You Saved My Life {One Direction}

23. I'm glad I know you.

Harry en ik zijn inmiddels in mijn hotelkamer aangekomen. Hij is met me mee gegaan en heeft geen moment van mijn zeide geweken.

"Are you okay?" Vraagt Harry zacht terwijl hij naast me komt zitten. Ik knik terwijl ik naar mijn rode polsen kijk.

"Let me see that" zegt hij terwijl hij mijn pols vast pakt. Direct voel ik een pijnscheut in mijn pols waardoor ik hem terug trek. "Auw" zeg ik zacht.

Harry kijkt me met medelijden aan. "Does your other wrist also hurt that much?"

Ik draai een paar keer met mijn linkerpols, maar voel daar geen pijn. "No, that one is okay."

"Maybe you should call a doctor tommorow?" Vraagt Harry voorzichtig. Direct schud ik hevig mijn hoofd. "No, I have rehearsals tommorow. I can't miss that."

"They will understand, you can't dance with that arm." Zegt Harry zacht. "I have to go" maak ik Harry duidelijk.

"My friend fixed that job for you right?" Ik knik een beetje verward, niet begrijpend wat hij bedoelt.

"What if I call him to tell him what happened to you so that he can talk to the people there to see if it's okay that you miss the rehearsal tommorow?"

Ik zucht en knik dan toch maar. Dan loopt Harry direct de kamer uit. Na nog geen minuut word er aangeklopt.

Ik loop naar de deur en open hem om Harry te zien staan. "He said that he would tell them that you fell and have to see a doctor for your wrist. And he promised that they would understand."

Ik laat een trieste glimlach zien en open de deur wat verder zodat Harry naar binnen kan. "You want me to stay?" Vraagt hij dan verbaasd.

Ik begin te blozen en zeg dan snel "sorry, I thought you wanted to come in again. But you have to go home ofcourse."

Harry begint weer te glimlachen en zeg dan "that wasn't my question." "Yes please" zeg ik dan toch maar zacht.

Direct loopt Harry naar binnen en gaat op het bed zitten. Ik loop naar hem toe en zeg dan "What where you doing so late on the street by the way?"

"That's the only time I can just walk around in London without people bothering me every step I take." Ik knik als teken dat ik het snap en ga dan naast hem zitten.

"Thank you" zeg ik dan terwijl ik weer naar mijn polsen kijk. "It's okay. It's just not right what he did. You have to earn to kiss a girl. And he definitely didn't earn it."

Ik kijk glimlachend op door de woorden van Harry. Hij kijkt terug en heeft nog steeds die warme glimlach rond zijn lippen.

Hij slaat zijn arm om me heen en ik leun tegen hem aan. Het voelt fijn om in iemands armen te liggen wetend dat hij je nooit kwaad zou doen. Het is ook hellemaal niet op een flirterige manier, maar gewoon vriendschappelijk en vol liefde.

We zitten zo'n vijf minuten op die manier in stilte totdat ik dat verbreek. "Harry, can you please tell me a bit more about your friend?"

Harry laat me los en kijkt me dan droevig aan. "I'm sorry Rose. I promised him that I wouldn't tell anything about him. Also I think that's his job, not mine."

Ik knik en zeg dan "Okay, but can you at least tell me if Ed is his real name?" "It's not his name, but it's in his name."

"Right" zeg ik nadenkend terwijl ik me achterover laat vallen op het bed. Harry laat zich ook achterover vallen en kijkt me dan aan.

Hij blijft maar kijken waardoor ik zeg "what?" "Nothing, I'm just glad I know you."

Ik draai me op mijn zei en zeg met een glimlach "and why is that?" Harry haalt zijn schouders op en zegt "I don't know. It feels like a have a new friend where I can talk with about anything and that isn't a complete idiot or a boy."

Dat laatste zegt hij grinnikend waardoor ik ook begin te lachen.