I can't stop thinking about you

part 18

~Anna~

"Emma kom hier!!"

Emma komt aangerend de kamer binnen.

"Wat is er?!"

"Ik weet niet welke kleren ik naar Parijs moet meenemen"

Ze kijkt me met een verveeld gezicht aan en stapt naar mij kast. Ze zet eerst muziek op en doet hem dan open en begint er kleren uit te halen die ze dan op mijn bed gooit. Na een kleine 5(of 10)minuten doet ze mijn kast deuren dicht. "Kom" zegt ze. Ik stap met haar mee.

"Die, die, die, die, die en die schoenen moet je ook mee nemen"

Ze hielp me met mijn schoenen naar boven te dragen en ging dan zelf haar koffer in laden.

* 20 min. Later *

"Ugh, eindelijk klaar" zei ik tegen mezelf. Wacht. Shit! "Emma!" "Wat!" riep ze terwijl ze mijn kamer binnen stapte.

"Wat moet ik aan doen op de dag dat we gaan vertrekken?" Zei ik een beetje stil.

"Ik weet ook niet wat ik moet aan doen!"

"Okay, we gaan elkaar helpen met kiezen."

Ik en Emma begonnen kleren te passen. Mijn hele kamer lag overoop. Overal lagen kleren. We deden kleren aan en uit. Of iets was te lelijk of te klein of te dik of te dun.... ik snap niet waarom het nu zo moeilijk is. Ik kon altijd meteen mijn kleren kiezen en ik ben niet zo iemand die van make up enzo houd. Ik draag wel mascara en nog wat dingen maar daar hou ik het bij.

Na een tijdje hadden Emma en ik EINDELIJK gevonden wat we zouden aan doen. "Morgen gaan we naar Parijs" zei Emma. "Ik kan echt niet wachten!" Riep ik.

~Kelsey~

Ik en Jaden hebben onze koffers al in gepakt net zo als Emma en Anna al hebben gedaan. Morgen gaan we naar de Ardenen! Ik kan echt niet meer wachten! Ik zou eigenlijk ook naar Parijs willen. Maar de Ardenen zijn ook perfect. Een gezellig huisje, overal natuur... en het maakt me niet uit waar ik ben. Het maakt wel uit met wie ik ben. Ik ga daar met Owen zijn en dat is het belangrijkste.

Ik voelde iemande me van achter knuffelen. Owen. Ik draaide me om en kuste hem. "Heb je je koffers ingepakt?" Vraagt hij. "Ja, jij?" Hij liet me los en liep naar de deur van onze kamer. "Ja, kom je even mee?" Ik knikte en volgde hem naar beneden. Daar zag ik iedereen in de zetel zitten. "Wat is er?" Vroeg ik. "We wouden gewoon samen zitten en wat praten, morgen gaan we weg en dan zien we elkaar niet meer. We zijn een familie en wouden afscheid nemen, jij hoort bij de familie daarom riepen we jou." Zei Rein.

We hadden met zen alle gepraat en gelachen. We waren aan het praten over het verleden, over wat we voelen, ...

Rein heeft gelijk, we zijn allemaal 1 grote familie. Ik hou zielsveel van Owen en ik hou ook van de rest. We zijn niet gewoon vrienden, we zijn meer dan dat.

Heyy, hopelijk vonden jullie het een beetje leuk. Ik weet dat de laatste parts saai zijn maar ik beloof dat de volgende parts echt beter zullen zijn.

Vote

Comment

Share

...