You Saved My Life {One Direction}

29. I really need you.

Donderdag 10 mei 15:00

U: Okay I'm still mad at you but I really need you.

Harry 💔: What's wrong?

U: I don't wanna talk about it I just need a hug.

Harry 💔: I'm on my way. I'll be there in two minutes.

Ik leg snikkend mijn telefoon weg en veeg dan mijn tranen weg.

Net als ik op wil staan om de make-up restjes onder mijn ogen weg te halen klopt er iemand op de deur.

Huilend loop ik naar de deur en open hem. En daar staat Harry.

Ik wil iets tegen hem zeggen, maar het komt er niet uit. Inplaats daarvan begin ik alleen maar harder te huilen.

"Come here" zegt Harry zacht terwijl hij mij tegen zicht aantrekt. Ik sla snel mijn armen om zijn rug en leg mijn hoofd tegen zijn borstkas.

Harry tilt me een klein stukje omhoog en loopt dan verder de kamer in. De deur sluit hij met zijn voet en wrijft dan troostend over mijn haren.

"It's okay, I'm here" zegt hij zacht in mijn oor. "No it's not okay" zeg ik nog steeds huilend.

Harry laat me rustig los en legt dan zijn handen tegen mijn wangen aan. Voorzichtig veegt hij met zijn duimen mijn tranen weg en zegt "do you want to tell me what's going on so we can talk about it?"

Ik schud snikkend mijn hoofd en zeg "I can't, I get so upset talking about it that I won't be able to do it."

"Then write it." Harry glimlacht zwak. Ik knik en zeg dan "I'll text it to you."

Ik haal Harry's handen van mijn wangen af en loop dan naar het bed op mijn telefoon te pakken.

Donderdag 10 mei 15:15

U: So you know that I don't have any contact with my parents anymore, but I never told you why. So this is the story. Three years ago all of the sudden my dad left us. He moved to England for a much younger woman. He took everything with him, including all of the money. My mom didn't work at the time because my father made enough to take care of us so my mom had nothing when he was gone. My mom landed in a depression wich caused that she killed herself. My brother and I were devastaded but we tried to make something of it and lived our lives in Holland. I worked my ass of so I could take care of the rent, my brother, my school money and myself. One year ago when I came home after a really long day of work my brother told me he was going to live with my father. He said that my dad reached out to him and made him clear that if he would stay with me he would end up the same way my mom did. He left and never talked to me anymore and I haven't seen him since then. I hate my dad for that he did all of that to me and I decided to never talk to him again. But today he texted me. Emily gave him my number and told him that I'm in London. He said that I should stop by and pretended that everything was good between us. He even asked why I acted like everything was his fault.

De tranen stromen over mijn wangen terwijl ik wacht tot Harry het hele bericht heeft gelezen. En hoe langer hij leest des te groter zijn ogen worden.

Uiteindelijk stopt hij zijn telefoon weer in zijn zak en loopt dan op mij af. Harry komt naast me op het bed zitten en zegt "I don't even know what to say. It's just not fair what your father did."

Ik haal snikkend mijn schouders op en zeg "That's not the thing that I care about the most. The only thing I really care about is my brother. I miss him so much Harry."