*8 Gün Sonra*
"Peki efendim."
Kadın Soyunma Odası'na girdim ve hemen gösteri kıyafetimi giydim.
Bu arada, sizin hiçbirşeyden haberiniz yok.
Bugün gösteri günüm.
Son olarak Bayan Peirwolt'un yanına koştum.
"Efendim kelepçeler suyun içinde mi?"
"Evet canım. Gösteri 10 dakika Sonra başlıyor. Kulise geç ben geliyorum." Bayan Peirwolt bana gülümsedi. Bende karşılık verdim ve kulise geçip sandalyeye oturdum.
Gösteri, bildiğimiz insan sihirbazların yaptığı şeyi yapmak.
Kısacası, beni suyun içine koyacaklar, bende suda kelepçeleneceğim.
Suyun içinde durmaya çalışacağım.
Ateş elementiyim ama suya kolayca dayanabileceğimi düşünüyorum.
Bayan Peirwolt'un geldiğini görünce ayağa kalktım.
"Gösteri başlıyor. Perdenin arasından bak. Işık açıldığı zaman içeri gireceksin. Asistanlarım seni suyun içine sokacak. Bolşans tatlım." Bayan Peirwolt fısıldıyordu.
"Tamam efendim." Başımı onaylarcasına salladım ve Bayan Peirwolt gitti.
Aradan izliyordum. Herşey hareketsizdi, seyircilerin seslerini duyabiliyordum.
Işığın açıldığını görünce boğazımı temizleyerek sahneye daldım.
Azıcık utansam da, bunu yapabileceğimden emindim.
Hemen suyun oraya gittim ve merdivenden çıktım, asistanlar beni suyun içine attı ve elimi kelepçeleyip kapağı kapattılar.
Ardından kapağı kilitlediler.
Suya şimdilik dayanıyordum. İyi gidiyordu.
Herkes alkışlarken ben suya dayanmayı ve başarabilmeyi umuyordum.
Yavaştan nefesim kesilmeye başlamıştı.
Bir yandan asistanların yaptığı gösteriyi izliyordum.
Nefesim azıcık tükenmeye başlamıştı.
10 dakika dayanmam lazımdı. Gösteri 10 dakika sürecekti.
Asistanların yaptığı şeyi izlerken şok oldum.
Asistanlardan bir tanesi, benim bulunduğum su dolu kutunun anahtarını kenardaki kuyuya düşürdü.
"Gösteri burada kesilmiştir!" Diye bağıran Bayan Peirwolt'un bağırdığını duydum. Devamını duyamadan kulaklarım suyla doldu.
Nefes alamıyordum.
Ellerim kelepçeli olduğu için daralmış bir halde kutuya tekme atmaya başlayınca Bayan Peirwolt nefes alamadığımı anladı ve çığlık attı.
Bayan Peirwolt anahtarı bulmaya çalışırken ben boğulmak üzereydim.
Ah be o asistan.
Artık hiç nefes alamıyordum.
Anladım, hayatımın sonuna geldim.
Tekme atmam daha hızlı ve ritmik hale gelene kadar çığlık attım.
Kutu kırılmıyordu!
Sahneden herkes yardıma koştu, onlar kuruyu açmaya çalışırken ben gözyaşlar süzerek suyun içinde boğuluyordum.
Gerçekten ne yapacağımı şaşırmıştım.
Birden nefesim tamamen gitti.
Kendimi suyun gücüne bıraktım..
