Czy jest ktoś, kto nigdy nie widział psa?
Jeśli tak, mam nadzieję, że jeszcze mu
Los to prawdziwe szczęście da!
Dla jednego to kundel zapchlony
I sierściuch wiecznie pana, ludzi Uczepiony,
Dla drugiego to puszysta, strojna perełka, Sumienny stróż lub wesoły, ciekawski Towarzysz,
A przede wszystkim okaz wierności -
I tak też moja głowa każdego psa sprości.
Rozumiem to, bo sama go mam,
Rozumiem to, bo psią naturę już znam.
Kocham go ja, a on mnie jak mamę -
Nie pojmie ten, kto na widok psa
Niepotrzebną robi dramę.
Nie dotrze do niego szczerość i empatia, Która od
Psa bije,
Niezmierna tęsknota, którą ten pokazuje, Gdy nocami za właścicielem wyje
Oraz to uczucie pustki, które
Zostaje, gdy pies już nie żyje...
Niech ów mądry sam się zastanowi,
Czy to człowiek dla psa, czy pies dla człowieka ważniejszą podporę stanowi?
Niechaj pomyśli, jeśli jest w stanie:
Gdyby człowiek stał się jak pies -
Jakiej świat uległby zmianie?
CZYTASZ
Nuty muzyki dla duszy pisanej...
PoesiaCo mogę powiedzieć o tych wierszach? Większość z nich pisałam niedawno, tylko dwa z nich mają już około dwóch lat. Wie, że większość z nich może okazać się trochę przygnębiająca, a ja zbyt wiele sobie wyobrażam - nie, na co dzień jestem bardzo wesoł...
