+7

6.5K 406 40
                                    

“Танайд ирэлгүй уджээ”

“Та толгойлогч болсон үеэс гэхээр 6 сар юм байна”

“Мммм”

“Юу уумаар байна?”

“Танай гэр ямар дэлгүүр үү? Юу уумаар байна гэнэ шүү”

“Таныг хэлбэл би юу ч байсан олж өгөх учраас”

“Чи нялуун юм....ямартай ч виски ууя”

“Ойлголоо”

“Чи огт өөрчлөгдөхгүй юм”

“Тийм байна уу?”

“Бид хоёр адилхан албан тушаалд… бишээ чи бараг л надаас дээгүүр тушаалд байдаг байсан хэрнээ л намайг хүндэлж миний занд тааруулдаг байсан одоо ч хэвээрээ”

“Хэрвээ би танаас зөрвөл таныг надаас явчих байх гэж айдаг болохоор”

“Би чинийх билүү?”

“Үгүй дээ би буруу ярьж, намайг өршөөгөөрэй”

Жонгүг Жиминий суух буйдан дээр очин Жиминий бэлхүүсээр чанга тэврэн цээжинд нь нүүрээ нуун суулаа.

“Чиний зүрх аймшигтай чанга байна”

Жимин түүний мөрөөр тэврэн
“Та энд байгаа болохоор” хэмээн шивнэх төдий хэллээ.

“Чи намайг тайвшруулдаг”

“Сонсоход таатай байна”

“Би чамд хайргүй ч намайг уучилна биз дээ”

“Мэдээж шүү дээ”

Жиминийг ингэж хэлэхэд Жонгүг түүнээс тэврэлтээ салган хацрыг нь хоёр гараараа барин уруулыг нь зөөлөн үнслээ.

Жиминий нүднээс нулимс урсаж байна.

Жонгүг түүнийг харан болих гэтэл Жимин түүнийг өөр дээрээ татан унагаагаад

“Надад зүгээр болохоор үргэлжлүүлээч гуйж байна”

“Ойлголоо”

Жонгүг түүний нулимсыг арчин гар дээрээ өргөн унтлагын өрөө лүү аваачин орон дээр нь зөөлөн тавих нь Жиминийг хэр их нандигнадаг нь мэдэгдэж байлаа. Харин Жимин түүний хийх дараагийн үйлдлийг хүлээн нүдээ анин хэвтэнэ. Жонгүг өөрийнхөө хувцасыг тайлан Жиминий дээр гараад цамцыг нь бага зэрэг доошлуулан эгэм дээр нь хазаж байлаа. Жонгүг бага зэрэг өндийгөөд

“Энэ байдал чинь үнэхээр халуухан байдаг”

“Би тэгвэл байнга мөрөө гаргасан хувцас өмсөж байя”

••Taste me•• [COMPLETED]Where stories live. Discover now