Bu yazıyı unutamayanlara adıyorum. Onlar bilir "hasret"in ne aci olduğunu ...
Bu kez unuttuğum yerden sesleniyorum.
Unutamayanlara...
UMUT ARAYANLARA.....
Hiç bilmediğim bir yoldayım nasıl cıkmalıyım bilmiyorum kafam bi dunya dolu cıkamıyorum içinden bir labirent gibi deliriyorum ama yok...yalnızım ve bu bir secenek degil insanlar acımasız ama sen daha acımassızsın kalbim bir dunya serhoşken ruhuna yoksun...Yyoklugunun bilmem kacıncı yılı belkide yoksun olmayacaksında belkide bolum bolum vazgecerim sandım olmuyor cık aklımdan ,yollarımdan ,heryerden cık ben artık yoluma bakmak iştiyorum canımı daha fazla yakma öldürme daha fazla beni
özür dilerim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
