Miss Supermodel Meets Campus Hearthrob

EPILOGUE

Lumipas ang apat na taon,
Nagmumukmok ako sa kwarto ko habang nakaupo sa gilid ng kama ko at hawak hawak ang picture naming dalawa ni Wifey sa Wedding Aniversary ng parents niya.

"Wifey, miss na miss na kita. Graduate na ko't lahat lahat, pero di ka pa din bumabalik dito. Kamusta ka na kaya dyan? Siguro, may ibang lalaki nang nagpapaligaya sa'yo dyan. Tss! Nakakaselos naman 'tong pinag iisip ko! Napaparanoid na ako kapag hindi ka nakakasama, wifey. Gusto ko kasing sa akin ka lang, ako lang ang magpapasaya at magpapangiti sa'yo. Alam kong mahal na mahal mo ako kahit na napakaseloso ko at paranoid. Ganda ganda mo talaga sa picture natin 'to! Mahal na mahal din kita, Wifey. Alam mo.. kahit ang daming babaeng lumalapit at nagkakandarapa sa akin. Hindi ako lumilingon sa kanila dahil sa'yong sa'yo lang ang atensyon ko at pagmamahal ko. I miss you so much! I love you, my wifey."

Nagulat ako sa yumakap sa akin mula sa likod.

"I love you, too, Hubby. SURPRISE!"

Humarap ako sa kanya.

Nakita ko ang babaeng pinakamamahal ko na nakangiti sa akin at niyakap ako hanggang sa magulo kami sa sahig.

"ARAY! Sakit ng likod ko. Nabalian na ata ako."

Humalakhak siya at pinuno niya ako ng mga halik sa aking gwapong mukha. <Ehem! Ang hangin>

"Sorry, Hubby."

"Kailan ka pa dumating? Akala ko ba next week ka pa na uuwi. Paano ka nakapasok dito? Hindi man lang kita napansin na pumasok."

"Haha. Syempre, sinabi ko lang iyon para masurprise kita, ngayon. Atsaka kanina pa ako dito sa kwarto, si Mama Sophia ang nagpapasok sa akin. Nagtago ako doon sa balcony mo. Haha. Inalis ko ang stilettos ko para di mo ako marinig na ang paglapit ko. Haha. Ang dram mo talaga, Hubby."

Humalakhak naman siya.

"Ikaw talaga Devon Reign Morishford-Briones!" At hinalikan ko siya.

"Kaya naman pala kung makangiti sa akin ni Mama kanina, WAGAS! Humahagikhik pa siya tapos sabi niya, may surpresang sa kwarto mo. Pero inirapan ko lang siya at nakatingin lang si Mama hanggang sa akin na paakyat."

"Nakita ko nga ginawa mo. Haha. Saka ako tumakbo papunta dito at nagtago."

Niyakap ko lang siya ng mahigpit.

Yes! She's alive! It was a miracle by God.

T h e  F l a s h b a c k . . .
Hospital.
Gumuho ang mundo ko nang malamang iniwan na niya ako.
Naalis na sa kanya ang mga tubo ng life support niya.

She is a lifeless! My wifey is lifeless! Iniwan na niya ako.

Mahigpit na yakap at hagulgol ang ginawa ko sa tabi niya.

"Wifey! Wake up! Wake up! Please! Mahal na mahal kita! I need you! Please! I really need you for the lifetime! Wifey! Devon! Please wake up!"

Umiyak lang ako ng umiyak doon.
Nandoon din ang barkada namin, dinamay nila ako at umiiyak din.

"Hub...by, tu..big.."

Natulala ako doon.

"Wifey?" At tinignan ko ang mukha niya.

"Nagi..sing a-ko sa d..dra..ma m-mo.. at na..uu..haw a-ko"

"OH MY GOSH! REIGN! YOU'RE ALIVE! THANKS GOD!"

Lumapit sila sa amin.
F l a s h b a c k  E n d s. . .

Bumangon kami sa pagkakahiga sa sahig at naupo sa kama.

"Kamusta ka naman, Hubby?"

"Ayos na ayos dahil kasama na ulit kita." At ngumiti sa kanya.

"Ako din. Nabobored kasi ako sa California. Badtrip si Kuya Kristan, ayaw niya akong pakawalan at napakaclingy haha parang ikaw." At ngumisi siya.