toen ging het helemaal mis

Deel 1

De wekker gaat, weer een nieuwe dag. Hopelijk heeft pap vandaag wel een goede bui. Sinds hij een nieuwe baan heeft als docent is hij heel chagrijnig, omdat hij veel moet overwerken en het thuis ook nog heel er druk heeft met nakijkwerk. Hij is niet de oude meer. Vroeger deden we dingen samen, spelletjes of dingen zoals shoppen, toen nog met mijn mam erbij, maar zij is twee jaar geleden overleden aan een auto ongeluk. Toen moest mijn vader meer gaan verdienen en ging hij het onderwijs in. Sinds toen is het al een drama bij ons thuis. Als ik iets doe wat hem niet bevalt kan ik een klap verwachten. Ik ben de laatste tijd steeds onzekerder geworden, ik ben bang dat iemand erachter komt, dat wil ik absoluut niet! Op school gaat het ook niet lekker. Ik kan mij niet concentreren op mijn schoolwerk en ik heb geen vrienden, dat komt omdat ik anders bang ben dat ze achter mijn "geheim" komen. Elke pauze zit ik alleen, ik ben het gewent. Ik stap uit bed en zet snel mijn wekker uit. Hopelijk stond die niet te lang aan! Blijkbaar wel, ik hoor de voetstappen van mijn vader de trap op. Hij duwt mijn kamer open en begint weer tegen mij te schreeuwen, dit keer slaat hij mij gelukkig niet en is hij snel weg. Ik kleed mij snel aan en ga naar beneden. Pap is net vertrokken en ik zie een briefje liggen: 'sorry schat had niet tegen je mogen uitvallen, sorry had geen tijd voor je brood te smeren, hopelijk red je het met de tijd xxxx je papa'. Tss alweer zo een briefje, heb ik toch niks aan! Altijd hetzelfde, maar hij veranderd het ook nooit hè! Ik eet snel ontbijt en smeer brood voor school. Dan pak ik mijn rugzak en stop mijn spullen erin. Ik sluit de voordeur af en loop via het trappenhuis naar beneden, ik pak mijn fiets uit onze garage en zie mijn vaders auto nog staan, vreemd, hij was toch weg?