GELECEKTEN KAÇIŞ

~BÖLÜM ÜÇ ~

Lacy rüyasında kardeşlerini görüyordu. Julie ve Alex’in öldüğü günü. Tam o anda annesi onu uyandırdı. Lacy’yi alnından öpüp çıktı odadan.

Lacy, yataktan kalkıp annesinin yanına gitti.

“Hey, anne.” Dedi. Annesi ona baktı.

“Şey, beni bugün birkaç saat idare edebilir misin? Gitmem gereken bir yer var.” dedi Lacy.

Annesi, başını onaylar gibi salladı. Lacy annesini öptü ve gidip duşa girdi.

Duştan çıktı ve hemen hazırlandı. Aşağıya, Will’in yanına indi. Haber vermesi gerekiyordu. Kapı açıktı.

“Hey, Will. Burada mısın?” diye bağırdı.

“Evet, mutfaktayım.” Dedi Will. Lacy mutfağa girdi.

“Şey, günaydın.” Dedi Lacy.

“Günaydın.” Dedi Will.

“Benim bugün bir yere gitmem gerekiyor. Siz annemle gidin. Gecikmem, merak etme.” Dedi Lacy bir çırpıda.

“Nereye gideceğine bağlı.” Dedi Will.

“Şeyy..” dedi Lacy ve derin bir nefes alıp devam etti “Kardeşlerimin mezarına hiç gitmedim. Ve düşündüm ki.. Yani gitmem gerek.”

“Anlıyorum. Pekâlâ, anneni fırına bırakırız oradan gideriz. Annen hazır mı?”

“Ben tek giderim, hiç gerek yok.”

“Seni yalnız gönderemem.”

“Mezarlıktaki ölülerin hortlamasından mı korkuyorsun?”

“Ah, tabi o da bir neden.”

“Çok komiksin.”

“Teşekkürler. Ee hazır mısınız?”

“Ah, Tanrım! Sen ciddisin!”

“Şaka yaptığımı mı düşünüyordun?”

“Ben, sen, şeyy.. Ah, tartışmak anlamsız değil mi? Beni yalnız yollamayacaksın.”

“Aynen öyle.” Dedi Will.

Ve annesinin ayak sesleriyle mutfaktan çıktılar. Annesi Lacy’nin gitmediğini görünce sorar gibi baktı.

“Şey, Will yalnız gidemeyeceğimi söyledi. O yüzden seni fırına bırakıp beraber gideceğiz.” Dedi Lacy.

Annesi ‘Tamam.’ Der gibi salladı başını.

Annesini fırına bıraktılar ve mezarlığa doğru yola çıktılar. Lacy’nin kalbi yavaşlamıştı. Kendi kendine kızıyordu. Sonuçta bunu daha önce yapmalıydı. Ama o cenazeye bile katılmamıştı.

“Hey, kendi kendine kızma.” Dedi Will, Lacy’nin düşüncelerini bölerek.

“Ha, ne?” diye kekeledi Lacy.

“Kendi kendine kızma dedim.”

“Kı-kızdığımı nereden çıkarıyorsun ki?”

“Surat ifadenden. Yanakların kızarmış ayrıca.”

“Ah, neyden bahsettiğini anlamadım.” Dedi Lacy.

“Gayet iyi anladın.” Dedi Will ve Lacy’ye baktı.

“Bak, işte dün gece bahsettiğim şey buydu. Sen benimle ilgili her şeyi anlıyorsun, biliyorsun. Ama ben, ben sana bakınca, seni anlamaya çalışınca ne çıkıyor biliyor musun? Koca bir sıfır.”