GELECEKTEN KAÇIŞ

~BÖLÜM BEŞ ~

(2 hafta sonra..)

(Her şey olağan seyrinde devam ediyordu. Lacy ve Taylor kaçış günü yaklaştığı için çok heyecanlanıyorlardı. Ve son hazırlıklarını tamamlamak üzereydiler.

Diğer yandan Will büyük bir üzüntü hissediyordu. Kuraya bir hafta kalmıştı. Bunlar Lacy’yi son gördüğü günler olabilirdi.

Ve hiçbirinin bilmediği ve akıllarına asla getiremeyeceği bir şey vardı; Başkan Manfrid evlilik planları yapmaya başlamıştı.

Kimin aklına gelirdi ki?

Bu şanslı (!) kişi acaba kimdi?)

 

“Hey, Will.” Diyerek aşağıya indi Lacy.

Will’den ses yoktu. Lacy, sert bir şekilde kapıya vurdu.

“Will, uyan hadi.” Diye bağırdı tekrar. Yine ses yoktu. Lacy şansını birkaç kez daha denedi, yine ses yoktu. Kapıyı tekmelemeye başladı.

“Will, iyi misin? Will!” diye bağırdı. Son sürat yukarıya çıktı. Kapıyı açacak bir şeye ihtiyacı vardı.

“Anne! Baba! Uyanın! Will’e bir şey olmuş!” diye bağırdı anne ve babasının odasına girerken.

“Lacy, tatlım sorun ne?” diye sordu Joe yataktan kalkarken.

“Ba-baba Will’in katına indim uyandırmak için. Ama cevap vermedi.” Dedi Lacy telaşla.

“Uyuyordur Lacy. Panik yapmana gerek yok.” Dedi Joe.

“Hadi baba, çabuk ol.” Dedi Lacy.

“Tamam, tamam. Geliyorum.” Dedi Joe.

Beraber hızlıca Will’in katına indiler. Joe’da önce Lacy’nin yaptığı gibi bağırdı ses gelmeyince kapıya sert bir tekme vurdu. Kapı kımıldadı ama açılmadı. İkinci tekmeyle kapı açıldı ve içeriye girdiler.

Will yoktu. Lacy, hızlıca babasını geçerek mutfağa yöneldi, aynı anda Joe’da banyoya yönelmişti.

“Will!” Lacy’nin çığlığıyla Joe mutfağa koştu.

“Lacy, hemen gidip anneni uyandır, hemen!” diye bağırdı Joe.

Will’in nabzına baktı, yavaştı. Yüzüstü düşmüştü, Joe yavaşça onu çevirmeye çalıştı. Kaşı yarılmıştı, onun dışında görünürde bir şeyi yoktu.

Lacy, Nora ile birlikte ellerinde ilk yardım malzemeleriyle mutfağa girdiler.

“Yardım edin, içeriye taşıyalım.” Dedi Joe.

Üçü birlikte Will’i içeriye taşıdılar ve koltuğa yatırdılar. Joe kendinden emin bir tavırla ilkyardım çantasını aldı ve pansuman yapmaya başladı.

“Bir şeyi yok değil mi baba?” diye sordu Lacy.

“Sanırım yok. Bayılmış ve tezgâha çarpmış olmalı. Hemen gidip Başkan Manfrid’e haber ver Lacy. Bunu bilmesi gerek.” Dedi Joe.

“Ama baba..” diyecek oldu Lacy ama Joe onun sözünü kesti.

“Hemen dedim Lacy! Will’in burada ihtiyacı olduğu kişi benim. Korkmana gerek yok, birazdan uyanır.” Dedi Joe.

Lacy, hızlıca yukarı çıktı ve geceliklerinden kurtulup kot ve tişörtünü giydi. Ayakkabılarını ayağına geçirdi ve dışarı fırladı.