Hatice'nin yoğun ısrarları üzerine gelinlik bakmaya çıkmıştık. Saatlerdir girdiğiniz bilmem kaçıncı mağazanın kaçıncı gelinliğini deniyorduk. Ne ben ne de Hatice istediğimiz gibi bir şey bulamamıştık. Aslına tam olarak ne istediğimi bilmediğim için bu kadar zorlanıyordum galiba.
En son el mecbur özel bir dikim evine gelmiştik.
Sabahtandır her yerde beyaz beyaz görmekten midem bulanmıştı. Gelinliklerin arasında kendimizi kaybetmişken Hatice'nin 'buldum' diye bağırışıyla hepimiz ona döndük.
Elinde tutuğu gelinliğe hayranlıkla bakıyordu. En azından birimiz istediği gelindiği bulmuştu anlaşılan.
Çalışan kızlardan birinden gelinliği hazırlamasını rica edip değim yerindeyse koltuklara yığıldık.
"Kızlar tam istediği buldum." dedi Hatice parlayan gözleriyle. Kızlarda bi hayli yorulmuşlardı bizim için.
"Ay sonundaaa." Dedi Eda oturduğu yerde iyice mayışırken.
Çalışan kız Hatice'ye seslenince heyecanla koştu kabine. Onun adına mutluydum ama sanırım istediğim gibi bir şey bulamayacaktım. Gerçi ne istediğimi bende anlamamıştım.
Ben kendi içimi çözmeye çalışırken Hatice çıkmıştı bile kabinden.
"Bu ne güzellik hanımefendi Ömer bey sizi böyle insan içine çıkarmaz ama." Dedi Ravza.
"Gerçekten çok yakışmış gezdiğimize değdi."dedi Eda da.
"Sen ne giysen yakışır gerçekten çok güzel ve sende çok güzel taşıdın."
Üzerinde beyaz üst kısmı dantel ve küçük incilerle işlenmiş bir gelinlik vardı. Bu desen kollarına ve bel kısmının hafif aşağısında kadar devam ediyordu. Eteği de düz ve satendi. Ne prenses kadar geniş ne de A kesim kadar dardı ortası birşeydi işte.
Beyaz tenli olduğu için baya yakışıyordu beyaz ona. Ben daha esmer olduğum için beyaz tercih etmek istemiyordum gerçi artık ne bulsam tamam diyecektim ama yine de istemiyordum. Aslına ne zaman kendime esmer desem kızların linçine uğruyordum ama esmerdim. Ya da kendimi Eda ve Hatice'yle kıyasladığım için bana öyle geliyordu.
Şu an en son takılmam gereken şey buydu sanırım.
"Vay be duygulandım böyle gelinlikli görünce." Dedi Eda yalandan ağlarmış gibi yaparak.
Bu duygu gerçekten değişikti. Henüz çocukken tanıştığınız insanlarla kurduğunuz o zaman herkese çocuksu gelen hayaller gerçek oluyordu.
Hepimiz bir birimize saçma saçma duygulu bir şekilde bakarken Hatice hemen masanın üzerinde duran çantasından telefonu aldı. Hepimiz aynı anda;
"Selfiiiiiiii." Diye güldük. Bu konuda Hatice'yle çok dalga geçerdik lisede. Toplu bir şekilde olduğumuz zaman yeter ki gün yüzüne bir telefon çıksın Hatice hemen selfi çekmeye başlardı.
"Hadi hadi toplanın şöyle bir an bulmuşum bide çekmeyeyim isterseniz." Dedi kamerayı açarken.
Valla bizde dünden razıydık. Hemen toplanıp pozumuzu verdik. Birkaç kare çektikten sonra yan taraftan gelen sesle resim çekmeyi bırakmıştık.
"Ooo maşallah gelinimize." Dedi yanımıza gelen kadın. Tanıyordum onu mağazanın sahibi ve tasarımcısı Gönül hanımdı.
"Çok yakışmış hayırlı olsun."
"Teşekkür ederim sizin sayenizde diyelim sabahtandır o kadar çok gelinlikçi gezdik ama böylelerine rast gelmedik." Dedi Hatice.
"Sizin üzerinizde ayrı bi güzel durmuş gerçekten."
Hatice,
"Kendi adıma konuşayım çok beğendim aslında yarın gelinlik almaya çıkacaktık ama biz öncenden gelip kararlaştıralım istedik yani ayrıma gibi bir imkanımız var değil mi yarın tekrar gelir alırız."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİZLİ SAYE "SESLENDİRİLDİ"
EspiritualENİS; sevdamızın peşinde kaybolmuş GİZLİ BİR SAYE... Ben kendi SAYEMDE kayboldum. Ve o SAYE benim en gizli, en güzel, en mutlu, en üzgün en sevdiğim yanım oldu. Gölgeler aydınlığa kavuşana denk anlayamazsınız doğru insanı bulup bulamadığınızı. Geç...
