part 11

62 4 0
                                    

Heyy, ik wou jullie evenwaarschuwen dat er een bloed scène te voorschrijn komt in dit hoofdstuk

~Kelsey~

wat ben ik blij dat ik Owen ken. ik hou van hem, hij heeft mn leven gered.

*flashback*

er zit een jongen op mijn school, hij heet Owen en hij zit in die populaire boyband mainstreet. hun liedjes zijn heel goed maar ik ben geen fan. Owen zit dus op mijn school, en ja ja ja ik ben verliefd op hem. maar wat ik wil zeggen is dat ik mijn leven haat. ik maak steeds ruzie met mijn ouders omdat mijn schoolpunten slecht zijn en ik vaak zak voor testen. ik heb nog een zus genaamd Alexis. ze is mooi slim grappig gwn perfectie zou je kunnen zeggen en ik ben het tegenovergestelde van haar. ze was altijd al het lievelingetje van mn ouders. ik wil haar haten maar dat lukt me niet want ze is zo lief tegen me en is er altijd voor mij. dus haat ik mezelf voor dat, ik haat mijn leven. maar als ik Owen zie dan krijg ik een glimlach op mn gezicht. je zou ook kunnen zeggen dat ik school haat, ik heb er geen vriendinnen, ik word er gepst, ik haal daar slechte cijfers,... maar daar zie ik Owen en daar ben ik blij om. hij is de reden dat ik wil verder leven maar het aller ergste uit mn leven is dat ik nog nooit met hem heb gepraat.

het was maandag, ik had me verslapen dus ik rende zo snel ik kon naar school. toen ik aankwam ging ik meteen naar mn kluisje. toen ik het net wou open doen zag ik dat er op geschreven was. er stond: waarom pleeg je geen zelfmoord, je zou iedereen er een plezier mee doen. ik voelde de tranen langs mijn wangen stromen. ik rende naar de toiletten. er was niemand. ik deed de deur van de ingang opslot. ik ging op de grond tegen de muur zitten. ik huilde en huilde, ik kon niet stoppen. ik kan niet meer, ik heb genoeg, ik wil deze pijn niet meer voelen. riep ik tegen mezelf. er hangde een spiegel op de muur waar ik tegen zat. ik stond op en haalde uit mn rugzak mn gsm. ik keek in de spiegel en zag de tranen naar beneden rollen. ik zag mijn rode, opgezwolle ogen. ik gooide mn gsm tegen de spiegel. hij barste en er vielen scherven van de spiegel op de grond. ik huilde nog harder. ik pakte een stuk glas van de grond. ik keek naar mijn arm en sneed. ik zag het bloed druppen. ik sneed nog eens en nog en nog.... bloed op mijn arm, op de grond, op mijn kleren, overal. het bleef stromen... mijn hart begon harder dan normaal te bonken. ik kreeg hoofdpijn. ik werd duizelig. ik viel op de grond. er kwam meer en meer bloed op de grond. nog eventjes, ik hoef nog maar een beetje pijn te lijden en dan is alles over, dan zal ik geen pijn meer hebben. alles rondom begon te draaien. ik probeerde optestaan maar het lukte niet. ik zag overal bloed. ik hoorde iemand kloppen op de deur. het was een jongen. Kelsey!!! doe open!!!! kelsey!!! ik lag daar, ik kon niets doen alleen maar kijken en horen. ik kon maar aan een ding denken, dat was Owen. ik wist het niet zeker maar ik denk dat Owen op de deur klopt. er werd nog harder geklopt. ik hoorde iemand mijn naam roepen. ik voelde mijn hart in mijn keel bonken. alles om me heen draaide rond, het draaide harder en harder. ik had een gevoel dat mijn mijn hoofd zal uit barsten. elke keer als ik mijn ogen sluite was het moeilijker om ze te openen. ik zag de deur nog open gaan en Owen en nog wat mensen binnen stormen. hij pakte me in zijn armen en dan werd alles zwart. ik werd wakker in een witte kamer. het was de hemel niet, ik lag in het ziekenhuis. ik keek rond en zag Owen. ik sluite mijn ogen terug met een glimlach op mijn gezicht.

na 2 weken mocht ik terug naar huis. Owen zoekte me elke dag op in het ziekenhuis. ik prate met hem, we werde beste vriende maar daar bleef het niet bij. hij vertelde dat hij op me was. hij kuste me. dat waren de beste dagen van mijn leven. het was niet het einde van mijn leven, nee, dat was juist het begin van iets nieuws.

*einde flashback*

de jongens waren klaar met zingen. ik rende naar Owen toe en kuste hem. ik hou van je zei ik. mijn gsm ging af, ik nam op. het was mn zus...

ik: heyy

Alexis: heyy, ik moet je iets zeggen.

ik: wat dan?

Alexis: ik, ik....

ik: wat, wat is er?!

Alexis: je zal me haten...

ik: waarom zou ik? zeg wat er is...

Alexis: is Owen bij je?

ik: ja, hoezo?

Alexis: ik moet je zien, nu

ik: waar?

Alexis: kom naar starbucks, alleen.

ik: okay, ik vertrek.

*20 minuten later in starbucks*

ik: Alexis!

Alexis: kom, ga zitten.

ik: zeg nu wat er is

Alexis: ik ben verliefd op Owen en we hebben gekust.

heyy, dit was dus part 11. hopelijk vinden jullie het leuk. ik weet dat het kort is maar het is langer dan vorige keer. spannend.... die flashback en Alexis en Owen hebben dus gekust..... het volgende part komt morgen avond of overmorgen uit. srry voor de spellings fouten. Xx

I can't stop thinking about youWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu