Çocukken Kurduğum Hayaller

Çocukken Kurduğum Hayaller|Tanıtım

Herkese merhaba öncelikle,bu ilk hikayem.Umarım birşeyler yazmayı başarmışımdır.Kendime pek güvenmiyorum da.Önyargılı olmadan okuyup görüşlerinizi bildirirseniz sevinirim.Yoruma ihtiyacım var.Tam olarak konusunu belirlemesem de 17 yaşında bir kızın ağzından yazacağım hikayemi.Belirtmek isterim ki tanıtım olduğu için bu kadar kısa.İyi okumalar 

TANITIM

Herkes bir an önce büyümek ister.Özgür olmak,istediğini yapabilmek,güzel kıyafetler giyip makyaj yapabilmek,belki araba kullanabilmek...

*

Bunlar hep hayalimizdir öyle değil mi?

Küçükken hepimiz masumduk.Kimse büyüyünce böyle olabileceğini tahmin etmemişti.Bu kadar zor bi hayatımız olacağını,sırtımıza binen yük ve sorumlulukları,dersleri,erkek sorunlarımızı ve daha birçok şey işte.Acaba böyle olacağını bilseydik çocukken yine de büyümek ister miydik?En çok da bunu merak ediyordum.

Büyümek ilk başta güzel gelir,büyüdüğümüzü hissederiz,özgür olduğumuzu düşünürüz.Aslında bilmediğimiz farkında olmadığımız o kadar cok şey vardır ki.Davranışlarımız değişir,arkadaşlarımız değişir,derslerimiz ağırlaşır ve bazı şeylerin farkına varırız.

Ve ben artık ciddi bir şekilde büyüdüğümün farkındayım.Ama öyle anlattığım gibi erkek arkadaş sorunlarıyla falan ilgilenmiyorum aslında.Vaktimin çoğu ders çalışarak,kitap okuyarak ve tabi ki olmazsa olmazım müzik  dinlemekle geçiyor.

Ha tabi önce kendimi tanıtayım.Ben Ada,17 yaşındayım.İzmirde yaşıyorum.İzmirin kızları güzel olur derler ama ben kendimi hiçbir zaman güzel bulamadım maalesef.Sorunsuz bir ailede gayet mutlu bir şekilde büyüdüm,tek çocuk olmamdan dolayı ailemi kimseyle paylaşamam özellikle de annemi.Okuldan bahsedecek olursak lise 3 teyim.Birsürü görmek istemediğim insanı hergün görmek zorundayım yüzüme sahte bir gülümseme takarak onlarla iyi geçinmek.Ee tahmin edeceğiniz gibi dersler baya ağırlaştı tabii.Şu lanet olası üniversite sınavı için sabah akşam çalışıyorum.Şu işkence ne zaman bitecek acaba?Hayatım derslerden ibaret.Tabi yakın arkadaşlarım ve ailemi de unutmamak gerekir.Çok birşey istemiyorum aslında mutlu olayım yeter bana gerçekten.

Ve birde yıllardır hayatımın aşkını bekliyorum.Ne zaman aşık olucam ve ilk erkek arkadaşım ne zaman olacak?Şimdi '17 yaşındasın ve hiç erkek arkadaşın olmadı mı oha' dediğinizi duyuyor gibiyim ama olmadı,olmadı,olmadı.Acaba gelecekteki sevgilim beni gerçekten sevecek mi yoksa herkes gibi 1 hafta çıkıp ayrılacak mıyız sadece bir eğlenceden mi ibaret olacağım falan işte açıkçası büyük merakla bekliyorum tüm bunların cevabını ama biliyorum ki hiç birşey film ve dizilerdeki gibi değil.Bu yuzden acele etmiyorum önümde çok uzun bir yol var daha biliyorum.Yarışmacı arkadaşlara burdan başarılar diliyorum.

Bu hikayemin tanıtımı olsun o zaman,Wattpadde yeniyim ve ilk hikayem.Beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum arkadaşlar.Kendinize iyi bakın

-C