BLÂĈK ŌÑ BLÀÇK [ Complete ]

B.O.B...10

ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြးက အခန္းျပတင္းကို
ျဖတ္ကာ ကုတင္ေပၚ ကားယားႀကီး
အိပ္ေနတဲ့ Jaemin အေပၚ က်ေရာက္လာသည္။

အသိစိတ္က အိပ္ရာထခ်ိန္တန္ၿပီဆိုတာ
သိေနေသာ္လည္း
မသိစိတ္ကမူ ထိုအိပ္ရာေပၚကေန
တစ္စက္ကေလးမွ မေရြ႔ခ်င္ေန။

အသက္ ၂၃ ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္ေနေသာ္လည္း
အလုပ္ သြားရမွာေတာ့ သူ အင္မတန္ ပ်င္းကာ
လံုးဝ လံုးဝကို မထခ်င္....။

လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ကပင္
တရားဝင္ လႊဲေျပာင္းျခင္းခံထားရေသာ
ရာထူအား အားနာလာ၍
အိပ္ရာမွ ကုန္း႐ုန္းထလိုက္ရသည္။

တစ္လ ေလာက္ အလုပ္ေသခ်ာ
လုပ္ၿပီးရင္ေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္
ေျပာင္းပစ္မွပါေလ...။

Jaemin တစ္ေယာက္ အိပ္ရာထကာစ
ပြေယာင္းေနေသာ ဘုတ္သိုက္ဆံပင္တို႔ကို
လက္ႏွင့္ သပ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းဆီ
ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။

နာရီဝက္ခန္႔ ေရစိမ္ၿပီးတဲ့ေနာက္...
(အမွန္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ)
သူ ေရခ်ိဳးဝတ္ကို ဝတ္ကာ
အျပင္ ထြက္လာခဲ့သည္။

သူ႔အခန္းထဲ ေတာ္ရံု ဘယ္သူမွ
မဝင္တတ္တာမို႔ ခါးႀကိဳးခ်ည္မေနေတာ့ဘဲ
စိုေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကိုသာ
ပဝါ နဲ႔ သုတ္ရင္း.......

"အား....''

နားထဲ စူးကနဲ ဝင္လာတဲ့ အသံေၾကာင့္
သူ အျမန္ပင္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့
သူ႔ကုတင္ေပၚ မိန္႔မိန္႔ႀကီး ထိုင္ကာ
မ်က္လံုးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔
အတင္းပိတ္ထားတဲ့
Huang Renjun ကို
ေတြ႔လိုက္ရသည္။

သူ လည္း အခုမွ သတိထားမိကာ
ႀကိဳး ျမန္ျမန္ခ်ည္လိုက္ၿပီး

"Yah..... မင္း က ဘာလို႔ ငါ့အခန္းထဲ
ေရာက္ေနတာလဲ....''

"Kyung Daddy က တက္သြားဆိုလို႔ေလ...
မင္းအခန္းကလဲ တံခါးမွ မပိတ္ထားတာ..''

မ်က္လံုးႀကီး မွိတ္လ်ွက္ ျပန္ေျဖလာသည့္
Renjunnieေၾကာင့္ သူ ျပံဳးမိသြားသည္။

"မ်က္လံုးက ဖြင့္ လို႔ရၿပီး Jun....''

"အာ..... ''

"ဒါနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း လာတာလား...
Jenoေရာ...''

"သူ သြားစရာ႐ွိလို႔.....
ဒီကိုဘဲ ပို႔ေပးခဲ့တာ...''

"ေအာ္... ''