toen ging het helemaal mis

deel 2

Ik weet dat mijn vader wel vaker rare dingen doet dus laat ik het er bij zitten, hoor het vanavond wel tijdens het avondeten, denk ik. Ik stap mijn fiets op en begin te fietsen. Waarom wonen wij hier toch, het is 65 minuten fietsen tot de dichtstbijzijnde school. Van mijn mam mocht ik altijd met de bus, maar mijn vader is te streng: 'je moet toch iets hebben om fit te blijven?' ik hoor het hem al zeggen. Zo irritant weer! Ik zie dat ik al bijna bij het bos ben, mooi dan nog maar 10 minuten door het bos en erna nog 5 minuten door een wijk en ik ben bij school. Ik rij het bos in. Na ongeveer 4 minuten komt er iemand naast mij fietsen. Ik kijk naar links en kijk in een vriendelijk gezicht van een mooi getinte jongen met blond jaar en blauwe ogen, sexy! 'hai, ik zag je alleen fietsen, ik fiets zelf ook alleen dus ik dacht misschien is het wel gezellig als ik naast je kom fietsen.' Ik weet niet echt wat ik hierop moet antwoorden, zo veel aandacht ben ik niet gewent, dus ik knik maar en lach een beetje sullig. 'Ik heet trouwens Tobias, maar noem mij maar Bas, sorry was mij helemaal vergeten voor stellen. Hoe heet jij eigenlijk?' 'Ik heet Noortje.' zeg ik verlegen. Pfoe hij is echt knap! Volgens mij is hij ook super lief! Ach ja laat ik maar praten, het wordt toch niks! 'Hoe oud ben je eigenlijk? En op welke school zit je?' Ik probeer maar iets van een gesprek te beginnen, waar ik niet al te goed in ben. 'Ik ben 17, oud hè! Maar ik zit op het Johanna Prista College, dus ik moet zo afslaan. Mag ik misschien je nummer? Dan kan ik je een berichtje sturen via whatsapp. Dan kunnen we misschien elke dag hier samen fieten.' 'Ja hoor.' Zeg ik en ik geef mijn nummer. 'Succes op school Noortje en ik spreek je nog wel.' Roept hij na, lief van hem. Hij is echt de eerste persoon (op mijn moeder na) die mij aandacht geeft. Waarom is mijn vader zo veranderd en geeft hij geen aandacht meer, zoals vroeger? Mijn gedachten dwalen af en ik bots per ongeluk tegen een docent aan. 'Sorry meneer Jaatsen, ik zat niet op te letten.' Meneer Jaatsen mompelt nog iets en loopt door.