Telefon çalmaya başladığında saat 3.38'i gösteriyordu.
Yatağının kenarında duran komidin'in üstünde, ışığı bir yanıp bir sönen telefona uzanarak alıp direkt kulağına götürdü.
"Alo" dedi,uykulu bir sesle. Telefonun öbür ucundaki ses bir kadına aitti. Telaşlı, korkmuş,panik halindeki bir kadın."Yardımına ihtiyacım var fena çuvalladım ve kaçıyorum beni yakalamak üzereler".
Araf Gündoğdu'nun bir anda bütün uykusu dağılmıştı,panikle fırladı yatağında daha heyecanlı konuşmaya başladı." Tamam hanımefendi söyleyin yerinizi hemen geliyorum sakın korkmayın". Telefonun karşısında ki kadın sert bir ses tonuyla"sende kimsin be kimi aradım ben. Herşey ters gitmek zorunda mı ? Kahretsin değip tam telefonu kapatmak üzereyken bunu anlayan Araf Gündoğdu"durun sakin kapatmayın. Size yardım edebilirim, olduğunuz yerden gelip sizi alabilirim yeter ki nerede olduğunuzu bana söyleyin. Bana güvene bilirsiniz. Sesini kalınlaştırıp gayet ciddi bir şekilde söylemişti bunları. Kadın bir an tereddüt etti. İyice sabırsızlandı. Araf Gündoğdu" bakın zor durumdasınız izin verin yardım edeyim"dedi,aynı ciddiyetle. Telefonun kapandığını belli eden bir bip sesi geldi ışığı tekrar yanan telefon Araf Gündoğdu'nun gözlerini kamaştırdı, ne olduğunu bile anladı ama hayatı boyunca başına gelmiş büyük ya da küçük herşeyi bir sebep bir işaret olarak görmüştü.
Hemen hızlıca yatağından doğrulup bilgisayarını açtı teknolojinin sınırsız bir şekilde işe yaradığını bilen birisiydi kendisi. Numarayı ekrana çıkan panele yazdı arama tuşuna bastı her saniye geçtikçe sabırsızlıgı da artıyordu bilgisayar aramaya devam ederken bir taraftan Araf üstünü giyiniyordu hızlıca. Bir gözü sürekli ekrandaydı. Sonunda arama bitti bilgisayar programı telefonun yerini tesbit etti Araf'ın yüzünde hafif bir gülümseme oluştu kadın yakınlardaydı telefonu kaptığı gibi kendini hemen dışarı attı ve kadını olduğu yere doğru hızla koşmaya başladı...
