Muhtemelen okunmayacak bir hikayeye daha başlıyorum. Okuyan herkese iyi okumalar🧡 Tarih bırakabilirsiniz❤️ ~
Naz'ın bize geleceği saate dakikalar kalmıştı. Yani söz verdiği saate dakikalar.. Asla söz verdiği saatte gelmeyeceğini bildiğim için üzerimi bile değiştirmemiştim daha. Normalde değiştiriyor muydum? Belki bazen. 3 yılda bir falan olabilir.
Naz benim 14 senedir baş belam olan, olmayan ikizim gibi gördüğüm sis'im. Her şeyimi hiç aralıksız dinleyen, beni hep destekleyen kız kardeşim.
Kapı çaldığında hızlıca gidip açtım. Gelen tabii ki Naz'dı. Onu içeri alıp kapıyı kapattım. Evde annem ve kardeşim olmadığından rahat rahat konuşabilecektik.
Odama geçtiğimizde aklımdaki mükemmel fikri ona anlatmak için heyecanlanıyordum. Çünkü eğer ona anlatmadan bunu yapsaydım muhtemelen elinde kalırdım.
Yatağıma oturup mor kalpli yastığımı eline aldığında karşısına oturup: "Mükemmel bir fikrim var." dediğimde gözündeki 'hemen anlat yoksa seni öldürüm' bakışını iyi tanıyordum. Tabii ki hemen döküldüm sizce canıma susamış gibi bir halim mi var?
