Küçük Papatya

2

Şahmaran Konağı'nda telaş başlamıştı. Koskaca Mirhan Şahmaran tamam demişti değil mi?

Bugün nikah kıyılacaktı. Kendine yediremiyordu Mirhan ağa bu nikahı. Amed'in korkulan ağası küçücük çocukla evleniyordu. Bütün Amed kızları kapısına kul köle olmaya hazırken o küçük bir kızla evleniyordu. Elbet bir hikmeti vardı bu işin. Lakin gelin görün ki Mirhan Ağa'nın pek bir umrunda değildi bu. Tek düşündüğü sarsılacak egosuydu.

Diğer yandan masmavi gözlü küçük Zeynep ağlamaktan harap olmuştu. Daha liseye yeni gidecekti. Üstelik sınavı da güzel geçmişti. Ne hayalleri vardı küçük kızın. Okuyup müzik öğretmeni olacaktı. Küçük yaşta babasından saz çalmayı bile öğrenmişti. Babası öldükten sonra bir başına kalmışlardı. Annesi ona ve kardeşlerine bir şekilde bakmaya çalışıyordu. Abisini zar zor okutup doktor yapmıştı annesi. Bir tanecik abisi onun başına ne belalar açmıştı. Kızamıyordu Zeynep onlara. Seviyorlardı birbirlerini. Belki de sevgileri onların gözünü kör etti diye düşünüyordu.

Annesiyle beraber ağlaya ağlaya giydi kefen gibi gördüğü beyaz sade elbiseyi. Gelinlik bile giymeyecekti Zeynep.

Kalem tutan elleri belki bebek tutacaktı küçük kızın. Daha kendisi annesinin bebeğiydi oysaki.

"Ağlama anne. Abim sevdiğine kavuştu"

Küçücük yüreğindeki kocaman sevgisiyle annesi ağlasın istemiyordu. Bu sözüyle daha çok ağladı Dilber. Kızını küçücük yaşta töreye kurban ediyordu.

"Üzülme kızım belki mutlu olursun"diyebildi sadece. O da biliyordu. Mutluluk Zeynep'e çok uzaktı. Mirhan Ağa'nın öfkesi ve kini bütün Amed'i yıkabilirken küçük Zehra ne yapacaktı ki?

"Belki"dedi Zeynep ümit ederek. Belki de mutlu olacaktı...

Kapıdan gelen abisiyle ona döndü. Ağlamaktan gözleri kızarmıştı Ömer'in. O da böyle istemiyordu ama sevmişti. Kardeşini gelin edeceği aklına bile gelmemişti.

"Özür dilerim..." diyebildi sadece.

Ne Dilber ne Zeynep ne de Ömer konuşabildi bu cümleden sonra.

Sahi bir özür düzeltir miydi her şeyi?

Zeynep'in küçük kardeşi Fatma da içeri girdi. Daha sekiz yaşındaydı Fatma. Anlamıştı ablasının gidecegini. Konuşmuyor sadece onları izliyordu.

Ömer kırmızı kuşağı üç kere belinden geçirdi kardeşinin. Sonunda bağlayınca sarılmak istedi.  Aldığı cevap ise çok ağırdı. Küçük kardeşi onun sarılmasına izin bile vermedi. Yaralamıştı kardeşini Ömer. Tıpkı Mirhan'ın yaralayacağı gibi.

Kanına dokunuyordu bu olanlar. Doktor olmuştu okumuştu genç adam. Ama buralarda ne okul okumak ne de doktor olmak yetiyordu. Töre denen bela insanları yakıp kül ediyordu.

Zeynep gelen korna sesiyle annesinin koluna girip odadan çıktı. Hapishanesi olacak konağa gitme vakti gelmişti.

Mirhan annesinin zoruyla Zeynep'i almaya abisi Hazar'la beraber gitti. Annesinin hatrı olmasa hayatta gitmezdi. Ama annesine olan sevgisi eli kanda dahi olsa annesinin istediği şeyi yaptırırdı.

Arabadan inip abisi gibi arabaya yaslandı.

"O kızın günahı yok. Sakın ona kötü davranma Mirhan!"diyen abisine baktı.

Alayla güldü.

"Sen Melike'yle severek evlendin Hazar bey. Ben zorla evleniyorum. Üstelik bir çocukla!"

Hazar sıkıntılı bir nefes verip konuştu.

"Yinede onun bir suçu yok."

Mirhan kaşlarını çatıp kapıya döndü. Zeynep yaşlarında bir çocuk elinde gitarıyla oturuyordu.

"Bu kim? "

Mirhan'ın sorusuyla Hazar kapıya baktı. Küçük çocuğu kastettiğini anladı.

"Zeynep'in ikiz kardeşiymiş sanırım. Melike bahsetmişti."

Mirhan anladım der gibi kafasını salladı.

Zeynep annesinin kolunda masum bir meleği andırarak çıktı. Mirhan sıkıntıyla nefesini dışarı verdi. Biraz daha büyük olsaydı belki bu kadar sıkıntı yapmazdı. Güzel kızdı Zeynep. Belliydi serpildikçe daha da güzelleşecekti.

Zeynep'in kapıya çıkmasıyla ikizi Yavuz, abisinin ona hediye ettiği gitarın teline bastı. Ardından Zeynebim türküsünü söylemeye başladı. Bu yaptığı hareket hepsini duygulandırmıştı. En çokta Zeynep'i.

Zeynep Bu Güzellik 
Var Mı Soyunda
Elvan Elvan Güller 
Biter Bağında
Arife Gününde 
Bayram Ayında

Zeynep'im Zeynep'im
 Allı Zeynep'im
Beş Köyün İçinde
 Şanlı Zeynep'im

Söğüdün Yaprağı
 Narindir Narin
İçerim Yanıyor 
Dışarım Serin
Zeynep'i Bu Hafta 
Ettiler Gelin

Zeynep'im Zeynep'im 
Allı Zeynep'im
Beş Köyün İçinde
 Şanlı Zeynep'im