PAMAR

Bölüm 2

Yazardan;

Olaylar habersiz bir şekilde gerçekleşirken biz faniler sadece kainata ayak uydurmak zorunda kalırız. Elimizde olan tek mucize kaderimizin bize sunduğu iki yoldan birini seçebilmekti. Bazen yalnış yola sapabilsekte doğru yolu bulmaya çabalayanlar bu kainatta hazza ulaşabileceklerini sanacaklardır.

Şaşkınlığını gizleyemen kadın iri gözlerini biraz daha irileştirdikten sonra karşısındaki yabancı adama bakakaldı. Acaba yalnış daireye geldiğini düşündü, kafasını kaldırıp kapıdaki numaraya baktı. 7 numaraydı. Bu kadının yanılmadığını gösterdi. Ama neden kapıyı aile bireylerinden birinin açması yerine bu yabancı açmıştı diye düşünürken adamın sert sesi kadını derin düşüncelerinden sıyrılmasına sebep oldu.

'Kimsin?' diyen adama düşünceli bir şekilde bakmayı kesip sorusuna karşılık vermeye yeltendi ama buna engel olan bir silah sesiyle neye uğradığını şaşırdı. Adam kadını kolundan tutup içeriye çekti ve hemen ardından kapıyı kapattı.

Kadın neye uğradığını şaşırdı şu an ki durumu onun açısından hiç hoş değildi. Duvara yaslanmış sırtı ve ağzına kapanan büyük ellerle nefes almayı unutmuştu âdeta. Ağzına kapanan ellerin sahibine dikti bakışlarını. Adam sinirden kuduruyordu . Gözlerindeki sinir kadını oracıkta yakıp kül edebilecek güçtendi.

Kadın şoka uğramış şekilde karşısındaki adama tek kelime edemiyordu. Kolunu kaldırıp ağzındaki elleri çekse sanki ölecekmiş gibi hissediyordu. Aklı farklı konuşuyordu vücudu farklı davranıyordu. Adamın yüzü kadının yüzüne biraz daha yaklaşınca kadın o an korkunun ne olduğunu çok iyi idrak edebilmişti .

Adamın kadının kulağına tısladığı sözlerle kadın neye uğradığını şaşırdı.
'Kim olduğunu bilmiyorum lâkin bu şerefsizleri buraya getirebilecek kadar cesur olmana hayran kaldım küçük aptal'.
Kadın bu sözler üzerine iyice sinirlendi. Kaşlarını çatıp adamı var gücüyle itti.

Adam kadının bu  aptal cesareti karşısında daha çok sinirlendi. Peşinde olan şerefsizleri bile umursamadı. Kendini tutamadı. Kadının saçlarından tutup var gücüyle çekti.  Kadının tüm çığlıkları bütün mahalleyi inletecek türdendi. Adam kadının ağzına kocaman ellerini tekrar kapatıp nefes almasını engelledi.

'Sana kimsin dedim!?' adam sorusunu tekrar yineletti . Kadın ise canı yanmış bir şekilde adamın  sert koyu kahve gözlerine bakmaya devam etti. Konuşmaya çalıştı ama sesi boğuk çıktı.  Ellerini adamın ağzındaki  ellerinin üzerine koyup çekmeye çalıştı ama adam buna müsade etmedi. Tekrar konuşmaya çalışınca adam bu sefer ona bir fırsat tanıdı.

Kadın ağzındaki ellerin çekilmesiyle derin bir nefes çekti ardından konuşmaya başladı. 'Asıl sen kimsin be adam!' 'Bir fırsat verde konuşayım.  Canımı yakmaktan başka bir bok yaptığın yok. Senin ne işin var benim evimde!' dedi tek seferde.

Adam kadının konuşmalarından tahmin olmamış şekilde sırıtmaya başlamıştı.
'Senin evin mi?' dedi adam. Kadın başını sallayarak olumlu bir cevap verdi. Karşısındaki adamın sırıtmasından onun tatmin olmadığını anlamıştı ama neden halen onun evinde olduğunu anlamamıştı. Adam resmen kadınla dalga geçiyordu.

Kapının çalmasıyla ikiside kapıya çevirdi bakışlarını. Adam kapının dürbününden dışarı bakıp kapıyı en yakın arkadaşına açmıştı . İçeri giren Miraç yakın dostu Arat'a bakıp  bakışlarını Pamira da gezdirip ne oluyor dercesine merakla konuşmaya başladı.

'Abi bu kız kim? ' dedi Miraç. Arat Miraç'a bakıp kadını almasını belli edercesine gözlerine baktı.  Miraç vakit kaybetmeden kadını kolundan tutup oturma odasına yönlendirip oturmasını işaret etti. Pamira bu adam belki onu dinleyip anlar diye bir umut konuşmaya başladı.

' Bakın çok büyük bir yalnış yapıyorsunuz.  Bu ev benim yani ailem bu evde yaşıyordu.  Onları görmeye geldim lütfen bırakın gideyim' diye diretti ama Miraç genç kadının söylediklerinin doğru olduğundan emin değildi. Pamiraya tekrar oturmasını işaret etti. Pamira tereddüt etmeden koltuğa oturdu. Bakışlarını adamdan ayırmadan ona bakmaya  devam etti. Miraç kadının karşısındaki koltuğa oturup konuşmaya başladı. 'Bak iyi birine benziyorsun zarar görmek istemiyorsan kim olduğunu tek seferde söyle yoksa az önce gördüğün adam var ya canını çok pis yakar ve bundan zevk alır'.

Pamira neye uğradığını anlamadı. Buradaki iki adamda bu kadını anlamıyorlardı. Anlamak istemedikleri de belliydi. Pamira bu sefer ayağa kalkıp sinirle bağırarak konuştu. ' Bakın gerçekten yeter!  Ben senide o iğrenç abinide tanımıyorum! Tek niyetim benim evimden def olup gitmeniz! Anladınız mı  beni evimde ne arıyorsunuz bilmiyorum ama def olup gidin!'

Kadın artık sinirden ağlamaya başlayacaktı. Kendini zor tutuyordu. Tekrar konuşmaya yelteneceği sırada yanağına inen sert bir tokatla yere düştü. Eli hemen sol yanağında yerini aldı.  Baygın bir şekilde kafasını kaldırıp ona vuran adama baktı. Bu ona başından beri zarar veren adamdı. Bu Arat Poyrazoğluydu...

Beğenip yorum yaparsanız çok mutlu olurum.
Sağlıcakla kalın.