Bazen kelimeler yetmiyor içimdekini anlatmaya ,bazen ise sayfalar...
öyle bir çıkmaza girmişim ki kendi içimde çıkamıyorum bir taraftan nefret edip diğer yandan ölümüne seviyorum.Bana deseler ki onun için kendini öldür gözümü bile kırpmam ama zoruma gidiyor ihaneti,aldatışı,kahpeliği bunun gibi bir çok kelime .Bilmiyorum ney beni bu ona bağlayan, zarar veriyor bana babam hep ''senin bana her şeyin bize zarar,zararsın sen''derdi şimdi ben sana diyorum zararsın sen ...
gözüm görmüyor ondan başkasını bir sene oldu yüzünü bile görmedim (onu en son ki gördüğümle hatırlıyorum ) bir hayalle yetiniyorum desem yalan söylemiş olmam ama bir o kadar da nefret ediyorum neden diye soracak olursanız hayatın ne olduğunu öğretti bana ,bir insanın gidişi bir insana ne kadar şey öğretebilir ki ama ben onda her şeyi öğrendim,ilkleri onda yaşadım kahpeliği,şerefsizliği,ihanet etmeyi kısaca ben her her şeyi ondan öğrendim . o benim yaramın yara bandıydı. Ben çok yakın bir arkadaşımı kaybettim sonra onunla tanıştım hiç abartmadan söylüyorum her gün buluşurduk bana 1 saat terapi yapardı işte ne bilim destek verirdi onun cennete olduğundan bahsederdi,sarılırdı,ağlardı bazen benimle,hassas biriydi yanındayken kendimi babamın yanındaymış gibi hissederdim . o bana yara bandı,ilaç,merhem olurdu yaralarıma ama gitti...
Diyecek fazla bir şey aslında mutlu olsun yeter BEN OLMASAM DA OLUR. O mutlu olsun bir gülsün bir gülüşü var ömre bedel zaten ,bir gülsün ben dünyayı yıkmaya hazırım mutlu olsun o,ben her şeyden vazgeçerim ama o mutlu olacaksa başkasının kollarında değil benim SOL YANIMDA mutlu olsun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Unutamadim
RomanceBu yazıyı unutamayanlara adıyorum. Onlar bilir "hasret"in ne aci olduğunu ... Bu kez unuttuğum yerden sesleniyorum. Unutamayanlara... UMUT ARAYANLARA.....
