Unlock My Friends ปลดล็อกคำว่าเพื่อนออกที [END]

บาดตา

"นี่พวกแก ฉันขอออกไปข้างนอกไปหาอลิซนะ ขืนยังอยู่ในนี้ ฉันได้ฆ่าคนแน่!"
ใครเขาจะทนเห็นภาพบาดตาบาดใจได้กันละ ถ้าทนได้ก็ใจแข็งดั่งหินผาแล้วละ!!

"ได้ๆ"
ฉันพยักหน้าให้กับซันนี่ ดีนะที่เจ้าตัวอนุญาต
หลังจากที่ฉันออกมาจากหอประชุมด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด อาการแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรนะ? หึ...แต่ก็ช่างเถอะ ฉันรีบปรับอารมณ์ของตัวเองให้คงที่ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาอลิซที่กำลังนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนข้างหอประชุม

"มาแล้วว ^0^"
พอเดินออกมาจากหอประชุมได้ไม่นานซันนี่กับซันย่าก็เดินออกมาพร้อมกันด้วยสีหน้าที่ดี๊ด๋าผิดปกติและต่างกันสุดขั้วกับซันย่าทำเอาฉันต้องร้องทัก

"ทำไมยัยย่าทำหน้าอย่างกะอมขี้อ่ะ"

"ไม่อมขี้แต่อมคำว่ารักมากกว่า.."
ซันนี่แซวๆ ทำเอาซันย่ามองค้อนเข้าให้แต่เดี๋ยวนะ...

"เห้ย! ใครอ่ะฉันตกข่าวไรป่ะเนี้ย!"

"รีบแถลงข่าวด่วนๆ"
อลิซที่นั่งอยู่ข้างๆ ฉันก็เริ่มสมทบเป็นกองหนุนความอยากรู้ทันที ดีมากเพื่อน!

"ก็จอ.. อุ๊บส์!"

หมับ!

ในขณะที่ฉันกับอลิซรอฟังเรื่องที่น่าสนใจอยู่นั้นซันย่าก็เอามือปิดปากซันนี่แล้วซุบซิบอะไรบางอย่างจนทำเอาซันนี่ปิดปากเงียบไม่พูดอะไรอีกเลย... จนฉันต้องบ่นด้วยความเสียดาย

"เซ็งอ่ะอดฟังเรื่องสนุกๆเลย"

"ฉันว่าเราไปกินข้าวกันดีกว่าเนอะ"
แน่ะ!...ซันย่ากลบเกลื่อน~~~
แต่ถึงอย่างนั้นพวกเราสี่คนก็เดินมายังโรงอาหารอย่างว่าง่าย

"ฉันกินเรียบร้อยแล้วนะ พวกแกตามสบายเดี๋ยวฉันไปหาโต๊ะนั่งรอก่อน"
อลิซบอกก่อนเดินไปยังโต๊ะอาหารประจำของพวกเรา

หลังจากที่ซื้ออาหารเสร็จ พวกเราก็เดินตรงไปหาอลิซ พอมองอยู่ไกลๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่มาคุยกับอลิซ ซึ่งเขานั้นก็คือ โดโลธี! แหม~ ชักจะเห็นอยู่ด้วยกันบ่อยเกินไปละ!

"เมื่อกี้โดโลธีมาคุยไรกับแกอ่ะอลิซ"
ซันนี่รีบถามก่อนใครเพื่อนจนฉันที่จะชิงถามกาอนก็ต้องชะงัก

"เขามาบอกเรื่องประชุมชมรมเวลาสี่โมงเย็นพวกแกก็รีบกินรีบไปกันได้แล้ว"

"อ่อออ"
พวกเราสามคนตอบแบบพร้อมเพรียงกันไม่นานก็กินเสร็จ พอเรียบร้อยทุกอย่างแล้วก็รีบตรงดิ่งมาที่ห้องชมรมทันที

~ห้องชมรม~

"ชมรมเราจะพากันไปค่ายนะปีนี้เราจะไปน้ำตกกัน เราจะไปแบบค้างคืน2วัน1คืน อีกสามวันเจอกันนะทุกคนแยกย้ายกันกลับได้ครับ^_^"

What! What!
ในหัวมีแต่คำนี้~ ถ้าจะเรียกเพื่อมาบอกแค่นี้ไลน์บอกก็ได้มั้ง!! เหอะๆๆๆ ....