Hapşırık

4.Bölüm

Hayır,ya!Onu sevmiyorum, ondan nefret ediyorum!Sadece hayatımda çok az yakışıklı görüyorum.O yüzden hemen aşıkmış hissine kapıldım.Evet,evet?Aynen öyleydi.

Hem onun sevgilisi (!) var.Onu bence seviyor,oflamasını da yanlış gördüm.

Aklımdaki düşünceleri bir kenara bıraktım.Yaptığım aptalcaydı.Neden ağladım ki?Gerizekalıyım ben!

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

Sabah gözlerim şişmiş bir şekilde uyandım.Bunun nedeni hem dana gibi uyumam,hemde ağlamam...

Aşağıya inip,mutfağa yöneldim.Harika kokular etrafı sarmıştı.

"Ooo,anne.Yine döktürmüş-"

"Sağol Irmak ama,bu sizin ve bizim için değil."

"Kimin için peki?"

"Şu karşıya yeni bir çocuk taşınmış.Tek başına yaşıyormuş.Bir börek,kek yapayım dedim."dedi.

Kaşlarımı kaldırdım.

"Anne bugün oruçlu değilim,ben yiyim lütfeeeğn!"

Böreklere uzanacakken,anne, elime vurdu.

"Yemeyeceksin,hanımefendi!Hem oruçlular da var burada.Ve bunlar o çocuğa gidecek!Sen götüreceksin."

"Annee,Melis götürsün lütfen.İstemiyoruuum!"diye karşı çıktım.Hayır,yaa.Bir de onun evine gideceğim.Iyy.Pislik çocuk!

"Hayır,Melis arkadaşlarıyla buluşmaya gitti,sen götürüyorsun."deyip,tepsiyi ellerime koydu.

"Ya an-"

"Sus,hadi marş marş!"deyip beni kapıya ittirdi.

"Dur anne.Böyle gidemem."deyip annemin en sevdiği tepsiyi masaya bıraktım ve odama koştum.Eğer o Batuhan'ın sevgilisi olan şıllık çıkarsa kıskandırayım diye makyaj yapmaya başladım.En güzel elbiselerimi giydim.Saçlarımı da ellerimle düzeltip,tepsiyi masadan aldım.

"Mom!Ben gidiyorum."deyip bir şey demesine izin vermeden çıktım dışarıya.Bahçe kapısını tek elimle açıp,geri kapadım.Karşıya geçtim ve derin bir nefes alıp,zile bastım.4-5-6 kere çaldıktan sonra birisi kapıyı açtı.

Batuhan çıplak üstüyle duruyordu.Altında her zamanki gibi şort vardı ve saçları ve göğsü ıslaktı.Saçından bir damla yüzünden,boynuna,oradan göğsüne,otadsan baklavalarına ve en son adonisine düştü.Oha,çok kaslı!Sertçe yutkundum.Tam tepsiyi verip,bir şey diyecektim ki şıllığı gördüm.

"Kim gelmiş aşkııığmmm."Iyyy,sürtük fahişe!Bir de son kelimeyi uzatarak söylüyor.Tiksinmiş bir yüz ifadesiyle ona baktım.

"Ben karşı komşu.dedim zorla gülümseyerek.

Kız'hmm'gibi bir ses çıkardı ve beni süzdü.Bende onu süzdüm.Civciv sarısı gibi saçları vardı,iri ela gözleri ve dolgun dudakları...Aslında Batuhan ile hiç ama hiç yakışmıyorlardı.Üstünde yine askılı bir bluz,altında kıpkısacık bir şort.Giymese bile olurmuş!

"Gel içeri istersen."dedi Batu.

Kafamı sallayıp,rahat mavi koltuklara kendimi attım.Tam bir erkek eviydi.Mavi koltuklar,beyaz halı falan filan.Batuhan mutfağa gideceğini söyledi ve bizi şıllıkla baş başa bıraktı.

"Ben Eda.Sen?"dedi cıyak cıyak sesiyle.

"Bende Irmak."dedim.

"Hmm.Batuhan da sevgilim olur."dedi.

"Haa,öyle mi?Bizim biraz konuşmuşluğumuz vardır.Çok karşılaşıyoruz ve bana senden hiç bahsetmedi."dedim bacak bacak üstüne atarak.

