'Жаал аа. Хүсвэл тусалж болно шүү.'
Тэхён зүгээр л сул шивнэхэд Жонгүг
'Сая юм хэлсэн үү? Ах аа.'
'Тийм ээ. Чи үнсэлцэж чаддаггүй юм байна.'
'Аргагүй шдээ. Анх удаагаа л.'
гэсээр дуу нь сулрахад Тэхён амаа даран
'Байз. Чи өмнө нь хүнтэй үнсэлцэж үзээгүй юм уу?'
'Хөөе. Би аав, ээж хоёртоо байнга үнсүүлдэг юм шүү.'
'OH MY GOD.'
гэнэт жолоочийн хаалга нээгдэж Жимин орж ирэв.
'Чи яагаад орилоод байгаа юм бэ? Хоолой чинь Их Дэлгүүрийн нэг давхарт хүртэл сонсогдохоор байна.'
'Үгүй ээ яахав. Тэгээд л харин нөгөө САРАН ДЭЭР ТУУЛАЙ БАЙДАГ ТИЙМ ЭЭ?'
гэсээр Тэхён бантсандаа орилоход Жонгүг хажуунаас нь гайхан харах бол Жимин
'Амаа татаач. Чи чинь уучихсан юм уу?'
гэсээр машинаа асаав.
'Хаачих гэж байгаа юм?'
Тэхён асуухад Жимин
'Энийг нэг хүнд хүргэж өгөх хэрэг гараад байна л даа. Ингэхэд тэр хүн рүү нь залгахгүй бол.' гээд халаасаа ухсанаа гэнэт царай нь барайгаад
'Жонгүг аа. Утсаа өгч бай даа. Би сая утсаа хулгайд алдчих шиг боллоо.'
'За'
гээд утсыг нь аваад өөрийнхөө дугаарыг хийв.
'Жимин-ши гэнэ үү? Золиг чинь үхмээр байна уу?'
гэснээ хэсэг залгаж байгаад болин
'Новш гэж. Би утсаа уржигдар л авсан ш дээ. SAMSUNG-ын шинэ загвар байсан юмсан.'
Ингээд Жимин маань шинэ утсаа алдаж хямралд орсон юм.
--
Долоо хоног өнгөрөхөд Жимин хямралд орсон хэвээр л байв.
'Алив ээ. Чи юм идэх хэрэгтэй.' Тэхён түүнд дуртай хоолыг нь авч өгч аль болох сэтгэлийг нь дээрдүүлэх гэж хичээж байв.
'Тэр чинь сүүлд гарсан загвар.'
гээд хошуу нь унжин
