<zawgyi>
What's called l♡ve!!!!!!
~ForthBeam … ch-14
တျဖည္းျဖည္းပိတ္ေနတဲ႕လိုက္ကာကို ေနေရာင္ျခည္မဝင္ႏိုင္ေတာ့တာ ေသခ်ာမွ လက္လႊတ္လိုက္ျပီး Forth ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ငံု႕ျကည့္လိုက္ေတာ့ …
ကၽြန္ေတာ္ႏိုးေနတာကို မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ႕ပံုနဲ႕ အံျသသြားတယ္။
ဒါေပမယ့္ လိုက္ကာပိတ္ေပးကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးေဘးကခံုမွာ ေထာက္ထားတဲ႕လက္ကို အခုထိမဖယ္ေသး။
ကၽြန္ေတာ္ႏိုးလာတယ္ဆိုတာ သူ႕အတြက္ တရားဝင္ေငးျကည့္ခြင့္ရသြားတယ္လို႕ မွတ္ေနသလားပဲ
ခုဏက သူ လိုက္ကာကိုျကည့္ေနတာမို႕ မသိသာေပမယ့္
အခုလိုကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ျကည့္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွပဲ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုျကားမွာ အကြာအေဝးဘယ္ေလာက္မွ ရွိမေနမွန္း သိရေတာ့တယ္
ဘာလို႕လဲ?
သူ႕မ်က္ႏွာက ဘာလို႔မဖယ္ေသးတာလဲ?
မဖယ္တဲ႕အျပင္ တျဖည္းျဖည္းနီးလာသလိုထင္ရတာမို႕ ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ခံုေနာက္မွီကို ပိုတိုးကပ္လိုက္မိတယ္။
ေနပါဦး…
ဒါ…က်ြန္ေတာ္ရွက္ေနတာလား?
သူက ေရွ႕တိုးလာတဲ႕အခ်ိန္မွာမွ ကၽြန္ေတာ္က အသက္ရွဴပါမမွန္ခ်င္သလိုနဲ႕ ရင္အခုန္ျမန္ျပီး ရွက္ေနတာတဲ႕လား?
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေယာက်ာ္းေလးပဲဟာ…
ဘာလို႕ရွက္…ဘာကို…
ျပီးေတာ့…Forthဆို ကၽြန္ေတာ့္လို ေနရခက္တဲ႕ပံုမေပၚတဲ႕အျပင္ ျပံဳးခ်င္သလိုေတာင္ျဖစ္ေနေသးတယ္။
အာ… အဲ႕တာထက္အေရးျကီးတာက
သူ႕ႏွာေခါင္းက ကၽြန္ေတာ့္ႏွာေခါင္းနဲ႕ ထိခါနီးေနတာေတာင္ ရပ္မေနေသးဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ သူ႕တခါေလးအေကာင္းျမင္မိတာ မွားျပီထင္တယ္!
သူကေကာ ဘာလုပ္ခ်င္ေနရတာလဲ?…
ထပ္ကပ္စရာမရွိေတာ့တဲ႕ ထိုင္ခံုေနာက္မွီေျကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႕လည္း ေဝးေအာင္ေရွာင္လို႕မရေတာ့…
ဒါ…သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကားေပၚျကီးမွာ နမ္းဖို႕ျကံေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္?
အဲ႕ဒီအေတြးေျကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ပခံုးကိုလွမ္းတြန္းလိုက္မိေတာ့မွ သူ႕မ်က္ႏွာ အေနာက္ဆုတ္သြားရင္း…
YOU ARE READING
What's called love
Fanfictionမင္းသိလား... လူတိုင္းက ငါ့ကိုထားခဲ့ၾကတာ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကတိေပးႏိုင္မလား Forth... မင္းကေတာ့ ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ မထားခဲ့ဘူးဆိုတဲ့ကတိေပးႏိုင္မလား... ငါ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္မနာက်င္ခ်င္ေတာ့လို႔...။ {ဘာသာျပန္မဟုတ္သလို s2မဟုတ္ပါ... စိတ္ကူးယဥ္ဝတၳဳသပ္သပ္သာျဖစ္သည္} မင်...
