You Saved My Life {One Direction}

26. Let's meet.

Woensdag 9 mei 21:30

U: I can't believe what just happend...

Ed: What?

U: Harry tried to kiss me but I said that I couldn't do it. And you know why?

Ed: No?

U: Because it wouldn't be fair to you. I can't do this anymore Ed. I need to know who you are.

Ed: Meet me in the lobby of the hotel. Tomorrow at 1 a clock.

U: Wait, are you serious?

Ed: You want to meet me right? Then let's meet.

{...}

Ik ben al sinds negen uur vanochtend wakker. Normaal kan ik makkelijk tot twaalf uur in de middag door slapen, maar vandaag niet. En ik denk dat het door de zenuwen komt die ik heb voor de ontmoeting met Ed.

Ik kijk voor de zoveelste keer op de klok en zie dat het tien voor een is. Ik besluit om vast naar de lobby te gaan om daar te wachten, want als ik hier nog tien minuten blijf word ik gek.

Door mijn zenuwachtige en lompe gedrag stoot ik mijn gekneusde pols keihard tegen de kleine salontafel omdat ik mijn telefoon wou pakken.

Er komt een klein gilletje uit mijn mond en ik grijp snel naar mijn pols. "Lekker bezig Rose" mompel ik zuchtend tegen mezelf.

Ik laat mijn ingetapede pols weer los en pak dan uiteindelijk mijn telefoon en sleutels om daarna de deur uit te lopen.

En terwijl ik in de lift stap begin ik na te denken over wie het zou kunnen zijn. Maar er schiet me eerlijk waar niemand te binnen.

Zodra de lift hellemaal beneden is stap ik uit en loop ik naar een van de grote banken in de lobby.

Ik kijk op mijn telefoon om te zien hoelaat het is als ineens een bekende stem zegt "Hey Rose."

Ik kijk verbaasd op naar hem en zeg "Hey, what are you doing here?" "I came to tell you something."

Ik kijk hem verbaasd aan en zeg dan "Okay but can we please do that later? I'm meeting someone very important in a few minutes."

Hij komt zuchtend naast me zitten en zegt "I know." "What?" Zeg ik nu hellemaal in de war.

"I'm Ed Rose."