Jüpiter Uranüsü Seviyor...

Evlilik Ivır Zıvırı

180 gün 6 saat 23 dakika 10 saniye kaldı...

180 gün 6 saat 22 dakika 50 saniye kaldı...

180 gün 6 saat 22 dakika 40 saniye kaldı...

Saçmalamaya bir son vermezsem yakında kesin panik atak yaşayacağım. Ama 180 gün 6 saat 21 dakika 15 saniye sonra evli bir kadın olacağımı düşündükçe sevinçten havalara uçmak istiyorum.

Bir de içim dışıma çıkana kadar kusmak.

Yine kalbim deli gibi çarpmaya başlıyor ve defalarca katıldığım nefes terapisi seminerlerinde öğrendiğim gibi, diyafram kaslarımı kullanarak, karnımdan göğsüme ve tüm vücuda yayılan, derin derin nefesler almaya çalışıyorum.

Tamam. Şimdi de başım dönüyor. Harika! Kesin yine yanlış nefes aldım. Ayrıca kalbim artık daha da hızlı atıyor.

Şöyle ki, aslında oldukça saçma bir durum içindeyim. Yani mutluyum tabi, ne de olsa hayatımın aşkıyla evleniyorum. Beş senedir beraberiz. Dünyanın en harika sevgilisi benimkisi. Arada, tabi ki çok çok arada kendini beğenmiş bir ego delisine dönüşebiliyor. Ama çok arada yani... Çok nadiren...

Yani senede bir defa...
Belki iki...
Tamam, belki günde bir iki ama sonuçta hepimiz bir ego delisi değil miyiz?
Peki! Hepimiz değiliz belki ama O öyle tamam mı?
Bu konuda konuşmak istemiyorum!

Nişanlımla, yani Emirle, beş senedir beraberiz. Aslında üniversiteden tanışıyoruz ama üniversiteyi bitirdikten birkaç sene sonra çıkmaya başladık. Zaman nasıl geçti hiç anlamadım. Bir baktım beş sene olmuş bile. Emir benim ilk erkek arkadaşım. Neden ilk erkek arkadaşımın 24 yaşında olduğunu merak ediyorsanız, bu kadar özelime girmemenizi öneririm.

Ama gireceksiniz değil mi?

Ben hep platonik takıldım sanırım. Yani bunun bir tercih olduğunu düşünmeyin tabi. Biraz çirkindim galiba, lisede... Sonra da üniversitede... Ama sonra garip bir şey oldu. Siz hiç üniversiteden sonra güzelleşen insan gördünüz mü? Bir şekilde yaş aldıkça güzelleştiğimi düşünüyorum. Ya da insanın erkek arkadaşı olduktan sonra bahtı açılıyor. Her neyse, öyle ahım şahım bir güzelliğim olduğundan da değil. Uzun, açık kestane rengi saçlarım var. Bir de biraz daha geç doğsaydım yeşil olacağını iddia ettiğim saçlarımla aynı renk gözlerim var. 1.60 boylarındayım. Boylarındayım diyorum çünkü bence boy göreceli bir kavram. Sonuçta boyumu sorduklarında 1.65 olduğumu söylüyorum ve henüz yok ya o kadar uzun olamazsın sen diyenini de görmedim. Bence ince olduğum için. Evet, yani ince sayılırım. Tamam, bir 34 beden olmayabilirim belki ama çoğu zaman 36 giyiyorum. Çok çok nadir de, yani kesimleri oldukça dar olan mağazalarda, 38 giyebiliyorum. Aman neyse ne! Önemli olan iç güzelliği zaten. Tekrar konuya geri dönersek, okul hayatımda çirkin olduğum için erkek arkadaşım olmadı TAMAM MI! Ama şimdi güzelim! Ve 180 gün 6 saat 10 dakika 15 saniye sonra da evli bir kadın olacağım.

Ay bir sıcak bastı. Acaba yürüyüşe mi çıksam?

Emir dün iş için yine Roma'ya gitti. Üç ayda bir gitmesi gerekiyor çünkü genel merkezi Roma'da olan bir taşımacılık şirketinin Satış ve Pazarlama'dan sorumlu Bölge Müdürü kendisi. Ama bu sefer iki hafta kalacak. Ben de son haftasında yanına gideceğim. Düğün telaşı ile birbirimize uzun zamandır vakit ayıramıyoruz, bir arada olmak iyi gelir diye düşündük. Gerçi ben düşündüm. Emir evlenince zaten yeteri kadar bir arada vakit geçireceğimizi düşündüğü için pek gönüllü olmadı. Tabii ki, her zamanki gibi kadının fendi erkeği yendi.

Sahilde yürürken, kalp çarpıntımın biraz azaldığını hissediyorum. Temiz hava her zamanki gibi çok iyi geliyor. Boğazın karşısındaki banklardan birine oturup gözlerimi kapatıyorum ve hafif hafif suratımı okşayan rüzgârın keyfini çıkarıyorum. Bazen derinlerde bir yerde, her daim fönlü saçlarımın ve manikürlü tırnaklarımın altında bir yerlerde, bir çingene ruhun yaşadığını düşünüyorum. Ve o ruh zaman zaman kulağıma bırak kendini rüzgâra, korkma diye fısıldıyor. Aynen şimdi olduğu gibi. Ama ben bırakamam kendimi öyle rüzgâra müzgâra. Herkes kendini koyuverip rüzgâra bırakırsa ne olur? Hiç tarzım değil. Kafamın içinde yankılanan sesi, başımı hafifçe sallayarak uzaklaştırmaya çalışıyorum.