GELECEKTEN KAÇIŞ

~BÖLÜM SEKİZ ~

Taylor ve Lacy, büyük bir hızla ormanda ilerliyorlardı. Arkalarına bakmıyorlardı. Lacy, daha şimdiden özlemişti her şeyi.

“Şimdi evde olsaydım eğer, anne ve babamla kuraları izliyor olacaktım.” Diye düşündü.

O sırada istem dışı olarak yavaşlamıştı, ayrıca yorulmuştu da.

“Hey, biraz dinlenmek ister misin?” diye sordu Taylor.

“Hayır.” Dedi Lacy. Yorulmuş olsa da, oradan biran önce uzaklaşmak istiyordu.

Hızla ilerlemeye devam ediyorlardı. Ellerindeki yükler, artık ağır geliyordu ikisine de. Taylor, hiç pişman değildi. Çünkü Lacy yanındaydı ve bundan sonra hep yanında olacaktı. Onsuz, tek bir günü geçmeyecekti. Annesi ve babası da ölmüştü, kardeşi de yoktu. Tek başına yaşıyordu, o yüzden arkasına hiç bakmıyordu. Arkada bir şeyi kalmamıştı. Sadece tuttuğu ele bakıyordu, o eli artık hiç bırakmayacaktı.

Tam o anda, sesleri duydular. Lacy korkuyla titredi.

“Korkma, hayvandır.” Dedi Taylor. Ve yollarına devam ettiler, ama sesler hala geliyordu.

Ve bağrışmalar duydular.

“Bi-bizi buldular! Daha şimdiden peşimize düşmüşler! Bizi buldular!” diye bağırdı Lacy.

“Lacy! Sakin ol! Hızlı olursak yakalayamazlar!” dedi Taylor.

“Onlar asker Taylor! Yakalayacaklar bizi!” diye bağırdı Lacy.

“Koş Lacy, koş!” dedi Taylor ve ellerindeki bavulları bırakıp koşmaya başladılar. En önemli şeyleri sırt çantalarındaydı zaten. Diğerleri ufak tefek ıvır zıvırlardı, olmasalar da olurdu.

Lacy ağlıyordu, korkmuştu. Birden, bir patlama sesi duyuldu. Çok yakındaydılar.

Lacy ve Taylor sesi duyar duymaz yere eğildiler. Sonra birbirlerine baktılar ve ikisinin de bir şeyi olmadığını anlayınca koşmaya devam ettiler. Hemen ardından ikinci ve üçüncü patlama sesleri geldi. Peşindekiler sanki onları takip etmiyor, hayvan avlıyor gibiydiler.

“Ateş etmeyi kesin! Kesin dedim!” diye bağırdı tanıdık bir ses.

Lacy, olduğu yerde durdu. “ Will.” Dedi. “Bu Will’in sesi.”

Taylor, Lacy’yi kolundan çekti ve koşmaya devam ettiler.

“Durun! Durun diyorum! Aksi takdirde ateş açacağız!” diye bağırdı biri.

Lacy ve Taylor son sürat koşmaya devam ediyorlardı.

Ve bir patlama sesi daha. Ve Taylor’ın eli, Lacy’nin elinden kaydı.

Lacy, durup Taylor’a baktı. Üzerinde kan vardı. Çantasını çıkarıp yere attı ve Taylor’ın yanına çöktü.

“Tanrım! Taylor, Taylor cevap ver!” diye bağırdı. Yol boyunca akıttığı gözyaşları şiddetlendi.

“La-Lacy.” Dedi Taylor kısık bir sesle.

“Bu-buradayım sevgilim. Birazdan gelecekler ve seni götüreceğiz. Babam seni iyileştirir. Merak etme. Dayan tamam mı?” dedi Lacy.

“Biz, artık oraya geri dönemeyiz Lacy.” Dedi Taylor.

“Şşt. Konuşma, yorma kendini. Biraz dayan.” Dedi Lacy.

O sırada Will’i gördü, o ve diğerleri onlara doğru koşuyordu.

“Ba-bak Will geliyor. O, o bize yardım eder. Taylor, aşkım dayan lütfen. Lütfen bırakma beni, ne olur.” Dedi Lacy.