You Saved My Life {One Direction}

37. Ik Ga Je Helpen.

Ik strijk mijn zwarte jurkje nog een keer glad terwijl ik mijzelf in de spiegel bekijk.

"Je ziet er geweldig uit" zegt Amy die ineens in mijn deuropening staat. Ik schrik even op, maar kijk haar dan glimlachend aan. "Bedankt."

Ze komt naar mij toe lopen en ritst dan mijn jurkje van achter dicht. Amy kijkt via de spiegel naar mij als ze zegt "Rose, ik wou toch nog even zeggen hoe blij ik ben dat ik jou heb leren kennen."

Ik draai mij om naar Amy en kijk haar met een glimlach aan. Maar dan zie ik een traan over Amy's wang lopen.

"Wat is er?" Vraag ik bezorgd. "Niks, ik ben gewoon zo blij dat ik mij nu niet meer zo alleen in Londen voel. Ik had niemand, mijn ouders en vrienden uit Nederland zijn hier in de twee jaar dat ik hier woon nog nooit heen gekomen. En nu jij er bent voel ik me zo veel beter."

Ik trek haar in een knuffel en zeg ondertussen "dat je dit tegen mij zegt betekend echt heel veel voor mij." Ik laat haar weer los en praat dan verder. "Ik ben een paar dagen geleden mijn beste vriendin kwijt geraakt doordat ik naar Londen ben gegaan en ik was bang dat ik hellemaal niemand meer had."

Amy glimlacht ook naar mij, maar barst dan plots in tranen uit. Ik kijk haar met medelijden. "Er is nog iets aan de hand of niet?" Ze knikt voorzichtig.

Ik leid haar naar de enige meubel die op dit moment op mijn kamer staat, het bed. We gaan zitten terwijl Amy maar blijft huilen. "Je kan me alles vertellen he" zeg ik troostend.

Dan pakt Amy iets uit haar broekzak. Ze overhandigd mij een wit staafje. Ik pak het aan en kijk goed naar het voorwerp. Als ik zie wat het is schrik ik even. Maar al snel trek ik Amy tegen mij aan. "Het komt allemaal goed, ik ga je helpen."

"Ik weet echt niet wat ik moet doen Rose" snikt ze. Voorzichtig laat ik haar los. "Wil je het houden?" Vraag ik voorzichtig. Ze haalt haar schouder op en kijkt mij hopeloos aan.

"Weet je wie de vader is?" Dit keer knikt ze. "Ja, maar hij wil er niks mee te maken hebben." Weer begint ze zacht te snikken.

"Oké, we praten hier morgen verder over en dan gaan we hier samen uit komen. Maar voor nu, jij gaat naar beneden om een goede film uit te zoeken en ik ga een pizza voor ons bestellen."

Snel schud Amy haar hoofd. "Nee, jij hebt een date met Harry vanavond." Ik haal mijn schouders op en zeg "Jij gaat nu even voor, ik kan nog zo vaak als ik wil met Harry op date."

{...}

Ik heb Harry afgebeld. Ik heb hem gezegd dat Amy met wat problemen zat waardoor ik er nu even voor haar wou zijn. Hij vond het natuurlijk jammer, maar snapte het gelukkig hellemaal.

"Sirreus Amy, Titanic?" Zeg ik lachend. Ze knikt grinnikend terwijl de film begint en ze nog een hap neemt van haar pizza.

Nadat we al zo'n tien minuten aandachtig naar het TV-scherm hebben gekeken. Gaat de deurbel plots.

Amy en ik kijken elkaar verward aan. "Wie is dat nou weer?" Zeg ik verbaasd terwijl ik opsta van de bank om naar de voordeur te lopen.

In de gang probeer ik door het kleine raampje van de deur te kijken, maar het is te donker om wat te zien. Voorzichtig trek ik de deur een stukje open.

Ik kijk verbaasd naar wie er voor mij staat.