Kız bozulmuştu belli.Hmm gibi bir ses çıkarıp,ayağa kalktı.Oha!Totosu belli oluyor be!Terbiyesiz!

Ela,mutfağa doğru gidecekken Batuhan geldi ve Ela'nın belini tutup, yanıma geldi.Ben tekli koltuğa geçtim,onlarda ikili koltuğa.Ela,Batuhan'a iyice sırnaştı ve ona baktı. Batuhan ona gülümsedi ve bana döndüler.

"Batuhan,sen bu kızın adını biliyor musun?"

"Hayır."dedi Batuhan.

"Aa,çok konuşmuşluğunuz var ama adlarınızı bile sormamışsınız,Irmak."dedi Ela.Sen gör şimdi.

"Ay valla, canım.O kadar şey konuştuk,farklı konulara girdik ki,isimlerimizi sormamıza bile zaman kalmamıştı."dedim gülümseyerek.Ama itici bir gülümseme yolladım kıza.

"Amaaan,neyse. Batuşkom."deyip Batuhan'a baktı.Iyy Batuşkom diyor bir de.

Batuhan birden kızın dudaklarına yapıştı.Dişlerimi sıktım,ellerimi yumruk yaptım.Misafir var,değil mi burada?

Onlar,öpüşmelerinin ikinci aşamasına geçerken,ayağa kalktım ve hızlıca kapıyı açtım.Hızlıca kapıyı çarptım ve koşa koşa eve gittim.İçeri mutluymuş gibi girip,anneme Batuhan'ın çok teşekkür ettiğini falan söyledim.Gerizekalı teşekkür bile etmemişti!O börekler, kekler bir bir boğazınıza dizilir umarım!

"Odun!"diye bağırdım.Annem inşallah duymamıştır.

Az sonra odamın kapısı açıldı.

"Irmak,biz markete gidiyoruz.İftara kadar yokuz."dedi annem.

Kafamı salladım ve annem çıktı.Odamda tur atıyordum.Edepsizler!Terbiyesizler!

Çelik kapının kapanmasını duyunca, kendimi yatağa fırlattım.Annemler de gitmişti.Derin bir nefes alıp,gürültülü bir şekilde geri verdim.Gözümden öpüşme sahnesi bir türlü yok olmuyordu.Başka bir şeyle uğraşmaya çalıştım ama olmuyordu.Aklımdan silemiyordum.Sürtük Ela,Edepsiz Batuhan!Şimdi ne yapıyorlar düşünmek bile istemem.Ramazan ramazan.Töbe töbee.

Üstümü çıkarıp,pijamalarımı geri giydim.Bir de Ela'yı kıskandırmak için giyinmiş,makyaj yapmıştım!Ne kadar aptalım ama!Makyajımı da silip,aşağıya indim.Televizyonu açıp,kanalları gezmeye başladım.En sonunda televizyonu kapadım.Hiçbir şey yoktu!

Şuan ki en iyi ilacımın uyku olduğunu düşünerek,yatağıma atladım.

°•°•°•°••°•°•°•°•°••°•°

Uyandığımda saat akşam 10 'du ve evden ses seda gelmiyordu.Her yerin ışıklarını açıp,koridorda yürümeye başladım.

"Anne!"

"Baabaaa!"

"Meliiis!"

Ses yoktu.Daha gelmediklerini anlayıp,mutfaktan atıştırmalık bir şeyler aldım.Onları da yiyip,salona geçiyordum ki,zil çaldı.

Kapıyı açıp,kimin olduğuna baktım.Batuhan!

'Ne var?"

"Iı,yemekler için teşekkür ederiZ."deyip.tepsiyi bana uzattı.Aldım ve elimle bir dakika yapıp,mutfağa tepsiyi koydum.

"Şey,özür dilerim.Ben-"

'Boşversene."deyip kapıyı yüzüne kapattım.Bir de özür diliyor,bak bak bak!

Mutfağa girip,tepside ne olduğuna baktım.

Pasta!

Eğer ev yapımıysa ve Ela yaptıysa kesin zehir vardır!

Salondaki koltuğa kıvrıldım.Geri ayağa kalktım.Bir dakika!Batuhan özür diledi!

°•°•°•

Umarım beğenirsiniz.Görüşlerinizi bildirirseniz sevinirim.Sizi seviyorum, ojsdksj