Küçük Papatya

6

Zeynep karşısında ikizini görünce gözleri doldu. Kardeşlerini çok seviyordu ama ikizi ayrıydı onun için. Canının diğer yarısıydı.

Dolu gözlerle ikizinin boynuna sarıldı.

"Güzellik anlıyorum özledin ama boğulacağım birazdan!"diye sitem etti Yavuz.

"Abla ya kıskanıyorum ama!"diyen Fatma'ya baktı. Kapıda Yavuz ve onu izliyordu. Sadece o da değil abisi Ömer ve yengesi Narin de gelmişti. Narin ve Ömer ona hüzünle bakıyorlardı. Zeynep Yavuz'dan ayrılıp Fatma'ya sarıldı. Uzun zamandır kardeşini görmüyordu Zeynep. Fatma üniversite sınavı yüzünden kimseyle görüşmüyor sürekli ders çalışıyordu. Sınav dönemi bittikten sonra da Zeynep müsait olamamıştı bir türlü.

"Sen kilo almışsın sanki? Yakışmış ama çok zayıftın"diyerek takıldı kardeşine.

Fatma ukala bir gülüşle sadece ablasının duyacağı şekilde konuştu.
"Güzele herşey yakışır"dedi göz kırparak.

Gülerek kardeşine göz devirdi. Bazen fazla egoist olabiliyordu. Fazlasıyla güzeldi ama mütevazı olması gerekiyordu.

Aklına gelen kişiyle kardeşine döndü.

"Gurbet nerde?"

Gurbet uzaktan bir akrabalarının kızıydı. Yağızla aynı yaştalardı. Annesi ve babası öldüğünde onların yanında kalmaya başlamıştı. Yavuzda evde olmadığı için kız kıza takılıyorlardı. Dilber hanım Fatma ve Gurbet.

Çok da iyi bir kızdı. Kardeşi gibi severdi Zeynep onu.

Fatma ablasının sorduğu soruyla sinirlenerek Yavuz abisine döndü.

"Abinin uyuz sevgilisi Nilüfer'le kuaföre gitti. Abim yüzünden!"diye göz devirdi Fatma.

Nilüfer den hiç haz etmiyordu genç kız. Gurbet'i de mecbur bırakmıştı şeytan kadın.

"Sana da sordu sen gitmek istemedin bacım. Gurbet kardeşlik görevi diye gitti sevgilimle ne var?" Diye umursamazca omuz silkti Yavuz. 

Fatma daha çok kaşlarını çattı.

"O senin kardeşin değil!!"

Herkes onun ani çıkışına hayretle bakarken abisini paylaşmak istemediği için böyle yaptıklarını düşünüyorlardı. Yağız ve Zeynep dışında. Fatma aslında kör olan abisinin gözlerini açmaya çalışıyordu sadece.

Yavuz tam bişey söylemek üzereyken Gurbet tek başına içeri girdi. Siyah kalın askılı elbisesi dizlerinin hemen üstünde bitiyordu. Saçlarını bir tarafında toplamış açık bırakmıştı. Kahverenginin açık tonundaki saçları gözleriyle uyumluydu. Makyaj yapmamasına rağmen ilgi çeken bir yüzü vardı. Ayağına rahat etsin diye siyah şık sandaletlerini giymişti. Yüz ifadesinden birşeylerin ters gittiği belli oluyordu. Çok kibar ve naif bir kızdı. Duygularını pek fazla saklayabildiği söylenemezdi. Zoraki bir gülümsemeyle baktı onlara.

Huzur bulduğu Zeynep ablasının kollarına girdi hemen.

"İyi misin güzelim?"diye fısıldadı Zeynep kulağına.

"Hayır.."diye cevapladı onu genç kız.

"Anlatacaksın sonra"dedi Zeynep kimsenin duymamasına özen göstererek.

Fatma sinirle bakıyordu onlara. Kesin o cadı Nilüfer birsey demişti kardeşine.

"Nilüfer nerde? Neden tek geldin bacım?" Diyen Yavuz'a baktı genç kız.

Ben senin bacın değilim!!....

Demek geliyordu içinden ama diyemiyordu.

"Bilmiyorum ben ondan önce çıkıp geldim. Ara sor!"dedi sakin olmaya çalışarak. Yavuz ani çıkışına anlam veremese de sustu.