyuck ng ilang minuto bago niya maintindihan yun.

"Okay." Sagot ni Donghyuck sabay ngiti.

"You know, you should smile often because it suits you. You look younger and friendlier with a smile on your face. You look so fucking precious with a smile displayed on your lips." Sambit ni Minhyung habang nakangiti at wala talagang naintindihan si Donghyuck na kahit isang word... maliban sa you.

"Ha? Minumura mo ba ako?" Tanong ni Donghyuck at kumunot yung noo ni Minhyung.

"You... you cursive me?" Tanong ni Donghyuck at mas lalong nalituhan si Mark sa pinagsasahi ni Donghyuck.