Pesten

Hoofdstuk 19

Als we allemaal zitten komt Viva nog snel de klas binnen lopen. Ze heeft een beetje rode ogen maar verder doet ze normaal. De leraar begint de les en we gaan kletsend aan het werk.

Viva's p.o.v.

*Oh got hoe ga ik dit zeggen. 'Het spijt me van de mail. Ik weet niet waar ik aan dacht' nee nee verschrikkelijk. Oh ik ben blij dat ik het toch niet heb kunnen verstuuren aan Leonie ik bedoel die woede en frustratie was er even uit maar het was daarna okk weer terug. Het is niet dat ik niet meer bang voor Leonie maar het gaat gelukkig wel beter. Ik wou zo graag weg van hier. Ik wou en wil nog steeds wel dood. Ik en dat lelijke dikke lichaam ik.. Een hard geluid haalt me uit mijn gedachte.

pauze

Ik loop naar Moniqeu en Leonie toe en Ester staat er ook al bij.

"Es het spijt me echt heel heel erg en Moniqeu, ik weet dat je de mail niet hebt ontvangen maar het spijt me echt.."

"Denk maar niet dat ik het je zo makkelijk vergeef" onderbreekt Ester mij "Je hebt me heel erg gekwetst. Ik dacht dat we weer vriendinnen waren Viva maar dit vergeet ik niet zo snel. Je hebt het verpest"

"Dom zwijn"

Gooit Leonie er nog een schepje boven op. Ik loop snel naar de wc waar ik mijn vingers in mij keel stop. Ze heeft gelijk. Ik verpest altijd alles. Ik ben een zwijn. Huilend zak ik op de grond zoals zo'n beetje elke dag. Ik verdien het om alleen te zijn.

Leonies p.o.v.

Ester en Eefje lopen naar de rokers plek. We hebben het niet meer gehad over vanmorgen. We gaan aan een tafeltje zitten bij Heleen en Joost. Ik kan zo tegen lunch opzien.

"Viva heeft haar exuses aangeboden" begint Moniqeu een onderwerp

"Oh waarvoor?" vraagt Joost

"Voor die mail. Wat Ester je vertelde vanmorgen" zegt Moniqeu

"Oh. En jullie hebben haar vergeven?" vraagt Joost

Ik begin te lachen

"Nee natuurlijk niet. Ester was echt boos en Leonie ook. Ik denk die vliegt haar zo aan haha" zegt Moniqeu

"Ze is vast aan het huilen nu. De baby" zeg ik