Μαγεύοντας Τον Καθηγητή

VII- Αναζήτηση Εκκλησίας

ΠΕΡΙΛΗΨΗ : Προσπαθώντας να αποπλανήσει τον καθηγητή των Λατινικών της, Καρλ Σπένσερ, η Τζούλιετ αποφάσισε να επισκεφτεί την εκκλησία που πηγαίνει.

Η Μάργκοτ και η Φέμι έψαχναν τον τύπο που πρότεινε στην Τζούλιετ να περάσει από ακρόαση για την μπάντα του.

"Είναι παλιό κόλπο." είπε η Φέμι.
"Είμαι έκπληκτη που δεν προσπαθησε διαφορετικά και σου είπε ότι είναι σε μπάντα και θέλει να πας στο στούντιο για 'ακρόαση'. "

"Το οποίο μπορεί να είναι πιθανόν κάποιο κατάλυμα συο δάσος, κάποιο μπουντρούμι, να σε δέσει και κανείς να μην μπορεί να σε βρει." Συνέχισε η Μάργκοτ.

Η Τζούλιετ, η οποία είχε κολακευτεί από την κίνηση του νεαρού, τώρα ένιωθε κάπως δυσάρεστα. Δεν ήθελε όμως να πετάξει το χαρτάκι. Ο τύπος έμοιαζε σαν ένα συνηθισμένο άτομο και όχι σαν κάποιον κατά συρροή δολοφόνο.

Απόψε στο μυαλό της υπήρχαν διάφορα πράγματα. Εκείνη και η Μάργκοτ θα έκαναν την πρώτη τους επίσκεψή τους στις εκκλησιές, που νόμιζαν ότι θα συναντούσαν τον κ. Σπένσερ. Η Φέμι έπρεπε να προσέχει τις μικρές αδερφές της και για αυτό δεν μπορουσε να έρθει.

"Χρειάζεσαι ένα φόρεμα για να μοιάζεις με καλή χριστιανή." της είπε η Μαργκότ. "Σαν κι αυτά που βάζουμε την Κυριακή στην εκκλησία."

Η Τζούλιετ είχε ειδικό χώρο στην ντουλάπα της για τέτοια συντηρητικά ρούχα: τα φορούσε για να μην θυμώνει η θεία Μαίρη, είχαν μαλώσει πολύ, επειδή η θεία της, της είχε βάλει ως όρο να είναι παρούσα στην εκκλησία κάθε βδομάδα, αν ήθελε να μείνει μαζί της.

"Και συ, τότε" είπε η Τζούλιετ. " ή θα δείχνει πραγματικά κάπως περίεργο;"

Θα ντύνονταν λοιπόν και οι δύο σαν τα κακοντυμένα κοριτσάκια του σχολείου, που ο προορισμός τους θα είναι η εκκλησιά, ένα απόγευμα καθημερινής.

Η Τζούλιετ είχε κρυφά άγχος, επειδή τραβούσαν τα πράγματα πολύ και ένιωσε λίγο άβολα για την τροπή που θα έπαιρναν τα πράγματα.

Για αυτό είχε αρχίσει να παζαρεύει με τον εαυτό της: αν δεν τον  έβρισκαν εκεί, θα έπειθε την Μάργκοτ να σταματήσουν. Αλλά αν ήταν εκεί, τότε θα το έπαιρνε ως σημάδι από την μοίρα ή απ' ό,τι τέλος πάντων την βοηθούσε. Η Τζούλιετ δεν πίστευε στ' αλήθεια στη μοίρα, αλλά θα ηταν βλάσφημη αν ερμήνευε την παρουσία του κ. Σπένσερ ως σημάδι από τον Θεό. Πίστευε ότι ο Θεός είχε πιο σημαντικά πράγματα για να ανησυχεί, αντί για εφηβικούς έρωτες και στοιχήματα.