Unlock My Friends ปลดล็อกคำว่าเพื่อนออกที [END]

อาหารน่ากินเหมือนคนทำ

พอกลับมาถึงคอนโดพวกเราสองคนก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำชำระร่างกายในห้องของตัวเอง พอจัดการทุกอย่างเสร็จแล้วก็ค่อยมาทานอาหารที่ห้องของฉัน
ผ่านไป 20 นาที
ทางด้านซีเวียส หลังจากที่อาบน้ำแต่งตังเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินมาที่ห้องของริชและใช้คีย์การ์ดเปิดเข้ามาในห้องได้อย่างง่ายดาย มันเป็นเรื่องปกติเพราะเราสองคนมีคีย์การ์ดของกันและกันอยู่เอาไว้ใช้ในยามฉุกเฉินเผื่อคนใดคนหนึ่งลืมคีย์การ์ดไว้ในห้อง

แกร๊ก!
ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องก็ได้กลิ่นอาหารที่มีกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วทั้งห้อง กลิ่นอาหารมันเตะจมูกซีเวียสอย่างจัง เขาค่อยๆ เดินตามกลิ่นอาหารที่คละคลุ้งเต็มอากาศ เขาเดินมายังห้องครัวที่อยู่ติดกับประตูทางเข้า พอเดินเข้ามาในห้องก็เจอเข้ากับริชที่กำลังทำอาหารอยู่ ริชรู้สึกตัวแล้วว่าซีเวียสมาถึงเธอก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับกวักมือเรียกให้ซีเวียสเดินไปหา ซีเวียสก็เดินไปอย่างว่าง่ายพร้อมกับนั่งลงตรงหน้าเคาน์เตอร์ ซีเวียสมองดูริชทำอาหารตาไม่กระพริบ

ทางด้านริช
พอปรุงอาหารเสร็จก็พยักหน้าให้กับรสชาติอาหารที่ตัวเองทำ...มันอร่อยจริงๆ! ด้วยใบหน้าภาคภูมิใจ วันนี้ฉันทำพาสต้าผัดซอสที่เป็นอาหารง่ายๆ ที่ไม่เผ็ดทำให้กับซีเสียสโดยเฉพาะ เพราะซีเวียสไม่กินเผ็ด ฉันถืออาหารสองอย่างมาวางไว้ที่โต๊ะอาหารโดยทำพาสต้าผัดซอสให้กับซีเวียสส่วนของฉันทำผัดกระเพราที่วัตถุดิบหาซื้อได้ง่ายที่วอลมาร์ทใกล้ๆ คอนโด พวกเราสองคนมักจะกินอาหารด้วยกันบ่อยๆ บ้างก็ห้องของซีเวียสและก็ห้องของฉันเราทำแบบนี้มาหลายปีจนเป็นเรื่องปกติไปซะแล้ว...
ซีเสียสเดินมานั่งข้างๆ ฉันที่ถัดจากหัวโต๊ะไปทางซ้าย
"อาหารน่ากินเหมือนคนทำเลยว่ะ"
นี่คือคำชมหรืออะไรวะคะ? แถมสายตาเจ้าเล่ห์และน้ำเสียงยียวนนั่นมันอะไร?

"จะกินดีๆ หรือจะกินทั้งน้ำตา?"
ฉันรีบยื่นมือออกไปคว้าจานอาหารของซีเวียสแต่เจ้าตัวดันไวกว่าจึงคว้าจานของตัวเองได้ทัน

"โห...ใจเย็น!...กินก็ได้ครับ"
หลังจากที่ทานอาหารที่แสนจะอร่อย? เสร็จพวกเราก็พากันมาเดินซื้อของที่ห้าง King of Prussia mall