Unlock My Friends ปลดล็อกคำว่าเพื่อนออกที [END]

เป็นอะไรก็บอกกันดิ!

ฮรือ~
หยุดซัมเมอร์ทำไมมันว่างขนาดเน้! จะชวนซีเวียสไปเที่ยวก็กลัวหมอนั่นจะรำคาญ จะชวนเพื่อนๆ ก็กลัวติดงาน ป่วยจิต!

ตื่อดึ่ง!
เสียงไลน์คือเสียงสวรรค์ แปลว่าต้องมีอะไรให้ทำแก้เบื่อแน่ๆ เล๊ย!

Sunthai : เย็นนี้ใครจะไปงานเลี้ยงของโดโลธีบ้าง!

Rich!! : น่าสนุกๆ ไปๆ
งานนี้ฉันไม่พลาดหรอกนะ!

อลิซซีซี่ : ฉันไม่พลาดอ่ะ

Sunyaa : ก็แฟนแกนี่ อลิซ แกกล้าพลาดหรอ?

อลิซ : เดี๋ยวเถอะ ซันย่า!

Sunyaa : แบร่ๆ

Sunthai : แกไปปะ ซันย่าๆ

Sunyaa : ไป!

อืมม วันนี้แต่งตัวสวยๆ เลยละกัน ผมยาวสลวยสีดกดำเงางามโดนม้วนให้เป็นลอนสวย ชุดเดรสสีชมพูสั้นเท่าเข่าเปิดไหล่ลายผ้าไหมไทย ประเทศไทยมีของดี ต้องโชว์ๆ

2 ชั่วโมงผ่านไป

ฉันก็มาถึงที่ร้านพร้อมกับซีเวียสที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์เอามากๆ จนฉันงงเป็นไก่ตาแตก

"เป็นไรอะ ซี?"
"หึ...ยังไม่รู้ตัวอีก"
เขาหันมามองฉันนิดๆ แล้วเสมองไปทางอื่น จนฉันต้องก้มลงมองตัวเอง อะไรของมันวะคะ วันนี้ฉันว่าฉันสวยละนะ (โคตรอวยตัวเอง)

"ซี...ซีเวียส! เป็นอะไรก็บอกกันดิ!"
"หงุดหงิดว่ะ! เวลาแกแต่งตัวสวยโคตรหงุดหงิดเลย!"

อึก!
-//-
เอาอีกแล้ว...น้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์กับใบหน้าที่พองแก้มนี่มันอะไร จากเหลาๆ กลายเป็น so cute ทันตา!

"อะ...แฮ่ม!" บ้าๆ ความคิดมั่วๆ ตีหัวฉันจนยุ่ง! ออกไปเลยนะ อย่าคิดอกุศลกับเพื่อนตัวเองสิ! งื้อ~

"หึงละสิ"
"เออ..."

-//-
ง่ะ... ฉันแค่แกล้งพูดลอยๆ เองนะเว้ย!!

"เข้าไปด้านในเหอะ!"
ไม่เอาแล้ว! ไม่อยากใจสั่นกับอะไรแบบนี้!

Eleven Madison Park

ร้านหรูใช่ย่อย! ก็แค่คิดว่าวันนี้ฉันแต่งตัวโอเคกับสถานที่ละนะ!

"วันนี้มีไรว้ะ เลี้ยงสะหรูเลยนะครับ"
จ็อบส์หันไปแซวโดโลธีที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ

"นั่นดิ งงกับมัน"
และซีเวียสที่นั่งอยู่ตรงข้ามฉันก็ยังสงสัย

"อ่ะ งงเด้ งงเด้!"
คำพูดของโดโลธีทำเอาฉันคิ้วกระตุก อยากโดนหรือเปล่าวะคะ?

"พวกมึงนี่จริงๆเลย มันเลี้ยงก็กินๆ เถอะ เรื่องมาก!"
อันนี้ก็ถูกของไททันเขา

สักพักอาหารก็มาเสริฟ์ นี่ล่ะ สิ่งที่ฉันรอคอย~
ซีเวียสที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามฉัน เขาคอยตักอาหารให้ตลอด จนฉันต้องยิ้มให้เขาจนตายี คนอะไรโคตรรู้ใจ!

"พอๆ ดูท่าพวกเราคงจะสนุกกันไม่ครบว่ะ เพราะมีสองคนที่เงี๊ยบเงียบไม่พูดไม่จา พวกแกสองคนเป็นไรกันว้ะ"
ไททันพูดแค่นั้นก็ทำเอาพวกเราเกือบทั้งโต๊ะหันไปมองที่จ็อบส์และซันย่า

"ก็แค่คนที่ไม่ยอมพูดกันแค่นั้น"
จ็อบส์บอกด้วยท่าทีไม่ยีระ

"อย่างกับคนเป็นแฟนงอนกันแหน่ะ"
โดโลธีแซวซึ่งนั่น ฉันเห็นด้วย!

"มันก็เป็นแค่อดีต"
ซันย่าบอกแค่นั้นก่อนที่จะรวบช้อนและชิดโต๊ะ พร้อมเดินออกไปจากที่นี่ ตามด้วยจ็อบส์เดินตามออกมาติดๆ

แล้วพวกเราที่นั่งหัวโด่เด่ล่ะ ไม่ตามก็โง่ละ
.
.
.
.
เชรดด!!
เพื่อนฉันทำไมทำงี้!! ฉันแทบลมจับหลังจากกลับมาที่คอนโดแล้ว อย่างน้อยๆ ก็เหลือฉันกับซันนี่ละนะ ที่ยังโสดสนิทแบบปิดไม่อยู่แล้วไงครัยแคร์!!

[ถ้าอยากรู้ว่าซันย่ามีแฟนได้ยังไง ติดตามได้ใน Return Love คืนดีกันเถอะนะ...ยัยคนดี]