Hoofdstuk 34

295 19 17
                                    

Het is nu bijna 4 maanden geleden sinds Viva weg is. De herdenking op school tijdens haar begravenis was emotioneel en mooi. Ik had nog niet gehuild tot de herdenking. Ik kon het niet eerder ik besefte het niet genoeg maar nu? Nu is dat wel anders. Ik heb mijn. Examens gedaan en volgende week komt de uitslag. Ik heb nu zomervakantie, al een week. Ik heb niks te doen dus begon ik na te denken over alles. Het leven , Viva en ik heb spijt. Ik heb zoveel spijt van wat ik Viva heb aangedaan. Als ik nou nooit was begonnen leefde ze nu nog? Als ik haar nooit gepest had was ze niet zo ongelukkig geweest. Ik loop naar boven om in mijn dachboek te schrijven als mijn oog op mijn scheermesje valt. Zou ik? Ik pak hem op en zet hem op mijn pols. Zou ik? Ik schuif het mesje over mijn huid en het voelt zo goed. Zou ik? Ik ga een paar keer door tot mijn polsen rood zijn. Weken gaan voorbij. Het wordt steeds erger met snijden en ik voel me zo schuldig en verdrietig. Ik heb het niemand vertelt behalve mijn beste vriendin Roza. Ik ben blij dat ze me steunt. Ik heb mijn examens gehaald, dat is goed nieuws, maar ik voel me niet vrolijk.

De zomer vakantie ik bijna voorbij en het koude weer komt eraan. Ik trek een best aan om mijn sneden te verbergen. Meer ongelukkige weken zijn voorbij en ik heb ruzie met Roza. Wie heb ik nu nog? Niemand! Ik haat mezelf. Ik heb anorexia en een depressie volgens de dokters. Ze kunnen niet gelijk hebben. Varkens kunnen geen anorexia hebben. Ik haat mijn leven. Niemand houd van mij! Ik pak een pen en papier en begin aan mijn afscheidsbrief. Ik moet naar Viva. Ik stuur een lange afschieds app naar Roza en pak mijn mesje. Het moet, nu! Ik geef druk op het mesje en beweeg. Een stekende pijn giert door mijn lichaam en als ik naar mijn pols kijk druipt het bloed als een waterkraan. Langzaam wordt ik ligt in mijn hoofd en dan wordt alles zwart

        The End

Sorry voor mijn suffe verhaal maar bedankt voor het lezen. Hou hou van jullie en zal dat blijven doen. Het was lastig om dit te schrijven maar het is gelukt, een beetje. X

Mochten er fouten staan geef het door!

Het einde voor mij xxx

PestenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu