PAMAR

Bölüm 3

Yazardan;

Kader biz insanların alın yazısı olarak kabul edilir. Alın yazısına ayak uyduracak insanlar mıyız? Yoksa onu inkar edenlerden miyiz?

Pamira yüzüne inen tokatla neye uğradığını şaşırdı. Arat'a tiksinircesine bakan kadın olacaklardan kendini değil de bu karşısındaki adamı sorumlu tutuyordu,tutacaktı. Güçsüz görünmek yerine ayağa kalkıp kendine çeki düzen verdi kadın. Yanağının sızlamasını es geçip sinirle elini kaldırıp adama tokadı basacakken kolunun tutulmasıyla bir kez daha şaşkınlığını gizleyemedi.

Miraç genç kadının kolunu sıkıca kavramıştı. Sinirli gözlerle genç kadına bunu yapmamalıydın dercesine bakıyordu.Kadın Miraç'ı umursamadı. Arat kadının kolunu sıkıca Miraç'ın ellerinden alıp kafasını duvara yapıştırdı. Pamira bu acıyı kaldıramayacağını anladı. Kafasından boynuna süzülen sıcak metal kokusunu duyunca yüzünü buruşturdu.
Kendini karanlığın kollarına bıraktı Pamira.

Arattan;

Hayatın bu zamana kadar benden aldıklarıyla yaşadım. Annemi,babamı ve abimi gözümün önünde öldürdüler. Hayatı bu şerefsizlere dar edecek biriydim. Ben yer altının ve yer üstünün güçlü bir bireyi idim . Namımı duyan bana itaat ederdi. Etmek zorundaydılar. Etmeyenler acımasız bir şekilde katledilirdi. Ben Arat Poyrazoğluydum. Ben ulaşılması güç bir adamdım . Ben diğer namımla "Deli "idim.

Sabahın yüzüme vuran ışıklarıyla yataktan kalktım.  Banyo yapıp bir tişört ve pantalon giyip odadan çıktım. Dün  bu sıradan mahalleden geçerken satılık bir ev gördüğümde kafa dinlemek için aldım. Bu ev bana göre aşırı küçüktü lâkin kafa dinlemem için efsane bir yerdi.

Kapının çalmasıyla en yakın arkadaşım  Miraç geldi sanmıştım.  Kapıyı açtığımda karşımda iri açık kahve gözlerle bana şaşkınca bakan bir kadını beklemiyordum. Kadını görünce hiç şaşırmamıştım . Düşmanlarından Tuğrulun oruspularından biridir diye düşünüyordum.

Silah sesiyle kızı içeri çektim. Ne kadar yakınımda olursa o kadar çok niyetini öğrenebilirdim. Ağzına ellerimi kapattığımda kaşlarını çattı.  Bu işler bana çocuk oyuncağı gibi geliyordu. Bu kız ise aşırı sıradandı . Ne kadar soru sorsamda cevaplamamaya niyetliydi. İyi bir oyunun oyuncağı olacaktı bu küçük aptal.

Kapı çaldığında  dürbünden baktım.  Gelen her kimse burada beni kolaylıkla öldürebilirdi. Silahım bile odadaydı . Miraç olduğunu görünce kızı bırakıp  kapıyı açtım . Olaylar hızla gelişirken Miraç kızı odaya götürüp konuşturmaya başlamıştı bile.

Kızın ağzından çıkan sözlerle iyice sinirlendim. Tokadı yaptırmıştı . Kendini yerde bulmasına rağmen gram şikayetçi görünmüyordu.  Ayağa kalkması bile beni iyice şaşırttı. Karşımda dikilince Miraç sanki ne bok yiyeceğini anlamıştı.  Kızın bana kalkan  elini havada tuttu. O eli alıp kafasını duvara vurdum. Bu küçük aptal sınırlarını iyice aşmıştı. Benim kim olduğumu bilmiyordu yada iyi rol yapıyordu.

"Miraç kızı depoya götür. Konuşana kadar işkence yapın. Tuğrulun yada başka bir itin adamımı olduğunu öğrenin.  Gözünüzü üzerinden ayırmayın . Yakarım sizi! ".

"Emredersin abi".

Miraç kızı kucağına alıp evden götürürken iyice sinirlenmiştim . Hangi şerefsiz burada yaşadığımı biliyordu. Ben işimi kusursuz yapan biriyken biri iyi bir kin beslemiş bana.

Kanlı olan duvara bakıp sırıttım . Telefonumu  cebimden çıkarıp Miraç 'I aradım.  " Kızı iyice araştır . Kimmiş öğren " diyip cevap beklemeden telefonu kapattım.

Odama geçip silahımı alıp kemerimin arasına koydum.  Sinirim geçmezken kendimi dışarı attım. Arabama binip mahalleden uzaklaştım. Kendi mekanımda arabayı durdurup indim. Içeri geçmeden daha adamlarım selam vermeye başlamışlardı bile. Hepsine baş selamı verip her zamanki yerime  oturdum.

Ortam yine fenaydı. İnsanlar kendinden geçmiş şekildeydiler. Yanıma gelen adamımla her zamankinden isteyip içmeye koyuldum. Masama doğru  gelen Emre'ye baş selamı verip oturmasını işaret ettim.

" Söyle koçum ne alemde yeraltı".

"Abi herşey yolunda ama kız kardeşin Çisem yine evden kaçmış ".

"Nasıl kaçmış lan! Ben sizi oraya heykel olun diye mi diktim pezevenk!" Kalk siktir git bul Çisemi bana !  Bulamazsan  yaşatmam seni Emre!

"Tamam abi".

Sinirlerim daha çok artmıştı. Hayatta değer verdiğim ve ailemden tek kalan  kadındı Çisem. Onu koruyup kolluyorum  diye
evden kaçıyor. Masadaki şişeyi kafaya dikip duvara fırlattım. Sinirle bardan çıkıp arabaya yürüdüm.  Çalan telefonumu cebimden çıkarıp açtım.

"Söyle Miraç ".

"Abi kız Tuğrul ile aynı soyismi taşıyor. Nasıl bir bağlantıları var bilmiyorum sürekli aynı şeyleri söylüyor  .  Çok inatçı abi direniyor".

"Sizin yapacağınız işe sokayım oğlum!  Kapat geliyorum".

Arabaya binip depoya sürmeye başladım. Bu kızın o şerefsiz ile nasıl bir bağlantısı vardı bilmiyorum ama ben bu kızı sağ bırakmayacaktım . Kafama koymuştum. Bu kız ilk karım olacaktı. Sonra tüm hakları üzerimde olacaktı. İyice intikamımı alacaktım. Ailemi katleden bu şerefsizin kızı mıydı?  Yoksa başka birşeyi mi? Her ne bokuysa iyi canını yakacaktım .

Ailemi katleden bu şerefsizin ailesini birer birer öldürmüştüm. Bu dünyada tek bir Esen soyisimli insan bırakmamıştım. Tuğrul benden kaçmıştı ama bu bulamayacağım anlamına gelmiyordu. Bu kız ile iyice oynayıp eğlenecektim. Bekle beni Pamira Esen. Ecelin geliyor.

Merhaba arkadaşlar hikayemi beğenip yorum yaparsanız sevinirim.
Sağlıcakla kalın.